De metalen behuizing van elke driver zit via twee scharnieren vast aan een beugel, die op zijn beurt rond zijn as kan draaien en verbonden is met de hoofdband. De drie scharnieren aan elke kant lijken wat ons betreft zeer robuust. Zelfs na een paar weken intensief gebruik, draaien ze soepel en hoor je geen kraakgeluiden. Hoewel we liever de beugel uit metaal zagen gefabriceerd worden, komt de ATH-MSR7 zeer, zeer robuust over.



De MSR7 is ongetwijfeld stevig genoeg om vaak mobiel te gebruiken, iets waar hij technisch en qua geluidsisolatie ook voor geschikt is. Gek genoeg heeft Audio-Technica echter geen manier voorzien om de hoofdtelefoon op te plooien, wat toch een handigheid is als je op reis gaat of na het pendelen hem wil opbergen. Ben jij meer een type dat je hoofdtelefoon ten alle tijden rond de nek draagt, dan is dat minder een probleem.

Veel resolutie
Van alle hoofdtelefoons die we recent getest hebben, heeft de MSR7 ons nog het meest verrast. Hoewel de klank wat getuned is voor mobiel gebruik, met iets meer nadruk op het laag en het middenhoog, komt deze Audio-Technica zeer volwassen en gedetailleerd uit de hoek. Het prijskaartje dat er aan de MSR7 bengelt staat niet in verhouding met de geleverde resolutie en pure klankkwaliteit – en dat menen we echt in een positieve zin. 

De grote 45-mm drivers van de MSR7 blinken echt met elektronische muziek, maar ook met pop en rock. We halen het nieuwe album van Calexico er bij, Edge of the Sun, evenals Amy Winehouse’s live-album uit 2007 en Gwyneth Herbert’s All the Ghosts. Hoewel we hier en daar wat sprankel missen bij de trompetten en hihats – typisch aan een gesloten design – van de woestijnjazz van Calexico, is de donkere presentatie net wat de zwoele stem van de tragische Winehouse nodig heeft. De gecontroleerde maar niet overdreven presentatie van baslijnen is meeslepend, zeker bij de contrabas bij Herbert.

 

De keerzijde is dat de MSR7 zeker niet de diepe, uitgebreide bassen levert van sommige andere mobiele hoofdtelefoons, zoals de Sennheiser Momentum M2 die we momenteel ook op bezoek hebben en de eerder aangehaalde Sony MDRA-1A. Fanatieke basliefhebbers zullen hem daarom misschien wat dun vinden klinken.Uiteraard is de soundstage niet zo groot en ‘luchtig’ als bij een open hoofdtelefoon – maar die zijn natuurlijk niet zo handig als je muziek in een luidruchtige omgeving wil beluisteren. Luisteren we naar de liveversie van 
‘Like a Hurricane’ van Jeff Healey dan is er nog altijd voldoende ruimtelijkheid om je in de concertzaal te wanen. Bij de magnifieke opname door de TrondheimSolistene op de 2L-label van Tchaikovsky’s Serenade for snaren op.48 mocht het wat ruimer klinken en de instrumenten iets beter gepositioneerd, maar daarvoor moet je toch naar een duurdere hoofdtelefoon grijpen. Tegelijkertijd kan de MSR7 wel om met de dynamiek in dit werk en klinken de snaarinstrumenten vrij natuurlijk en nooit overscherp.