Na heel wat weken met de matten en pucks te hebben gegoocheld grijp ik naar drie platen die illustratief zijn voor wat er gebeurt. Dire Straits met “Love over gold” in de originele dunne uitvoering, ruisend van ouderdom. Juliette Gréco met “Ses grandes chansons”, een Speakers Corner heruitgave op 180 gram vinyl van de originele Philips opname uit de jaren ‘60. Tenslotte van Sara K. “Water Falls” eveneens 180 gram vinyl op het Stockfisch label, maar een recente opname. Uitgangspunt is de kurk mat die ik tot nu toe standaard gebruikte omdat hij veel beter is dan de originele rubber mat. Als ik Dire Straits draai en de Harmonix puck erop zet komen significante verschillen naar voren. De muziek wordt aanmerkelijk luchtiger en losser. Stemmen komen naar voren, het stereobeeld wordt dieper, lage tonen krijgen er een octaaf bij en kleine geluidjes in de muziek vragen meer de aandacht van de luisteraar. Een aangename en duidelijk waarneembare verbetering. Groter dan ik had verwacht.

De puck ruil ik voor de mat. De mat heeft een totaal andere invloed. Attack neemt sterk toe, zeg maar snelheid en dynamiek. Het laag wordt een stuk dramatischer en drukkender. De invloed van de Harmonix mat op het geheel is kleiner dan de invloed van de puck. Al is de mat een verbetering tegenover twee lagen kurk, voornamelijk te zoeken in meer levendigheid. Samen, mat en puck, vermindert de dynamiek die ik kreeg met de mat alleen. Stemmen worden nog iets beter in nuances, lage tonen nemen weer iets af, wat blijft is de detaillering in het laag en de rest van de frequentie band. Ruil ik de Harmonix/kurk mat voor een Funk Achromat en laat ik de puck staan, dan valt op hoeveel de Achromat lijkt op de Harmonix mat. Al is de laatste nog wat makkelijker en losser, is het laag wat imposanter en helpt hij mee aan een breed stereobeeld. Terug naar de uitgangspositie (kurk mat zonder puck) is het geheel in vergelijk ineens saai, minder nuance in stemmen en met een slanker stereobeeld. Terug komt extra snelle attack, iets dat mij doet afvragen of een puck de attack dempt.

Juliette Gréco vindt het heerlijk onder de puck te liggen. Ze wordt er “vriendelijker” van en gevoeliger. Termen als: transparanter, meeslepender, muzikaler, mooier en indringender staan op het notitieboekje. Het gevoel bekruipt mij alsof ik een beter element gemonteerd zou hebben zodra de puck van Harmonix zijn werk doet. Alleen de mat maakt het maar matig beter. Een scherpere “S” is hoorbaar. Eveneens hoor ik nadrukkelijker de plaatruis. Weer de toename in dynamiek, alsof het volume van de versterker wordt opgedraaid. Al met al is het geluid ten opzichte van de puck ruiger en minder fijntjes. Puck en mat samen brengen het tedere element terug. Terug is het meeslepende gevoel en details komen extra naar voren. Zoals kleine klokjes op de achtergrond. Na wat experimenteren, combinatie puck met kurkmat en puck met Achromat, gaat mijn voorkeur uit naar de kurkmat, of nog liever de Achromat met de Harmonix puck.

Door naar een moderne opname van Sara K. Met de puck ontstaat meer ruimte, wat zich uit in een breder en dieper stereobeeld, waarbij individuele instrumenten beter volgbaar zijn. Piano krijgt meer de specifieke klank van het instrument. Tonen houden langer aan en sterven maar langzaam uit. Een harp krijgt eindelijk de aandacht die het instrument hier verdient. Een tweede stem is nadrukkelijker aanwezig en heeft meer een eigen inbreng. Het gebruik van alleen de mat maakt de piano levendiger. Doet minder met de stem en laat de tweede stem wegzakken in de lage tonen die de bas voortbrengt. Pas met de mat en de puck komt die 2e stem weer naar voren. Het stereobeeld blijft wat achter t.o.v. de kurkmat gecombineerd met de puck. Daar staat tegenover dat de kwaliteit van de harp blijft en het natuurlijke geluid volop aanwezig is.