Memphis claimt de meest bezongen stad ter wereld te zijn en dat zou best kunnen kloppen. De stad dankt haar bekendheid vooral aan de liedjes waarin de naam genoemd wordt. Bij een telling in 2008 waren dat er 899, dus met Down to Memphis op de nieuwste JJ Cale-cd Roll on zijn we zeker over de negenhonderd. Voor de echte muziekliefhebber is hier heel veel te beleven. Want ook de gospel en country vinden hier hun wortels: muziek die afkomstig was van de landbouwboeren in de jaren ‘30 en ‘40. Deze muziek vermengde zich daarna weer met de klanken van Beale Street (blues en rock) waaruit weer countryrock, rhythm & blues en soul ontstonden. En in het bijzonder de Memphis-soul werd groot naast de Detroit-soul van Motown.

Stax is het legendarische label waarop artiesten als Otis Redding, Isaac Hayes Booker T. & the MG’s, Sam and Dave, Rufus, Staple Singers en Carla Thomas hun plaatjes uitbrachten. De veelvuldig gebruikte blazerssectie The Memphis Horns is het beste toeterensemble dat ooit bij elkaar gebracht is. Ook Stax heeft zijn eigen museum, waar je met gemak een ochtend, middag of dag in kunt verdwalen. Dit is gelegen in Zuid-Memphis in de wijk Soulsville. Een knipoog naar het Motown-label dat Detroit, waar het gevestigd was, Hitsville noemde. Fotograferen is overigens in bijna alle musea ten strengste verboden. ‘Vanaf de heup moeten schieten’ geldt hier dus niet alleen voor cowboys.

Een ander museum dat ook erg de moeite waard is, is het Memphis Rock and Soul Museum, dat door het Smithsonian-instituut werd ingericht. Dit vlakbij Beale Street gelegen museum geeft in een bredere maatschappelijke context een algemener beeld van de muzikale groei in Memphis, daar waar de andere musea zich meer op eigen artiesten en repertoire richten. Aan de overkant van de straat ligt dan ook nog eens de Gibsonfabriek, waar je voor een paar dollar een rondleiding kunt krijgen. Je ziet hoe de roemruchte Gibson E 335 gemaakt wordt, want dat is het type waarin deze vestiging gespecialiseerd is. Hier wordt ook B.B. Kings ‘Lucille’ gefabriceerd. En daarmee zijn we terug in Beale Street, want Riley B. King mag wel gezien worden als de belangrijkste artiest die in en door deze straat groot geworden is.

Zijn naam B.B. King staat voluit voor ‘Bealestreet Boy King’. Hij heeft er zelfs zijn eigen restaurant: B.B. King’s Blues Club (overigens ook te vinden in Orlando, Nashville en New York). Eén keer per jaar treedt de 82-jarige nog op in zijn clubs, maar om één van de vijfhonderd kaartjes te bemachtigen is voor ons niet weggelegd, vrees ik. Wat wel kan is een ritje naar Indianola, de geboorteplaats van deze levende blueslegende. In september 2008 is daar het B.B. King-museum geopend. De gemeente, en voornamelijk de burgemeester, is de grote initiator achter dit project geweest om zo de beroemdste burger van het dorp te eren. Het is één van de mooiste musea die ik op mijn trip ben tegengekomen. Elke fase van B.B. Kings carrière wordt verbeeld met foto’s van gebeurtenissen uit die periode. En in de periode van zestig jaar die B.B. Kings carrière omvat, is er veel gebeurd en veranderd in het door Pussycat ooit zo bejubelde Mississippi.