Matchen
De eerlijkheid gebiedt mij u te moeten melden dat ik enige moeite heb gehad om de juiste combinatie te vinden tussen versterking en beide luidsprekers. Hoewel de gevoeligheid van de twee paar speakers anders doet vermoeden, heeft vooral de Mordaunt-Short Mezzo 6 meer moeite gehad om te matchen met versterking dan de DALI’s dat hadden. De keuze viel uiteindelijk op mijn eigen Denon AVR3803 ter voorversterking in combinatie met een gemodificeerde Rotel RB1070 eindversterker. Ik had ook de beschikking over een Advance Acoustic MAA 405 eindversterker en een geïntegreerde NAD C320BEE, die een vriend mij tijdens zijn vakantie had uitgeleend en in een later stadium een Sony STR-DA3300ES receiver. Eerstgenoemde combinatie is toch het beste qua prestaties op beide speakers en wordt verbonden met een W&M LS-02 speakerkabel. Als bron dienen een Denon DVD2900 multi speler en een Bluenote Piccolo draaitafel, een Goldring EroicaLX MC element op de B5 arm en voorversterkt door mijn Bluenote Phono1. De rest van de set vindt u zoals gebruikelijk onderaan deze recensie.
Luisteren
Natuurlijk zit er verschil tussen twee merken luidsprekers en zeker als het om verschillende prijsklassen gaat. Een eerlijke vergelijking gaat in die zin dan ook alleen maar op, als je als recensent zorgt voor een zijnsoordeel gebaseerd op de klasse waarin een weergever of component speelt. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat een dergelijke luistervergelijking niet op zou gaan, het biedt de luisteraar en hopelijk u als lezer enige houvast om een goed beeld te krijgen wat een component of speaker juist wél kan. De vergelijking is als volgt uitgevoerd, iedere track wordt afgespeeld waarna direct de speakerkabel wordt aangesloten op de andere weergever en dezelfde track wordt herhaald.
Ik trap af met LP, de formatie Air. Op het uit 1998 stammende album “Moon Safari” staat de track La femme d’argent. Het verschil is best groot te noemen. De Mezzo 6 brengt een helder “in your face” beeld van deze electronische muziek, het hoog analytisch, het midden een tikje aangedikt en een strak laag. Het geluidsbeeld wordt vooral naar boven toe uitgestrekt, dit wijd ik aan de tweetertechnologie. De breedte en diepte zijn aanwezig, maar niet groots. De DALI’s voegen daarentegen een groot stuk diepte en breedte toe aan de track, bassen zijn voller en lijken zelfs van achter de speakers vandaan te komen. Een tikje warmte maakt het geheel aangenaam en toegankelijk, en de membraantweeter lijkt nét dat beetje meer uit de groeven van mijn LP weer te kunnen geven. Over naar een andere muziekstijl leg ik Mozart’s Vioolconcert in D-Major (K-211) op een DMM-persing van Decca op mijn draaiplateau. Het Andante speelt op de MENTOR 5 met de grootste eenvoud. Zuchtjes vanuit de zaal en van de musici zelf zijn hoorbaar en de brede stage wordt vol uitgestrekt voor en om de luisteraar heen. De Mordaunt-Shorts hebben niet die verfijning qua diepte, maar wel een voller middenhoog, wat bij viool niet onverdienstelijk werkt. Hoewel af en toe de plaatsing wat rommelig over kan komen bij een hogere volumestand. Dit had ik al eerder ontdekt tijdens de tv-uitzending van BBC’s Last night of the Proms.
De laatste LP van deze test, uitgebracht op 180 grams Simply Vinyl, is “Hell freezes over” van de Eagles. Hotel California is nog steeds een favoriet in deze semi-akoestische uitvoering en de Mezzo 6 geeft het intro genoeg push. Wel duidelijk zijn de s-klanken die ietwat metalig naar voren komen. Het lijkt alsof het middengebied bij deze speaker wat meer geprononceerd is. Met de klank van de gitaren en de percussie is niets mis. Terug op de MENTOR 5 krijg je meer verfijning en meer breedte, wat het live gevoel van deze opname alleen maar benadrukt. Overstappend op digitale media leg ik de onlangs uitgebrachte 20th anniversary edition van Jennifer Warnes’ “Famous blue raincoat- songs of Leanard Cohen” in de lade van mijn speler. Dit vanaf de originele tapes geremasterde juweeltje van een cd herbergt de kracht van Jennifers stem en een geweldige sound en raad ik u absoluut aan. De titeltrack komt vol uit de DALI’s, de saxofoon klinkt natuurlijk en Jennifer staat voor je alsof ze een privévoorstelling uitvoert. Het geheel klinkt homogeen en toegankelijk, hoewel dit iets afneemt bij de laagste volumestanden. De Mordaunt-Shorts zorgen weliswaar voor een mindere stage, maar meer hoogte in het geluidsbeeld. De snelheid is goed en afgezien van een tikje kleuring in het stemgebied en de tonen van de stringbass in dit nummer blijft het geheel wel toegankelijk. Op dvd speel ik vervolgens de stereo-track van Kane’s Where do I go now. Het intieme van deze registratie op “February” komt goed voort uit de Mezzo 6. Helder, het laag prettig maar helemaal niet overheersend en vol snelheid worden de kunsten van Dinand en consorten mij voorgeschoteld. Het tikkeltje kleuring in het middenhoog doet de saxofoon meer naar voren treden. Over de MENTOR 5 klinkt de track een stuk voller, ik ervaar meer de driedimensionale werking in het geluid. De klank van de vleugel is vol maar heel natuurlijk, de stem klinkt natuurlijk en warm, het hoog is uitermate verfijnd. Toch een groot verschil.
