Na de lange inspeelperiode en het heftige inspelen van de trafo’s begint het wennen aan de Cole. Wennen in de zin van met regelmaat luisteren en “voelen” hoe de versterker in de set zijn werk doet. Daarna als gebruikelijk een paar sessies met pen en papier erbij om aan de hand van muziekfragmenten te beschrijven wat specifiek de eigenschappen zijn van het product. Neem bij de kop (niet letterlijk) Claire Marlo met haar LP uitgebracht op Sheffield. Met de Cole heeft haar stem een sexy hese klank die zich prettig presenteert. Het is een luchtige en vrij eenvoudige weergave die aangenaam luistert. Vrij van opsmuk, met een open hoog en middengebied dat heerlijk transparant is. Het laag is terughoudend en niet vol. De weergave van het stereobeeld is naar de zijkanten breed en plaatst mooi hoog. In de diepte is er beperking.

De Cole maakt van de plaat een beter dan doorsnede opname die de luisterruimte goed weet te vullen. Dire Straits speelt “Brothers in arms” op een kale manier. Niet met een volheid en gloed die veel duurdere phonotrappen kunnen bieden. Toch staat het mooi los en is de stem goed getroffen. Het zijn de uiteinden van het frequentiespectrum waar de Cole afhaakt. Hij blijft vrij van vervorming, is spits en snel. Lekker zou zijn als instrumenten wat meer body zouden hebben, wat zijn oorzaak heeft in het terughoudende laag. Altijd beter dan “boem” of overdreven laag overigens. Met betrekking tot dynamiek geen vuiltje aan de lucht. Waar een buis normaliter in excelleert doet de Cole dat ook prompt. Dit is duidelijk een phono trap die puurheid prefereert boven valse romantiek. Al geeft dat een presentatie die “eenvoudig” afsteekt tegen zijn veel duurdere buizen concurrenten. Zet er een transistor phono trap naast en wat blijkt, je geniet wel degelijk van de buizen voordelen als openheid, transparantie, snelheid en dynamiek. Eveneens qua prijs is dat een eerlijker vergelijk.

Oscar Peterson swingt. De bas van Brown heeft de X-factor, net als de drums. Met de piano van Peterson in het midden. Het geheel komt echt heel fraai los van de kasten die voor mij staan. Dat het laag niet overheerst is fijn, het maakt de opname sneller en directer. De vleugel is wat kleiner dan normaal. Iets dat op te lossen is met een warmere speaker of een warmer element. De aanwezige vervorming in de opname ligt niet onder een vergrootglas. Wat dat betreft is de Cole vergevingsgezind voor lichte beschadigingen op het vinyl. Het is helder en aangenaam hoe de muziek tot mij komt. Uit dezelfde tijd, al is het een heruitgave, komt muziek van Juliette Gréco. Haar stem heeft via de Cole de authentieke kraak in zich. De echo op de stem is onmiskenbaar. Details zijn er genoeg, blijven echter her en der steken in het geheel.

Van veel verliefdheid op de lieve Juliette is geen sprake. Je zou kunnen zeggen dat de weergave politiek correct en zuiver is, een eind boven de middensklasse. Wat ik graag zou voelen is meer emotie, meer betrokkenheid. Nogmaals, met een ander element kun je dat bereiken. Een Benz-Micro Glider L2 is van zichzelf “kaal en koel”. Over naar mooi klassiek piano spel van Claudio Arrau die Chopin uit het klavier laat vloeien. Op een wijze die de aandacht meer dan voldoende vast weet te houden. De piano is helder, ontbeert een grote kast, staat strak in de snaren en soleert boven het orkest uit. Hoog, midden en laag staan hun mannetje bij lage volumes en dat blijft zo als je het volume opschroeft. Als de “Brandenburgse concerten” van Bach de kamer instromen vallen vooral de fluit en het klavecimbel positief op. Cello en viool vormen een gedegen achtergrond. De weergave is lieflijk, overtuigd door het geheel, niet tot in extreme details. De plaat lijkt de Cole in de buizen gegroefd. Draaide ik eerder met een andere phonotrap het werk van Grieg, ik geniet nu opnieuw van “Ases Tod”. Indrukwekkend en droevig. Emotioneel. Daarna is “Anitras Tanz” juist lichtvoetig en opzwepend. Tijdens de climaxen geeft de Cole geen krimp. Een mooi resultaat, zeker met de prijs van de Cole in het achterhoofd. Ter afkoeling voor het slapen gaan de eenvoud en liefde van Conny Vandenbos. Fijn losjes stereobeeld met een heerlijke stem. Het niet te grote orkest past bij de Cole. De foutjes en onvolkomenheden in de plaat liggen op de achtergrond. De presentatie is meer gericht op genieten dan analyseren.


Verdict

De Diyhifisupply Cole laat een indruk achter die enige toelichting behoeft. De set waarin de Cole moet presteren ligt een eind boven het normaliter te verwachten niveau als je de aanschafprijs van de Cole in ogenschouw neemt. Het Glider element heeft niet de meest doorsnede aangename klank. Kortom de Cole moet zijn beste beentje voor zetten om de set bij te houden. Dat het lukt is een compliment waard. Uitblinken doet de Cole op het gebied van openheid in de middelste regionen. Een zuiver en passend hoog komt daarbij. Het laag is ingetogen, naar mijn smaak te zacht. Dynamiek is prima. Detail kan beter, aan de andere kant vergeeft de Cole het dat de platencollectie niet altijd even netjes is behandeld. Hij verdoezelt daarmee de kraakjes in het vinyl. Afgezet tegen een in prijs vergelijkbare transistor phono versterker geeft de Cole dat “intense gevoel” van een buis. Het meeslepende en haast tastbare idee van aanwezig zijn. Iets minder precies, gelukkig minder analytisch, meer muzikaal. Wat juist de doorslag kan geven om voor een buis te kiezen. Feit is dat de Cole een kit is die te tunen valt. Met andere buizen, met andere componenten. Dat tunen en de bouw vraagt kennis en vaardigheid van de eigenaar. Ontbeert u die kennis denk dan nog eens goed na wat u wilt met de kit of laat hem voor u bouwen. De kitprijs maakt de aanschaf uitermate aantrekkelijk. Ik zou zo snel geen buizen MM/MC phonotrap met amorfe trafo’s en buisgelijkrichting weten te bedenken die zelfs maar in de buurt van 539 euro komt. Vandaar dik aanbevolen als dat de limiet van uw budget is.


Prijs:
Cole MM/MC kit inclusief buizen en MC trafo’s 539 euro
Cole MM kit inclusief buizen zonder MC trafo’s 459 euro


Importeur:
Acoustic Dimension
Zoetermeer
Telefoon 079 3319190
www.acoustic-dimension.com