Hoewel de speler duidelijk als DVD-speler in de markt gezet word zou ook de weergave van CD’s op een relatief hoog niveau moeten liggen volgens Cambridge Audio. Ze hebben de reputatie kwaliteitsweergave te realiseren tegen “betaalbare” prijzen. Om dat vast te kunnen stellen werd de speler ook via de analoge uitgang rechtsreeks in stereo aangesloten op de vM MA240 versterker, naast de optische kabel naar de Marantz SR4300 receiver voor surroundweergave. Na een paar dagen op repeat te hebben gedraaid, de speler kwam splinternieuw uit het magazijn van de importeur, werd er een eerste CD in de lade geplaatst om echt te beluisteren. Ten tijde van de test waren mijn Spendor monitors tijdelijk naar de zolder verbannen en stond er een set Focal-JMlab Profil 918 speakers te spelen.
Deze speakers laten precies horen wat er gebeurt in de rest van de set. Het was daarmee erg makkelijk vast te stellen wat de verschillen tussen de Cambridge 540D als stand alone speler en als loopwerk in combinatie met mijn M-Audio Superdac. De bekabeling was hierbij identiek voor een eerlijk vergelijk. Luisterend naar de CD “Am I not your Girl” van Sinead O’Conner valt het op dat de Cambridge speler gewoon lekker muziek maakt. Het nummer “Don’t cry for me Argentina” wordt imposant neergezet en de stem van Sinead vertoont slechts een heel klein beetje scherpte. De stem staat ook redelijk los van het orkest en het geheel is prima genietbaar. Overschakelen naar de losse DAC doet het geluidsbeeld breder en dieper worden en geeft de stem van Sinead wat meer rust en lucht rondom. Andere CD’s gaven gelijke resultaten en regelmatig kwam het voor dat ik niet overschakelde naar de losse DAC maar uitsluitend naar de Cambridge als speler luisterde. Naast gewone CD’s, welke exact aan de oude redbook standaard voldoen, werden ook CD’s met verschillende vormen van kopieerbeveiliging probleemloos afgespeeld. Hetzelfde geld voor foto CD’s. DVD Audio schijfjes heb ik niet gedraaid, simpelweg omdat die niet voor handen waren.
Ingezet als DVD speler, waar de Azur 540D eigenlijk voor bedoeld is, liet hij bijzonder positieve indrukken achter. De schijfjes worden lekker snel ingelezen, de menu’s van de speler zijn gebruikersvriendelijk, zodat zonder veel moeite de juiste instellingen gemaakt kunnen worden. Zowel de menu’s alsook de handleiding zijn in duidelijk Nederlands gesteld. Diverse DVD’s werden beluisterd en bekeken en geen moment verlangde ik naar mijn Philips speler. “Swing when you’re winning” van Robbie Williams is een concert waarin heel veel zwart tinten en schaduwpartijen zitten. Soms gebeurt er iets in de coulissen en met de Cambridge speler is goed te onderscheiden wat dat is, met dank aan een goede scheiding van de diverse zwarttinten.
Ook de scherpte is uitstekend, bij close-ups van Robbie is iedere oneffenheid van de huid perfect te zien. Simply Red’s “Live in Sicily” is een openlucht concert dat zich afspeelt in een oud amfitheater. Ook deze DVD is een feest om naar te kijken, de huidtinten zijn natuurlijk van kleur en het lijkt alsof er diepte in het beeld zit. Het contrast tussen de band en de donkere achtergrond is prima. De achtergrond wordt niet als een vlak weergegeven maar nog doortekend. De film “Kill Bill” maakt gebruik van felle kleuren en tal van snelle actiescènes. Nergens in de snelle scènes laat de speler een steekje vallen. Het geheel blijft ragscherp en de kleuren ongekend fel. Zoals de scène waarin hoofdrolspeelster Uma Thurman er vandoor gaat in de gestolen felgeel gekleurde gepimpte Amerikaanse pick-up truck.
