Harde muziek & gevoelige oren
"Maar er is nog een ander probleem. Ik kan niet meer tegen luide muziek. Mijn oren zijn te gevoelig geworden. Ik moest laatst voorlezen op Lowlands en liep daar rond over de weide. Ik hoorde muziek komen uit een tent, van een afstand, maar zelfs dat was te hard. Het leek alsof mijn maag zich omkeerde door de bassen. Maar ondanks dit blijf ik snoeiharde live-muziek aanbevelen, het is de beste manier om muziek te ervaren.”
Rood & Ramble On
“Ik ben heel ruim in mijn liefde voor muziek. Rood van Marco Borsato vind ik een mooi nummer, hoewel ik verre van een fan ben. Integendeel. Maar die melodie, die structuur klopt gewoon. China Crisis was een band waar ik in de jaren tachtig zot op was. Wishful Thinking is bijna even mooi als Always The Sun van The Stranglers. Nog mooier is Ramble on van Zeppelin, dat leidmotief op gitaar, ongelooflijk.”
Kus van een held
“All time heroes? Jerney Kaagman. Ik was veertien en zijn trad met Earth & Fire op in Hamme. Wat een ongelooflijk lekker wijf was dat. Na het optreden ben ik haar trillend een zoen gaan vragen. Die kreeg ik, geen tongzoen helaas, maar zo’n katholieke kus op de wang. Ik ben er vier dagen niet goed van geweest. Jammer dat ze nu elke dag met haar houten hoofd op tv is. Earth & Fire was trouwens een van de weinige bands waar de keyboards goed uitpakte. [imiteert de intro van Memories] . De domste van de band is de drummer zeggen ze altijd, dan de bassist. Maar ik weet zeker dat het de toetsenist is, hoe overbodig! Kijk naar Yoko Ono, mocht ze meespelen op haar orgeltje, ze had alleen niet door dat men de stekker eruit had getrokken.”
Metallica & homo’s
“Overige helden: Metallica, Paul Rodgers, van The Free, Bad Company en Queen. Run with the pack is een fan-tas-tische Bad Company-plaat. Wally Tax was een koele gast met z’n sigaret en lange haren. En Morrissey, een rare homo die het nog niet weet van zichzelf, maar prachtige teksten schrijft. Brett Anderson van Suede is nog zo’n malle, maar interessante gast. Die heb ik ooit live een nummer a-capella horen zingen. Nou, iedereen stond te huilen zo mooi. En The Scabs was mijn groep. Die heb ik als fan lang gevolgd. Spijtig dat die bassist nu van geen hout meer pijlen kan maken en puur voor het geld nog moet optreden. The Scabs hadden trouwens ook een briljante drummer, die speelt nu bij The Kids. De beste Belgische drummer van nu vind ik Mario Goossens van Triggerfinger.”
Nederland vs België
“Wij hebben in België natuurlijk veel goeds, dingen die bij jullie om duistere redenen vaak niet aanslaan. Noordkaap bijvoorbeeld, of opvolger Monza, iets minder. Gorki schreef een klassieker met Lieve Kleine Piranha, Flip Kowlier doet goed werk en Arno heeft natuurlijk ook straffe dingen gedaan. Die laatste twee staan op de soundtrack van Ex-drummer, mijn verfilmde boek. Kowliers De Grotste Lul van het t Stad is een geweldig nummer. Maar het mooiste vind ik Ghinzu, als iedereen in de film is neergeschoten.”
Kecks & The Cats
“Jullie hadden natuurlijk Tröckener Kecks en The Cats. Why en Lea. Lea, de naam van mijn moeder is een ongelooflijk mooi nummer, zelfs mét gevreesde violen. Wij hebben nooit The Cats gehad, met zo’n grootse orkestratie, geniaal! En jullie hebben ook nog Supersister, Golden Earring, Brainbox. Herman Brood vind ik totaal overschat. Op je 56e van een gebouw afspringen terwijl je een dochtertje van zeven hebt, dan doe je niet. Net als Kurt Cobain met z’n dochtertje van twee. Misdadig, ook omdat hij nog tien goed platen had kunnen maken.”
Humor & muziek
“Humor en muziek is zelden te combineren, zonder in carnavalesk gedoe te vervallen. Grappige teksten zijn erg riskant. Bij Raymond van het Groenwoud werkt het, die heeft precies de goede ironie. Of bij The Bonzo Dog Doo-Dah Band, De Raggende Manne of Frank Zappa. En natuurlijk The Smiths, Girlfriend in a Coma, I know it’s serious, briljant, natúúrlijk is dat serieus.”
