Hoewel het gebruik op een kleine versterker ideaal lijkt is het natuurlijk leuk om een dergelijke weergever ook in mijn grote luisterruimte op te stellen en aan de tand te voelen. En waarom ook niet? Mijn Blacknote DSA 150 Signature is warmgedraaid, speelt vaak en stuurt moeiteloos vrijwel iedere weergever aan. En hoewel het vermogen iets hoger ligt dan de aanbevolen 80 Watt mag dit bij een normale geluidssterkte geen enkel probleem vormen. De kabel waarmee ik de versterker met de speaker verbind is de Reference van InAkustik en de gebruikte stands zijn afkomstig van OmniMount. Met een flinke hoeveelheid cd’s en Lp’s begint het luisteren na een inspeelperiode, omdat de weergevers nog niet vaker gespeeld hadden voordat ze bij mij thuis arriveerden. Als bronnen dienen een Goldenote draaitafel met Lyra Dorian element, een Squeezebox Touch/ NAS combinatie en een Denon DVD-2900 multispeler, beide via een Eastern Electric MiniMax Tube DAC. De gebruikte kabels voor al deze verbindingen zijn eveneens van InAkustik maar dan uit de Excellence serie.
De speakers zijn ook beluisterd via een Denon AVR3803 receiver waar ze als surroundweergevers dienden en op een tweede set met een oudere Denon versterker.
Het eerste dat me opvalt als ik de definitieve luistersessie begin is de vrij diep doorlopende laagweergave van deze kleine weergevers. De stands met de speakers van PSB staan in een gelijkbenige luisterdriehoek opgesteld ten opzichte van mijn luisterpositie en toch is de basweergave vrij vol. Hou me overigens wel te goede, een vloerstaande weergever met een grotere kastruimte biedt natuurlijk een stuk meer fundament en kracht, maar tegenvallen doen de Mini’s geheel niet. De geweldige nieuwe tweede cd van de Britse progformatie Haken speelt krachtig en vol over de speakers, die een flinke breedte weten neer te zetten. Deze cd is erg mooi opgenomen en geproduceerd en zal de meeste liefhebbers van bijvoorbeeld Dream Theater erg aanspreken. De track Deathless begint rustig, waarbij de prettige stem van Ross Jennings prima tussen de weergevers geplaatst is. Als verder in het nummer de gitaren inzetten boet de speaker iets in als het gaat om stage, maar het geheel blijft nog wel overeind, ondanks de vele informatie die de cd herbergt. Een voordeel van de PSB Imagine serie is de rustige weergave van hoge tonen, de speaker is niet opdringerig.
Ook klassiek via de PSB’s komt voorbij, maar dan vanaf de Logitech streamer. Mendelssohn’s Saint-Saens: Concerto No.3 for Violin & Orchestra, Op.61 1.Allegro non troppo uitgevoerd door Cho-Liang Lin is verfijnd qua opname en spel. Hier valt de Imagine Mini wel licht door de mand als het gaat om middenhoog, de rustige klank maken van de weergave een wat statische beleving. De stage blijft wel weer aanwezig en de hoeveelheid laag overheerst niet. Wederom geen luistervermoeidheid maar de microdynamiek mist af en toe wel. Het zeer beheerste spel van Lin komt hierdoor niet erg duidelijk op de luisteraar over.
Eén van de leuke nieuwe bands die ook op de radio veel lof heeft mogen oogsten is Gotye. Dit project van de Belgisch-Australische singer-songwriter Wouter de Backer heeft op het moment van schrijven een hit met het nummer Somebody that I used to know, een indietrack die hij opnam met zangeres Kimbra. Over de PSB’s klinkt de track eerlijk en open, de gebruikte instrumenten luchtig maar een tikje minder aanwijsbaar om de zang heen. Van hardheid of enig schel gedrag is geen sprake en de percussie staat ook mooi om de speakers heen. De echte laagadepten zullen hierbij toch een bijpassende subwoofer prefereren, vrees ik. Een weergever van dergelijk formaat is toch wel wat beperkt door de wetten van natuurkunde.
Ook met vinyl weten de kleinere telgen uit het PSB-assortiment zich redelijk staande te houden. Onlangs bracht Mobile Fidelity Sound Labs het tweede album van de rockband Foreigner uit op hoogwaardig vinyl. Double Vision was in 1978 al een succes, deze heruitgave van het bekende platenlabel is gelukkig helder en vrij dynamisch, vergelijkbaar met de re-release van Foghat op hetzelfde label. Hot Blooded wordt door de Mini’s met enig fundament weergegeven en de leadgitaren staan mooi in het midden, onder de vocalen die wat meer de luisterruimte worden ingestuurd. Deze classic uit het AOR-genre klinkt rustig en prettig over de weergevers, die me heel af en toe doen terugdenken aan de Totem Mite’s, maar dan wat grofstoffelijker en met minder fijndynamiek. Wat logisch is gezien de prijsstelling.
