Naast een CA-module, of externe decoder, met bijbehorende smartcard welke na het afsluiten van een abonnement wordt verkregen, is in het geval van DVB-S en DVB-T ook nog een schotel dan wel antenne benodigd om het digitale signaal te ontvangen vanuit de ether. Bij DVB-C wordt het digitale signaal veelal al met het analoge televisiesignaal via de kabelaansluiting mee verzonden, installatie is daarmee veelal een stuk gemakkelijker dan het geval is bij DVB-S.



De kosten voor een abonnement verschillen per aanbieder en per gekozen pakket. Het standaard pakket, vergelijkbaar met het zenderaanbod welke ook analoog wordt aangeboden, is in veel gevallen gratis en behoeft er alleen voor de decoder, smartcard en eventuele extra zenders betaald te worden.


Toekomstplannen

Toekomstige ontwikkelingen voor DVB-C liggen voornamelijk op het vlak van interactieve televisie, video on demand of pay-per-view pakketten en natuurlijk niet te vergeten HDTV. Hoewel in de volksmond digitale televisie nogal vaak verward wordt met HDTV zijn het toch twee compleet verschillende dingen. Digitale televisie vertelt namelijk niets over de daadwerkelijke resolutie, iets wat HDTV wel doet. Het aanbod aan hoge resolutie beeldsignalen via het DVB televisiesysteem is in Nederland vooralsnog beperkt. Elke aanbieder van digitale televisie heeft wel een extra uitbreidingspakket met enkele HDTV kanalen in het programma zitten, maar van een volledige integratie kunnen we helaas nog niet spreken. Net zoals grote sportevenementen voor DVB een stimulans zijn geweest, zullen ze ook voor HDTV een stimulans zijn. Recent voorbeeld hiervan zijn de Olympische Spelen geweest welke in high definition uitgezonden werden. Het zal echter nog wel enige tijd nodig hebben voordat populaire soaps zoals “Goede Tijden, Slechte Tijden” standaard in full-HD te bewonderen zijn.

Op het gebied van interactieve televisie was via het internet al wat meer mogelijk, doch het televisieaanbod via dit medium kent geen eenduidige standaard zoals het DVB. Op termijn zal via het digitale kabeltelevisieaanbod een volledig interactief televisiesignaal aangeboden kunnen worden, waarbij u als kijker volledig kunt bepalen wanneer u wat kijkt, en niet meer volledig afhankelijk bent van de programmering van eender welke televisiezender. De grote kabelexploitanten zijn met een dergelijke experimentele fase al een tijdje geleden gestart en afhankelijk van de vraag zal een volledige landelijke dekking niet gek lang meer op zich laten wachten.

Dergelijke interactiviteit is een groot voordeel welke de DVB-C variant heeft boven DVB-S en DVB-T waarbij enkel sprake is van een uit te zenden signaal en er verder geen mogelijkheden zijn voor wat betreft het ontvangen van signalen door de zender.

Tot nu toe zijn de toekomstige ontwikkelingen vooral consumentvriendelijk, DVB biedt echter ook de mogelijkheid tot minder consumentvriendelijke toepassingen. Doordat het signaal digitaal gecodeerd is, kunnen er op vrij eenvoudige wijze beperkingen worden toegepast voor wat betreft de bruikbaarheid van het signaal. DRM (digital rights management) kan bijvoorbeeld bepalen wat u wel of niet te zien krijgt, waarvoor extra betaald dient te worden en wat gratis bekeken kan worden. Of een signaal opgenomen kan worden of dat deze mogelijkheid verdwijnt, en daarmee een einde kan komen aan de “fair use rights” welke ten tijde van het Betamax tijdperk zijn afgedwongen. Vooralsnog lijkt het echter nog niet zo’n vaart te lopen wat betreft de negatieve kanttekeningen.

Digitale televisie is langzaam maar zeker volwassen geworden, net zoals de platte schermen ook langzaam maar zeker volwassen beginnen te worden. Het uitzenden van free-to-air analoge televisiesignalen is sinds 11 december 2006 gestopt en in de loop der tijd, hoewel het nu nog te vroeg is om een degelijke voorspelling te doen, zal hetzelfde gebeuren met analoge kabeltelevisie.