De speakers worden geplaatst op 60 centimeter hoge Sound Organisation stands die met zand afgevuld zijn om trillingen te dempen. Tussen de speakers en stands worden bolletjes Blue Tak gebruikt om de boel stevig te verankeren. Onder de stands zitten spikes gemonteerd. Om de vloer niet te beschadigen en extra te dempen worden Target Spike Shoes ingezet. De speakers staan ongeveer 2 meter uit elkaar en heel licht ingedraaid. De afstand tot zij en achterwanden is minimaal 80 centimeter. Met Inakustik LS1002 luidsprekerkabels is verbinding gemaakt met mijn vM MA240 en PA535 versterkers. Zo ontstaat een bi-amp configuratie om het maximale uit de speakers te halen. Tussen de vM MA240 versterker en de digitale bronnen wordt gebruik gemaakt van Siltech SQ88 G5 MKII interlinks.
Ten tijde van de test had ik de beschikking over een Cambridge Azur 640C V2, Marantz SA11 en NAD T585 speler. Analoog wordt verzorgd door een Clearaudio Champion draaitafel met Shelter 201 element. De phonotrap is een vM PHM3. Onder alle apparatuur zitten dempers van Vibrapod en de phonotrap en digitale bron staan op Master Base. Alle andere gebruikte interlinks zijn van Sharkwire in puur zilver en verzilverde uitvoering. Netsnoeren zijn Supra Lorad aangesloten op een Inakustik verdeeldoos AC1502-6. Er is voorzien in een gescheiden stroomgroep voor de A/V set en daarvoor zit een AHP klankmodule in de meterkast. Genoeg techniek, het is luistertijd!
Luisteren
Ik begin met de CD “Inside Job” van Don Henley, het album kent meerdere tracks die de moeite waard zijn. “Goodbye to a river” is een lied dat ik kies, een rustig gedragen nummer met een instrumentaal intro. Het trillen van de vellen van de drums klinkt tastbaar en echt. De laagweergave is rustig en strak en kent meer druk dan je in eerste instantie verwacht van een speaker met dit formaat. Natuurlijk halen de speakers het qua laagweergave niet bij de normaal in gebruik zijnde Audiovector M3i Super vloerstaanders. Die speakers hebben een 3x grotere kast en een extra woofer ter beschikking. Het laag van de 685 is echter dusdanig dat zonder subwoofer van muziek genoten kan worden. Wat het meest in het “oor” springt is de delicate en transparante hoogweergave. De tweeter klinkt super makkelijk en open zonder een spoor van scherpte of te neigen naar een analytische weergave.
Volgend album is Bruce Springsteen’s “Born in the USA”. Mijn persoonlijk favoriete nummer is: “My hometown”, sinds ik zelf kinderen heb is de tekst van het nummer nog pakkender. De basdrum in het intro komt recht uit het midden met wederom verassend veel druk voor een kleine speaker. Percussie zoals de beatring links in het beeld en de bekkens rechts klinken helder en open. Ze raken niet ondergesneeuwd in het grote geheel maar blijven individueel te volgen. Grote plus is ook de uitstekende breedte van het geluidsbeeld. Het gaat met het grootste gemak ver buiten de speakers.
Om niet altijd naar dezelfde cd’s te luisteren pak ik het titelloze album van A.J. Groce uit de kast. A.J. is de zoon van de legendarische Jim Groce en klinkt ondanks zijn blanke huid als een zwarte blues/soul zanger. De track “Which way Steinway” is een swingend nummer en wordt met verve weergegeven door de B&W 685 speakers. De contrabas is hoorbaar maar speelt geen rol van betekenis. Hier bereiken de speakers hun grenzen qua laagweergave. Wel is er weer die prima breedte en diepteplaatsing. De blazers en drumkit staan meters naar achter in het beeld. De koperblazers zouden iets meer bite mogen hebben maar afgezet tegen de prijs van de speakers is dat verklaarbaar. Nog diverse cd’s passeren de revue en telkens valt de openheid en transparantie van de speakers op. In het nummer “I can’t make you love me” van Bonnie Raitt’s live album “Road Tested” is bijvoorbeeld een barchime te horen en die lijkt bijna los in de ruimte te hangen.
Ten tijde van de test had ik de beschikking over de prachtige Marantz SA11 SACD speler. Die speelt op een duidelijk hoger niveau dan mijn eigen Cambridge Azur 640C V2, niet verwonderlijk gezien de bijna 6x hogere prijs. Opvallend is het wel te constateren dat de B&W685 speakers de verschillen perfect laten horen. De speakers groeien als het ware mee met de gebruikte bron. Op een SACD sampler van het label Channel Classics staat het nummer “Anxiety” van Astor Piazzolla. De bandonéon wordt prachtig gevangen in de ruimte. Er is veel lucht en ruimte om de instrumenten zoals van de violen links in het beeld. Een andere fraaie sampler is van Philips, een opname van het Budapest Festival Orchestra onder leiding van Ivan Fischer. Die SACD is meegeleverd met de 1e generatie Philips SACD spelers. Eén van de stukken die uitgevoerd wordt is de Boléro van de componist Ravel. De diepteplaatsing is meer dan goed en de verschillen in klankkleur van de diverse instrumenten worden prima uitgelicht.
