De keuze voor een minimalistische uitvoering wat knoppen betreft kan ik wel waarderen. Maar dat daarbij ook de zichtbaarheid van diezelfde knoppen minimaal is, vind ik minder geslaagd. In mijn niet al te lichte werkkamer zijn de knoppen nauwelijks waar te nemen. Dat nadeel verdwijnt wel als je het apparaat beter leert kennen: uiteindelijk kun je op de tast de toetsen ook vinden. Toch een klein minpuntje wat mij betreft.

De Bluetooth verbinding met de iPad wordt moeiteloos gelegd en bevestigd met een vrolijk bliebje afkomstig uit de T7. DE T7 kan overigens 8 (!) verschillende Bluetooth apparaten in zijn geheugen opslaan. Ook hier heeft B&W een kwaliteitskeuze gemaakt door te kiezen voor het zogenoemde Bluetooth aptX-formaat.

Ik begin maar gewoon met radio 1 geluid van de NPO. Klinkt goed, duidelijk verstaanbare stemmen, niks mis mee. Mooi zo, deze T7 is in ieder geval geschikt als ‘bureauradio’. Over naar muziek. Gelijk maar iets ‘pittigs’, met vocalen, gitaarklanken en een lekkere ritmesectie: The Avener met ‘Fade Out Lines’. Zo, dat gaat gelijk flink te keer. Iets teveel volume voor op mijn bureau. Ik besluit de T7 iets verder weg te zetten en ook iets hoger. De T7 laat horen dat hij ondanks zijn bescheiden afmetingen niet voor een kleintje vervaardigd is. Die mooie laidback stem van Phobe Killdeer komt mooi centraal in het geluidsbeeld naar voren. Daar omheen klinken de gitaren helder en duidelijk. En de vette bas die in dit nummer zit? Verwacht nou geen wonderen uit een speaker met dezelfde inhoud als een fikse boterhamtrommel.

Maar dat in ogenschouw nemende kan ik niet anders zeggen dan dat die bas best goed klinkt. En waar ik vooral blij mee ben: die bas slaat niet de rest van de muziek dood. Want dat is wat ik te vaak hoor. Want zodra je het volume van zo’n compacte speaker te veel omhoog schroeft, gaat het meestal fout en wordt de bas verward met hevig gedreun. Zo niet bij deze B&W T7, de honingraat constructie blijkt echt zijn werk goed te doen en de speaker kan behoorlijk hard zonder de controle te verliezen. Ook met het bombastische ‘A Sky full of Stars’ van Coldplay weet de T7 behoorlijk raad. Pas bij het volume voluit slipt de speaker duidelijk dicht met de diverse instrumenten en ontstaat de spreekwoordelijke geluidsbrei. Wat opvalt bij deze T7 is zijn muzikaliteit, bij verschillende muzieksoorten blijft de speaker gewoon zijn eigen geluid houden.

Toch bevalt de T7 me het best bij akoestisch getinte muziek. Dan komen er heerlijk transparante klanken uit het kleine kastje. Ik heb natuurlijk mijn favoriete Ryan Adams maar weer eens van stal gehaald. ‘It takes two’ klinkt boven verwachting mooi en ik kan de verleiding niet weerstaan om gewoon het hele album maar de revue te laten passeren. Wellicht zijn de opnames zo goed dat het zo mooi klinkt? Nog maar wat andere ‘Americana’ dan, van onze eigen Huub van der Lubbe. Zijn hernieuwde versie van ‘Nooit meer terug’ van het onvolprezen album ‘Simpel Verlangen’ klinkt wonderschoon.

Hiermee weet de T7 mij definitief te overtuigen dat uit zo’n mini luidspreker toch erg fraaie klanken kunnen komen. Nee, nou niet gelijk je hifi-installatie de deur uit doen. Maar voor kleinere vertrekken in of rondom huis is dit een prima player en een zoete aanwinst. Inderdaad: honing voor de oren.

Plus- en minpunten

• + Handzaam formaat en fraai design
• + Verbazingwekkend groots geluid voor zo’n klein apparaat
• + Ondersteunt Bluetooth aptX
• + Accuduur van 18 uur
• - Bedieningsknoppen wel erg goed verborgen
• - Geen Airplay
• - Stevige prijs

Gedraaide muziek

• The Avener - Fade Out Lines
• Coldplay - A Sky full of Stars
• Ryan Adams – It takes two
• Huub van der Lubbe – Nooit meer terug