Naast het beluisteren van individuele cd’s in onbehandelde en behandelde toestand werd er ook een titel gekozen, waarvan twee absoluut identieke (tot op de `productierun`) schijven beschikbaar moesten zijn, zodat er een steekhoudend "A-A-B-B" vergelijk kon worden gedaan.
Voor de meeste cd’s worden tijdens de productieperiode namelijk verschillende nieuwe etsmaskers gemaakt. En dan hebben we het dus over één en dezelfde fabriek, over de verschillende masteringmethodes van (internationale) fabrikanten kunnen hele boekwerken worden geschreven. De voor het A-A-B-B vergelijk gekozen cd was de bijzonder goed opgenomen en gemasterde Stockfisch titel `Roadhouses And Automobiles` van Chris Jones. De Stockfisch importeur (Synfonique) had van deze cd twee fabrieksnieuwe exemplaren ter beschikking gesteld die van dezelfde productie-run afkomstig waren. Nadat één van de twee Stockfisch cd`s was behandeld met Intron Protect kon er worden geluisterd naar de verschillen tussen de twee schijven, waarbij de keuze viel op de titeltrack. Bij het beluisteren van de behandelde cd bleek dat de akoestische gitaar wat meer driedimensionaal werd afgebeeld en dat de subtiliteiten van het snarenspel beter te volgen waren. Daarnaast kwamen de verschillende akkoorden met een iets vollere klankkleur naar voren. De stem van Chris Jones kreeg wat meer présence mee maar werd ook met een fractioneel scherpere focus afgebeeld. De achtergrondzang werd met een grotere plastische aanwezigheid afgebeeld waarbij de nagalm met meer definitie overkwam. Zelfs de verstaanbaarheid van de achtergrondzang bleek vooruit te zijn gegaan, zonder een merkbaar toegevoegd `randje`. De twee (nogmaals; identieke) schijven werden verschillende malen omgewisseld maar het effect bleef hetzelfde: de focus, verstaanbaarheid en zelfs de klankkleur waren, al was het in geringe mate, onmiskenbaar vooruit gegaan.
Alhoewel er tijdens dergelijke recensievergelijken als het ware met een auditief vergrootglas wordt geluisterd moet het gezegd dat met deze (op zich al hoge resolutie) opname de verschillen zonder al te veel moeite konden worden opgemerkt. Vervolgens werden er meerdere cd’s gekozen (waarvan alleen enkele exemplaren in de collectie voorhanden waren) voor een zonder-en-met-Intron Protect luistervergelijk. De eerste cd was Cassandra Wilson’s Blue Light `Til Dawn, waarvan de track `Hellhound On My Trail` aandachtig werd beluisterd. Bij het levendige en staccato gespeelde gitaarspel kregen de aanzetten wat meer `bite` mee. Haar zang klonk helderder en er leek ook meer `lucht` om haar stem te hangen. Het meest opvallende was het feit dat er meer nadruk lag op de sibillance, met name de s-klanken. Of dat nu een voor- of nadeel is, hangt mede af van persoonlijke voorkeur, het werd in ieder geval niet direct als hinderlijk ervaren. De gedempte trompet kreeg een opener weergave mee en ook het stereobeeld zelf was wat overzichtelijker geworden. Om stemweergave verder te testen, werd de track `Fionghualla` van de Britse Folkgroep The Bothy Band (cd: Old Hag, You Have Killed Me; Green Linnet USA) beluisterd, ook weer in onbehandelde en behandelde staat. De voorzanger werd met fractioneel betere focus afgebeeld waarbij het dynamisch contrast in zijn zang duidelijker naar voren kwam. Verder werden de basstemmen van de groep met een betere scheiding gepresenteerd maar de verbeteringen waren bij deze cd door de boot genomen erg klein, bij minder geconcentreerd luisteren zouden de verschillen zelfs over het hoofd (oftewel het gehoor) kunnen worden gezien. De Nanotec vloeistof bleek duidelijk meer effect te hebben bij `audiofiele` opnames.
De cd van de Bothy Band en enkele andere standaard cd`s (met akoestische muziek) die werden geprobeerd leken minder baat te hebben bij de Intron Protect behandeling alhoewel er ook bij die schijven steeds een lichte verbetering hoorbaar was. Het uiteindelijke resultaat hangt natuurlijk ook af van de apparatuur en de wijze waarop een bepaald systeem de onvolkomenheden van een schijf benadrukt. Bij hoog(frequent)-kritische systemen zou het kunnen zijn dat de luisteraar na de behandeling wordt getrakteerd op beter uitgelichte uitschieters in dat frequentiegebied of bij de sibillance van de zangpartijen (met name bij `t` en `s` klanken).
