Tijd om naar de grote set te verhuizen die opgesteld staat aan een zijwand en deze geheel in beslag neemt. De hoeken worden geflankeerd door een set imposante Tannoy Glenair luidsprekers. In het midden is het stevige rack te vinden waar de componenten op te vinden zijn die de statige Tannoy’s aansturen. Als bron dient zowel een Arcam CD 33 CD speler als een Roksan Radius 5 platenspeler. Deze voeden een Arcam C 30 voorversterker die op zijn beurt een tweetal krachtige Arcam P 1 Mono eindversterkers van signaal voorzien, elk voor 1 kanaal. De Cd-speler is door middel van een Van den Hul The Jubilee kabel verbonden met de Arcam voorversterker die op zijn beurt weer verbonden is met een set gebalanceerde The Intergration interlinks van Van den Hul. De platenspeler is op zijn beurt weer verbonden aan een Transrotor Phono voortrap.
De Arcam eindversterkers verbinden de Tannoy luidsprekers met een set Tannoy Reference TLC 300 luidsprekerkabels. Last but not least dragen vier Van Den Hul Mainstream netkabels en een Van Den Hul Powerblock de verantwoording voor een adequate stroomvoorziening van het geheel.
Tja, wat moet ik zeggen , met alle respect voor de zeer muzikale set waar we net naar hebben mogen luisteren is dit toch heel andere koek. Ik begrijp Rogier nu ook heel goed als hij in het uitgebreide gesprek dat we hier zojuist voerden aangeeft dat hij het “Live” gevoel wil terughoren in een set als hij er naar luistert. Hier wordt meteen goed uitgepakt in dat opzicht. “Franky goes to Hollywood” verdwijnt in de lade van de Arcam speler. “Welcome to the Pleasure dome”. Altijd al willen weten hoe het voelt om daar te zijn? Neem plaats in de luisterruimte van Expert in Roosendaal en je ervaart het. Langzaam maar zeker neemt de spanning toe als de muziek steeds ritmischer wordt. Het nummer kent een enorme drive en energie. Nu is goed te horen hoe stevig de Arcam eindversterkers de statige Tannoys in hun greep hebben. Wat een kracht, wat een statement!
In de tussentijd heeft de Roksan platenspeler zich warmgedraaid. Tijd om polycarbonaat te verwisselen voor vinyl. Madeleine Peyroux verschijnt op het virtuele podium voor ons en laat het nummer “Don’t wait to long” op haar nieuwste album “Careless love” ten gehore brengen. Plots wordt het licht denkbeeldig een stuk gedempt. De ruimte vult zich met de sigarettenrook van de aanwezige gasten. Daar staat ze in de spotlights.
Met alle respect voor de uitstekend presterende CD speler moet deze in de Roksan duidelijk zijn meerdere erkennen. Madeleine’s stem vloeit als vanzelfsprekend uit de luidsprekers. Elk instrument eist nu zijn eigen plaats op in het muzikale beeld dat ruim buiten de Tannoys treedt waarbij zeker ook de afbeelding in de hoogte duidelijk waarneembaar is. Last but not least: opeens wordt duidelijk dat de Tannoys korte metten maken met de suggestie als ware ze alleen geschikt voor het ruige werk hetgeen je zou kunnen vermoeden als je naar het formaat kijkt. Ze slagen er meer dan voldoende mate in de timiditeit van de rokerige jazzclub te suggereren en ik sluit me aan bij de ervaring die Rogier heeft dat de Tannoys niet alleen excelleren in grote ruimtes. Ook in bescheiden ruimtes, zeg om en nabij de 30 vierkante meter, voelen deze jongens zich thuis in combinatie met electronica van goede kwaliteit.
LA4, “Just Friends”. Stevige jazz, swingt als een gek op deze vinylpersing. Wat een drive. In dit alles is goed waarneembaar dat ook de weergave van het hoog staat als een huis. De bekkens worden filigraan weergegeven temidden van alle dynamiek van het spel. De “walking bass” is met het grootste gemak te volgen waaruit de conclusie kan worden getrokken dat het met de controle over het laag in deze set wel goed zit.
Het Anthony Wilson Trio, the Buzz Bros Band, Patricia Barber en nog meer artiesten treden op op het podium, eh, pardon, beluisteren we in onze luisterruimte. Wat valt hier nog meer over te zeggen? Zoals ik al schreef, Rogier weet verdraaid goed waar hij over spreekt als hij zegt dat een set in staat moet zijn het “live” gevoel te kunnen weergeven. Ik kan niet anders dan tot de conclusie komen dat Rogier er meer dan uitstekend in is geslaagd een set op te bouwen die het gevoel “aanwezig te zijn” uitstekend weergeeft.
Let the music speak for itself!
Net zoals bij de meeste goede dingen des levens geldt hier ook weer “time flies when you’re having fun”. Ik ontwaak uit de muzikale hypnose als ik plots besef dat mijn parkeertijd al lang verlopen moet zijn en ik derhalve een goede kans maak op een dure gele prent onder de ruitenwisser van mijn auto. De schade valt echter mee, geen gele prent te zien en voorzichtigheidshalve de parkeermeter met wat extra geld gevoerd.
Tijd voor een afronding van het gesprek. Ik realiseer me dat we eigenlijk bar weinig hebben gesproken OVER de zaak als ik samen met Rogier de afgelopen uren in ons geheugen terughaal. Over de visie, uitgangspunten, missie, doelstellingen, waar komen we vandaan en waar gaan we naar toe en hoe zit het met de ontwikkelingen in de markt. Allemaal heel interessant zeker, maar we komen tot de conclusie dat het genieten van muziek in hoofdzaak zonder woorden kan: Let the music speak for itself en daar zijn ze hier in Roosendaal... eeuh… Expert in!
Ik dank Rogier en zijn collega’s voor de gastvrijheid en wens Expert in Roosendaal ook veel succes toe met al hun activiteiten op audiogebied.
Voor meer informatie over Expert in Roosendaal bezoek de website: neem eens een kijkje op de pagina: set van de maand!
