De DSA150 heeft indrukwekkende vormen en een dito gewicht. De versterker weegt 25 kilo en dat gewicht wordt voor een belangrijk deel veroorzaakt door twee dikke bloktransformatoren in het midden van de kast. Iedere transformator voedt één helft van de versterker waarmee een dual-mono opzet wordt gecreëerd. De kanaalscheiding moet hierdoor optimaal worden. Ondanks het schakelende karakter van de versterker wordt DSA150 dus gewoon gevoed vanuit een lineaire voeding. In de basis is een lineaire voeding heel snel en is er altijd genoeg vermogensreserve om snel op dynamische veranderingen te kunnen reageren. Iedere transformator heeft een gespecificeerd vermogen van 283VA waarmee de overcapaciteit ten opzichte van het uitgangsvermogen van 150W duidelijk is. Iedere transformator wordt gevolgd door een sectie met vier bufferelco’s van ieder 4700uF. Naast deze stabilisatiesectie voor de eindtrap zijn er nog eens twee aparte voedingsprinten voor de ingangstrappen en de besturingselektronica en het display.

De ingangsselectie met relais bevindt zich net achter de ingangen. Net als bij veel andere apparaten van Blacknote is ook deze DSA150 voorzien van zowel symmetrische (drie) als asymmetrische ingangen (eveneens drie). Als je net achter de ingangen kijkt, krijg ik echter de indruk dat de signaalbehandeling intern direct na de XLR aansluitingen asymmetrisch is en dat is wel jammer. Het signaal gaat vanaf de selectieprint direct naar de motorgestuurde potmeter voor in de kast. De voor- en eindversterker van de DSA150 hebben eigen in- en uitgangen zodat er met de DSA150 ook uitbreidingmogelijkheden zijn.

De gehele opbouw is stevig en solide alhoewel ik de afwerking aan de binnenzijde hier en daar wat slordig vindt. Vooral de montage van de display achter het front is matig want die staat helemaal bol en dat hoort gewoon niet.