Soms wordt er ook nog gewag gemaakt van een half-open constructie. Strict genomen is dit nog steeds een open constructie, maar de fabrikant wil met de term meestal aangeven dat het geen 'extreem' open ontwerp is, waardoor er minder geluid lekt. Ook hier zijn er dus nog gradaties.
Daarnaast worden er vaak nog andere termen gebruikt die verwijzen naar het inzetgebied of een onderscheidend kenmerk van de hoofdtelefoon. Zo zijn er draadloze hoofdtelefoons, noise-cancelling hoofdtelefoons (die - al dan niet elektronisch - omgevingslawaai onderdrukken), sporthoofdtelefoons (vaak spatwaterdicht en shockproof), DJ/Pro-hoofdtelefoons (typisch met een hoge belastbaarheid en draaibare oorschelpen) en ga zo maar door. Je merkt het: de keuze is werkelijk eindeloos.
Een vrij nieuw gegeven in hoofdtelefoonland zijn de modegerichte lifestylesets: modellen die door beroemdheden (denk aan muzikanten, DJ's, sportsterren, ...) of 'sterke merken' (bands, gitaarfabrikanten, automerken, modelabels) worden gelanceerd of gepromoot, en goed zijn voor niet onaanzienlijke verkoopsaantallen - met name bij een wat jonger publiek. Hoofdtelefoons uit deze categorie moeten het vooral hebben van hun hippe, modieuze of imago-versterkende inslag, al sluit dat natuurlijk niet uit dat ze goed klinken. Wel merken we dat ze vaak aan de dure kant zijn in vergelijking met hun klassiekere broertjes, al is ook dat natuurlijk geen honderd procent constante.
Tot slot kan je hoofdtelefoons ook nog benaderen vanuit een meer technische hoek en ze indelen op basis van hun werkingsprincipe. Daarmee wordt verwezen naar de manier waarop de hoofdtelefoon geluid opwekt. Dat is een iets complexere maar niettemin interessante materie, en daarom gaan we er zo meteen dieper op in onder een apart kopje.
