Luisteren

Ik heb de A360 op de grote set in de woonkamer en op de kleine set bij mij op zolder aangesloten. De versterking in de huiskamer bestaat uit een Audio Research LS2MkII voorversterker en een TacT SDA 2175 eindversterker. Bronnen zijn een gemodificeerde Rega P5 draaitafel met Lyra Dorian element en BlueNote Phono 1 phonotrap, en een Squeezebox Duet die via een NAIM DAC de digitale muziek verzorgt. 
Op zolder staat een Squeezebox Classic aangesloten op een NAD L40 cd-receiver.

Geprikkeld door de meer dan uitstekende demonstratie van Ken Ishiwata tijdens de persintroductie - ik was echt compleet overdonderd - besloot ik de Boston’s eerst maar eens aan de set in de huiskamer te hangen. Geen logische combi gezien het zeer bescheiden prijskaartje van de A360’s. De PMC FB1+ luidsprekers worden aan de kant gezet om plaats te maken voor de A360. Koud uit de doos klinken ze nog wat rauw in het midden, maar dat verdwijnt na een paar dagen inspelen volledig.



De A360‘s worden op een gevarieerd dieet van klassiek, pop, jazz, rock en elektronische muziek gezet. En ze lusten eigenlijk alles. 

Als ik Happiness Is Easy van Talk Talk draai valt meteen de attack van de kickdrum in positieve zin op. Ook de tamboerijn laat zich met droge, heldere tikken horen. De spreiding van het geluidsbeeld is erg goed. Toch moet ik de luidsprekers wat dichter bij elkaar zetten dan ik gewend ben om geen gat in het midden te krijgen. Als ik de Ken Ishiwata opstelling probeer - Ken draait de luidsprekers altijd enorm ver in om reflecties van de zijwanden te minimaliseren - krijg ik meer homogeniteit in het geluidsbeeld. Geluidjes zijn in deze opstelling tot ver buiten de luidsprekers te horen. Het kinderkoor in deze track lijkt wel wat verder weg te staan dan gebruikelijk. 

In het hoog is opvallend veel detail hoorbaar, wat ervoor zorgt dat je goed in de opname kunt luisteren. Als ik Charlie Darwin van The Low Anthem draai is de natuurlijk echo op de close-miked opgenomen stem van Ben Knox Miller duidelijk hoorbaar. Ook de meerstemmige stukken worden zeer fraai weggezet.

Het nieuwe album C’mon van Low is weer een pareltje, met het ruim 8 minuten durende nummer Nothing But Heart als hoogtepunt. De track opent met wat onduidelijk ‘geknetter’ op de achtergrond, waarna de vervormde gitaren als een soort wall-of-sound de huiskamer vullen. Om even plotseling plaats te maken voor de stem van Alan Sparhawk. Diep in het geluidsbeeld tikt Mimi Parker op de bekkens. Een voor een vallen nieuwe instrumenten in waardoor het nummer naar een climax toewerkt, om te eindigen in een soort post-orgastische rust. De A360 laat binnen deze kakofonie van geluid alle instrumenten los van elkaar horen, maar slaagt er wonderwel goed in om het toch als een geheel te laten klinken. 



Het wordt tijd om de grenzen van de A360 op te zoeken. Ik duik de virtuele platenkast in om op zoek te gaan naar een paar echte torture tracks. Een persoonlijke favoriet daarvoor is Spiral Snakeskin van Kalpataru Tree (Scattered Fragments of the Eternal Dream). Een uitstekende test voor de laagweergave, maar nog meer voor de kwaliteit daarvan. De A360 gaat bewonderenswaardig ver de diepte in - het laag is meer voelbaar dan hoorbaar - maar laat met deze track wel horen dat we te maken hebben met een luidspreker van nog geen 400 euro per stuk. De A360 verliest een beetje de controle waardoor subtiele verschillen in het laag verworden tot een ondefinieerbare brij. Een blik op de woofers leert dat deze in ieder geval fysiek niet buiten hun comfortzone treden. Ook de kast is verbazingwekkend trillingsvrij. 

Het filmische album Eulogy for Evolution van Òlafur Arnalds is gevuld met strijkers en vleugel. Sfeervol, melancholiek, gevoelig…prachtige muziek. Maar lastig om met het juiste gevoel weer te geven. De strijkers worden snel scherp en de vleugel schel. Het kunnen weergeven van een klankkast maakt of breekt deze plaat. De A360 wordt niet scherp of schel, maar slaagt er onvoldoende in om de klankkasten van de instrumenten weer te geven. Je luistert naar snaren en hamertjes, niet naar warmbloedige instrumenten met een eigen ziel.

MERK

EDITORS' CHOICE