De M6 en M3 lijken optisch op elkaar maar zijn in technisch opzicht toch wel van een iets andere orde. Dat beide apparaten door hetzelfde ontwerpteam met dezelfde ontwerpfilosofie zijn bedacht zie je echter zo. De M3i is een compact gebouwde klasse AB versterker die wordt gevoed vanuit een flinke ringkerntrafo en twee 10.000uF bufferelco’s.
De M3i zit ruim in zijn jasje en wordt vanuit één ringkerntrafo en twee bufferelco’s gevoed
Hier volgt Michaelson dus niet de dual-mono benadering zoals in de M6. De eindtrappen zijn echter nog steeds helemaal discreet opgebouwd zoals standaard is voor Musical Fidelity. De eindtrap kan maximaal 76W (in 8 ohm) per kanaal leveren en daardoor kan worden volstaan met een push-pull trapje van slechts twee eindtransistoren. Deze zijn gemonteerd op een groot koellichaam dat zich aan één kant van de kast bevindt. Ondanks de flinke afmetingen komt het koellichaam tijdens het gebruik nog aardig op temperatuur dus de versterker staat nog redelijk ver in klasse A.
De ingangsselectie
In dit verhaal maak ik regelmatig een vergelijking met de M6 omdat ze de nodige schakeling gemeen hebben zoals bijvoorbeeld de ingangstrap. Deze is een exacte kopie van de schakeling in de M6i. Zelfs de printlay-out van deze schakeling is exact hetzelfde. Voor de ingangsselectie wordt een LC78211 IC gebruikt die Musical Fidelity in de afgelopen jaren wel vaker heeft ingezet. Persoonlijk ben ik niet zo gecharmeerd van dit soort oplossingen en zie ik veel liever een gewone mechanische oplossing met een schakelaar of een relais. Mijn grootste bezwaar tegen dit soort chips is de manier waarop signalen worden geschakeld. Dat gebeurt namelijk met transistoren die als een schakelaar worden gebruikt en de ervaring leert dat zo’n benadering hoorbaar is. De fabrikant van deze chip, Sanyo, specificeert redelijke getallen voor de vervorming (0,01%) en overspraak (-75dB) maar bij een mechanische oplossing zouden deze getallen gigantisch veel beter zijn.
De eindtrappen van de M3i zijn bijzonder compact en helemaal discreet opgebouwd.
Dat Antony Michaelson ondanks deze beperkingen toch voor deze oplossing heeft gekozen, zal in eerste instantie een financiële achtergrond hebben. Zo’n IC is veel goedkoper dan een serie relais of een mooie schakelaar. Een ander voordeel is dat de signaalwegen heel kort kunnen blijven en je nooit kapotte of versleten contacten kan hebben. Ook het onderdrukken van eventuele schakelklikken is met een IC als dit veel makkelijker te onderdrukken.
