Veel luidsprekers hebben even de tijd nodig om op temperatuur te komen en de optimale klank te bereiken. De Marten FormFloor heeft er in verhouding extreem veel tijd voor nodig. Zo ongeveer na een half uur spelen op een redelijk volume komen ze echt los. Vandaar dat voor de laatste luistersessie, de sessie waarin de recensie pas wordt geschreven, een cd van Mary Black al vroeg aanstaat op repeat terwijl ik nog sta te douchen. Fris en schoon stap ik de huiskamer binnen en word opnieuw gegrepen door de schoonheid van weergeven van deze relatief eenvoudige set. Een zekere magie straalt van de luidsprekers, een vloeiende weergave die met elke eerder genoemde opstelling in het verschiet lag, doch pas nu tot volle bloei komt.
Mary Black is een warme vrouw die met haar cd Babes In The Wood een hoogtepunt bereikte. Heerlijke rustige muziek, uit het Ierse hart gegrepen. De eenvoudige, veelal akoestische instrumenten vragen de aandacht, waarboven de stem van Mary Black de luisteraar in haar greep houdt. Een enkele keer komt er een achtergrondkoortje bij om de harmonie te ondersteunen. Het zijn de Marten speakers die aan Mary Black dat zachtmoedige en warme meegeven. Het moederlijke in haar boven brengen. Daarmee komt ook een beperking naar voren, Marten heeft met zijn FormFloor geen spetterende luidspreker op de markt gebracht. Bedeesd, beschaafd, zelfverzekerd en voornaam. En heer van stand, om met Olivier B. Bommel te spreken. Om de Marten echt te laten spreken is voldoende volume nodig. Een zacht achtergrondmuziekje is al snel saai. Pomp het volume op en de ware aard komt boven.
Ik draai nu van Francis Cabrel de cd Samedi Soir Sur La Terre, die net als de Mary Black cd veel akoestisch werk bevat. De stem van Cabrel is net niet te groot, past goed tussen de luidsprekers en heeft een warm en vooral menselijk timbre. Achter de stem de instrumenten, elk goed neergezet en met hun eigen ruimte. Details zijn er volop, maar vragen wel om concentratie, omdat de tweeters heel zacht zijn afgesteld. Nimmer zoeken die de confrontatie met de bronnen of de luisteraar. Het is een haast klassieke Engelse weergave, wat ik niet had verwacht gezien de ervaring tijdens de Doelenshow. Bovendien verwacht ik een dergelijke klank niet van keramische units. Voor mij mag de FormFloor meer pit hebben. Kwestie van smaak? Niet helemaal, bezoekers vonden de Marten eveneens aan de (te) rustige kant, mooi, vaak heel mooi, maar zelden zaten ze langdurig op het puntje van de stoel te luisteren. Dat is jammer, want met de Cabrel cd komen de kwaliteiten ruim naar voren, is de weergave zeer goed tot uitstekend, maar hoe hou je de aandacht vast?
