"Ik ging pas heel laat naar concerten. In Almelo had je niet veel, en ik was bovendien het archetypische radiomannetje; zat liever afgezonderd op mijn zolderkamertje met allerlei apparatuur te pielen. Crowded House was na Doe Maar mijn tweede grote liefde. Ik zag ze in Frits Philips in Eindhoven, op 5 december 1993. Ze hadden na het legendarische Woodface net Together alone uit. Neil Finn kreeg een marsepeinen varken van iemand uit het publiek toegeworpen, dat hij op het podium opat. Ik heb trouwens geen idee hoe je toen te weten kwam dat ze daar speelden. Een paar maanden daarvoor had ik Crowded House ook al gezien. Ik las in de gids dat de band naar het Grand Gala du Disc kwam. Ik heb het nummer van het platenlabel opgezocht en gevraagd of ze ook niet kwamen optreden. Nee, zeiden ze, maar er was wel een persshow, en als ik dan toch zo'n grote fan was, mocht ik voor de uitzondering wel komen kijken. Niet veel later stond ik een werfkeldertje in Utrecht met een handjevol journalisten naar mijn favoriete band te kijken."
[In de 3FM-studio loopt ondertussen collega Gerard Ekdom langs. Veenstra: "Gerard, wat was jouw eerste installatie?" Ekdom: "Oei, mag ik daar heel even over nadenken…?" Even later: "Ik had als eerste een pick-upje. En ik heb natuurlijk nog steeds een pick-up. Kun jij niet zeggen, ha!" Veenstra: "Typisch Ekdom, altijd baas boven baas."]
Stickie
"Ik ben geen Gerard Ekdom, die heeft pas platen en cd's, godsamme…. Ik heb ladenkasten met cd's op zolder met daarin het B-materiaal en verzamelalbums, en beneden in de huiskamer nog een kast met de belangrijkste dingen, bijvoorbeeld alles van Weezer, R.E.M., Crowded House. Heel soms komen de cd's nog van pas als ik ergens in een schuur of feesttent in het land moet draaien. Maar normaal gesproken draai ik dan van een stickie. Verder doe ik er niks mee, ik heb alles gedigitaliseerd. Fysiek heeft muziek voor mij geen waarde meer. Ook alles wat in de Top 40 heeft gestaan heb ik op de harde schijf."
Geil
"Mijn eerste grote ding dat ik ooit kocht op hifi-gebied was een cd-wisselaar voor vijf cd's. Dat was eigenlijk het begin van alles. Ik wilde verrast worden door mijn eigen muziek, een cd'tje van voor af aan af spelen, dat vond ik niet spannend. Nog steeds niet. Toen de mp3 in zwang raakte, ging ik daarin mee en toen ik aan de iPhone ging, zo'n vier jaar geleden, kwam ik in aanraking met Sonos. Ik kreeg een bericht dat Sonos een app had geupdate. Die app vond ik geil.
Iemand die ik kende bleek bij Sonos in Hilversum te werken. Die heeft me een demonstratie gegeven en drie spelers om thuis te testen. Fantastisch vond ik dat, draadloze speakers die met elkaar via een eigen wifi in verbinding staan en waar je alles wat je maar wil op af kunt spelen: je eigen iTunes-collectie, Spotify, streaming radio. Elke speler kan afzonderlijk spelen, maar je kunt ook heel simpel units koppelen en zo door je hele huis hetzelfde beluisteren. Het bleek nog erg goed te klinken ook. Nu ben ik er zo enthousiast over dat mensen denken dat ik ervoor betaald krijg, haha. Niet dus."
Hemel op aarde
"Dankzij streaming heb ik thuis nu mijn eigen radiostation, dat constant aan staat. Er staat ergens een netwerkstation te vlammen, met software die slim shuffelt, SAM Broadcaster. Hier, kijk maar. [Michiel showt zijn iPhone waarop Miracle mile van Cold War Kids speelt]. Zo word ik constant verrast. Een ander groot voordeel, naast het supergeluid, is het gemak. Je kunt altijd bij je muziek, zeker sinds Spotify.
Hou je als 13-jarige van Green Day, dan kun je zo door naar de Ramones. Mooi toch? Wil je je kinderen op Kroningsdag Bewegen is gezond laten horen van Kinderen voor Kinderen? Et voilà. Manu Chao bij de barbecue? Hoppa. Een klik ben je verwijderd van wat je wil horen. Je hoeft de muziek niet eens zelf te hebben. Ja, Spotify op Sonos, dat is echt de hemel op aarde voor een muziekliefhebber. En voor de muzikanten zelf begint het nu ook vruchten af te werpen."
Taggen
"Ik heb al mijn mp3's uit mijn iTunes in mappen gelabeld: vintage, seventies, eighties, nineties. En daarin weer onderscheid tussen 'A' en 'B': 'echt heel tof', en 'iets minder', en 'rustig' en 'luid', dat soort dingen. Zo kan een nineties-track van R.E.M. de tags '90's', 'A' en 'Luid' meekrijgen. En ik heb een hitmap natuurlijk. Uiteindelijk ben je een paar dagen aan het taggen, maar daarna heb je er nog nauwelijks onderhoud aan. Ik ben echt wel een nerd op dat gebied. In real life ben ik enorm slordig, op de harde schijf moet alles tot in de puntjes verzorgd zijn."
Nostalgie
"Ik krijg geen nostalgische gevoelens bij het opzetten van een vinylplaatje. En al helemaal niet bij een platenzaak. Zo'n luisterpaal vond ik altijd vreselijk. En dan die zogenaamde specialisten in zo'n winkel, die je met de nek aankijken omdat ze de wijsheid in pacht hebben. Helemáál niet laagdrempelig.
Het horen van muziek is voor mij genoeg voor een nostalgisch gevoel, ik hoef het niet te bezitten. Fysiek heeft muziek voor mij geen waarde meer. Je tovert nu met één klik tevoorschijn wat je wil horen. Nee, gelukkig hoeven we voor dat ene mooie liedje niet meer met Lijn 21 naar de stad."
