Hoewel ik de importeur stellig heb beloofd om de set ruimschoots te laten inspelen alvorens hem te beoordelen, moet ik u bekennen dat vanaf uur nul de set me al boeide! Ik ken weinig apparaten die nieuw uit de verpakking al zodanig –lees: niet vermoeiend- kunnen presteren, wat uitliep op een regelrecht feest van cd’s draaien tot in de latere uurtjes. Toegegeven, na een paar weken inspelen kwam alles nog losser, maar toch! Vooral de cd-speler was direct al “af” en ook tijdens het terugschakelen van alleen dit loopwerk op mijn eigen versterking in de eerste weken viel de grote kwaliteit op. Maar ik zal bij het begin beginnen…
De officiële luistersessie behelst in eerste instantie vooral de home theaterkant van de Pulse, hij draait immers met alles mee. Het bekijken van film, muziek dvd’s, maar ook gewoon digitale tv hebben voor de Pulse flink wat inspeel uren verzorgd. De vraag naar snelheid die vooral films van een versterker vragen, beantwoordt de Pulse met gemak. Leuk is dat de volumeregeling werkt in deze functie, het kan voor muziek dvd’s prettig zijn om hier wat mee te spelen. Feit is wel dat je de volumestand wat hoger moet zijn dan bij andere bronnen.
Wat ook erg prettig, maar vooral veilig is, is dat de versterker bij het omschakelen tussen inputs het volume direct laag zet. Zo voorkom je een hoop slijtage aan zowel speakers als versterker. In ieder geval scoort de versterker beter dan mijn eigen Rotel eindversterker wat betreft snelheid en sprankelendheid. Ik ben dan ook benieuwd of Leema binnenkort met meer versterking in deze serie gaat komen, in hun duurdere klasse bestaat dit namelijk al.
Ook vinyl komt uitvoerig aan bod, ik draai nu eenmaal liever LP dan CD. De op MC elementen geschakelde voortrap in de Leema doet goed zijn best, maar is absoluut geen match voor de Bluenote’s Phono1 MKII en MKIII die ik beide heb staan. Waar Bluenote een wat warmer, muzikaler geluidsbeeld geeft presteert de Leema prima voor een geïntegreerde phonopre, maar een stuk killer en abstracter. Wel is duidelijk te merken dat de Pulse een stuk meer diepte en breedte aan het geluidsbeeld geeft, wat wordt bevestigd als ik later besluit om de Phono 1 te blijven gebruiken in plaats van de Leema voortrap. Wilt u zo af en toe een plaat draaien op acceptabel niveau, dan zal de pre in de Pulse u goed tevreden kunnen stellen. Wilt u meer uit uw platencollectie halen, kijk dan naar een externe voorversterker. De Pulse heeft er aansluitingen genoeg voor!
Over naar de Stream. Zoals eerder vermeld draai ik veel platen, wat echter niet betekent dat ik geen cd’s afspeel. Ook dit medium is bij mij thuis met enkele duizenden vertegenwoordigd en de eerlijkheid gebiedt mij u te moeten zeggen dat ik de afgelopen tijd vele malen meer het glimmende zilveren schijfje heb gedraaid dan de grote zwarte langspeler. Hoewel de gebruikte technieken volgens de ontwerpers zeer weinig jitter en een “analoog, warm karakter” aan het loopwerk zouden moeten meegeven, kan ik de Stream toch écht als cd-speler herkennen. Wat niet wil zeggen dat de klank slecht is, integendeel! Menige cd is uit mijn archief tevoorschijn getoverd om zijn weg naar de lade van de Stream te vinden. “Even luisteren” is er met deze set in huis zeker niet bij!
De opbouw van het apparaat is dusdanig dat er weinig jitter is. Dit vertaalt zich vooral in het correct uitlezen en weergeven van alle bit’s die een cd rijk is. Gevolg: heel erg veel detail. Het ontzettend mooi gecomponeerde en vertolkte Vide Cor Meum van de soundtrack Hannibal is zelden zo schoon weergegeven. Iedere bedoeling van de producent (P. Cassidy) is hoorbaar en de Stream pelt laagje voor laagje van het stembereik van de solisten af, om via de Pulse op exact dezelfde wijze neer te zetten! Met alle beheersing van dien klinkt het orkest zoals het hoort, rondom de luisteraar en dieper achter de solisten. Het koor daar nog achter en hoger, terwijl vooral de stem van Danielle de Niese vlak voor en iets boven de luisteraar uitzweeft…
