Nadat de Radial conussen goed los waren gespeeld (het recensiepaar was reeds ingespeeld maar in het begin nog wat onwennig) werd de LP Eric Clapton MTV Unplugged op het Schotse vilt gelegd om de track Old Love af te tasten. Het applaus kwam rollend en op organische wijze naar voren terwijl de intro van Eric Clapton`s gitaarspel energiek overkwam. De enkele, stevige slag op de tom-tom werd met `body` en een flinke bal lucht weergegeven. De stem van Eric Clapton kwam ontspannen over en klonk tonaal natuurlijk, waarbij zijn licht hese keelklank goed uit de verf kwam. Het snarenspel op zijn akoestische gitaar werd met een rijke klankkleur weergegeven en het pianospel klonk bijzonder vloeiend. Tijdens de gitaarsolo kwamen de percussieve snaarplukken op plastische en levendige wijze naar voren, waarbij de timbrale weergave werkelijk van hoog niveau was. De melodielijn van de (akoestische) basgitaar was dankzij de duidelijke tonale weergave met gemak te volgen. De hi-hats klonken opmerkelijk verfijnd en werden met een goede impulsiviteit weergegeven, zonder een spoortje `glare`. De pianosolo kwam met een parelende weergave van het toetsenspel naar voren waarbij ook hier een rijke maar uitgewogen tonaliteit hoorbaar was. Het geheel werd op homogene, overzichtelijke maar vooral uiterst ontspannen wijze gepresenteerd.
Volgens de importeur combineert de Monitor 30 minder gemakkelijk met verschillende versterkers als de minder kostbare Harbeth Compact 7 maar twee van de drie eigen versterkers, te weten de Exposure Super XXV en de Advance Acoustic MAP 103 (geen voor de hand liggende prijscombinatie maar klankmatig wel een goede) vormden een uitstekende `match`, met name de Exposure. De NVA AP 10 Personal kwam adem tekort aan de lagere gevoeligheid van de Monitor 30`s, wat ook niet verbazingwekkend was (de AP 10 levert 12 Watt aan 8 Ohm). De Super XXV mocht daarom de Harbeth`s van signaal voorzien tijdens de recensieperiode. In collegiale Engelse, Canadese en Amerikaanse recensies komt men tot vergelijkbare conclusies (denk aan HiFi News, Sensible Sound, UHF en het helaas verdwenen blad Listener) en worden versterkers van Exposure en Naim herhaaldelijk aanbevolen voor gebruik met luidsprekers zoals die uit de Spendor SP lijn of Harbeth`s Monitor serie. Van de Stockfisch LP The Vinyl Collection werd de track `No Sanctuary Here` van Chris Jones beluisterd, mede om de ruimtelijke afbeelding te kunnen beoordelen. De intro, met akoestische gitaar en bas kwam zowel sonoor als met een soepele vibrato over. De grommende achtergrondzang werd breed afgebeeld en kreeg een lange nagalm mee, waarbij de akoestiek van de opnameruimte goed uit de verf kwam. Chris Jones klonk vrij droog maar kwam op directe en transparante wijze naar voren. Het snarenspel op zijn gitaar miste net wat aan focus en helderheid maar daar stond een bijzonder soepele en tonaal coherente weergave tegenover. Het geheel werd met de nodige autoriteit en `schaal` gepresenteerd waarbij het stereobeeld vooral in de diepte behoorlijk ver doorliep. Alhoewel de weergave van deze track soms iets tekort kwam aan openheid, was het dynamisch gedrag juist zeer goed. Het afstraalgedrag van de Monitor 30 is anders dan dat van meer `moderne` weergevers maar dat heeft weer zijn akoestische voordelen. In studio`s maar ook in schaars gemeubileerde huiskamers kan een grote afstraalhoek juist voor meer ongewenste vroege reflecties zorgen. Dat is iets waar paneelweergevers van nature weinig last van hebben en waar ontwerpers van monitorsystemen (denk aan de LS 3/5a) altijd rekening mee hebben gehouden. Dergelijke weergevers worden vaak met een behoorlijke toe-in op de luisterplek gericht en kunnen dan tamelijk `vrij` van de meer storende akoestische invloeden hun werk doen. De Monitor 30`s zijn goede ambassadeurs van dat principe wat telkens bleek wanneer stevige en energieke muziek, ook bij vrij hoge afluisterniveaus, op stressvrije en opmerkelijk overzichtelijke wijze werd weergegeven.
Van het 2-CD live/ debuutalbum van singer-songwriter Carus werd de track `Cup A Tea` gedraaid. Het mandolinespel van Dave Johnson werd op dusdanig organische en expressieve wijze gepresenteerd dat het bijna fysiek aanwezig was in de kamer. Bij het (akoestisch) gitaarspel van Carus Thompson kwamen de individuele snaren goed gearticuleerd naar voren waarbij het levendige spel soepel overkwam (de Monitor 30’s blinken duidelijk uit in het weergeven van akoestische gitaren). De aimabele stem van Carus werd op losse wijze afgebeeld en was zeer goed verstaanbaar. De weergave van goed opgenomen stemmen was eigenlijk zowel natuurlijk als `onopvallend` (in de zin van: niet aangetast door aangezette sibillance of toegevoegde randjes). Wanneer er langer wordt geluisterd naar deze Engelse
monitorweergevers, blijkt dat de stemweergave heel aanstekelijk, aansprekend en `involving` is. Dat is een bijzondere en helaas zeldzame eigenschap en het enthousiasme van deze muzikant werd dan ook met het grootste gemak overgebracht.
De mooie 180 gram, 45 toeren Opus 3 dubbel-LP Spirit And The Blues van Eric Bibb werd uit de platenkast gehaald om de track `In My Father`s House` te beluisteren. De houten klankkast van Bibb`s gitaar was op plastische wijze merkbaar en de handklappen klonken praktisch levensecht; naast de duidelijke vel-op-vel smakken was ook hoorbaar dat het hier om stevige handpalmen ging (oftewel: geen vel over bot). Het was opmerkelijk om te horen hoe deze vrij forse monitoren juist de meest subtiele geluiden op zowel duidelijke als natuurlijke manier konden presenteren. Eric Bibb`s stem kwam op vrij directe en ontspannen wijze naar voren terwijl de samenzang tonaal coherent naar voren kwam. Elke individuele zanger was goed van de rest te onderscheiden zonder dat er sprake was van segmentering (tonale coherentie is sowieso een absoluut pluspunt van deze weergevers). Het plotseling, door één zanger luid gezongen "No Place To Hide!" kwam geheel los van de linker weergever, waarbij de ademstoot achter het woord "Hide" een flinke drive meekreeg. De voettappen werden op luchtige en impulsieve wijze gepresenteerd waarbij niet alleen de tikken maar ook het gewicht erachter goed merkbaar was.
