Vanessa & Kiss
“Een van mijn eerste singles was… Euh, hoe heet het [zingt] Upside down and dizzy does it make me. Ja, Upside Down van Connie Breukhoven! Vanessa dus. En van The Dolly Dots, Doe Maar, Michael Jackson, Come on Eileen van Dexy’s Midnight Runners, Vienna van Utravox, en ook het hardere werk zoals Kiss. Veel singletjes kreeg ik van mijn ooms, die ook nog jong waren. Ik heb al mijn singletjes bewaard in een doos, die staat bij mijn ouders op zolder. Die muziek doe ik nooit weg, het is een soort van vriend geworden, die me in een bepaalde periode door dik en dun heeft gesteund.”
Bijbelse U2
“Net als alle meisjes liep ik rond met buttons van Doe Maar. En was ik gek op Hennie Vrienten. Véél leuker dan Ernst Jansz. Mijn échte muzieksmaak begon ik pas te ontwikkelen rond mijn dertiende, veertiende. The Cult, Simple Minds, maar vooral U2. Die zijn ooit begonnen als gospelband, en hebben heel lang nog een hoog christelijk gehalte gehad. Hun song 40 (How Long) ging bijvoorbeeld over Psalm 40 uit de Bijbel en ook The Joshua Tree staat vol Bijbelse verwijzingen. U2 heeft mij door mijn puberteit gesleept. In 1987, de Joshua Tree was uit, kwamen ze naar Amsterdam. ‘Ik ga naar het concert’, zei ik tegen mijn vader. ‘Dacht het niet’, zei hij resoluut. Het zou mijn eerste concert worden. Toen ben ik op oudejaarsavond maar bij de radio gaan zitten, terwijl iedereen bijna liep te knallen, luisterde ik naar het live-concert van U2, en zat te tapen natuurlijk.”
(Foto: Eddy Dibbink)
Vleermuizen
“Ik heb iets met mineurklanken. Op de middelbare school hoorde ik bij de alto’s, de vleermuizen, zeg maar. Zwarte kleding, enorm veel zeep in mijn haar. [lachend] Maar toen ik met een veiligheidsspeld in mijn oor thuiskwam was het genoeg voor mijn moeder. Ik ben nooit een ras-alto geweest, maar donkere muziek is me altijd blijven boeien. Van bands als Morcheeba, Portishead, My Dying Bride, Paradise Lost, daar word ik vrolijk van! Als ik wat opzette thuis zei mijn ex-vriend [Markjan Vermeer, gitarist van Spinrock- red], wel eens: waar hangt hier het touw?”
Schreeuw- en smijtnummers
“Met mijn eigen bands heb ik ook altijd alto-rock gespeeld. Eerst met Liquid Sensation, toen met Zipper en Spinrock. Liquid Sensation was heel goed, al zeg ik het zelf. We hadden succes in de campuscene van Enschede, maar verder zijn we nooit gekomen, jammer. Met Spinrock doen we veel rock, zoals Anouk, Golden Earring, Foo Fighters. De lekkerste nummers om te zingen? Whole Lotta Love van Led Zeppelin, High Road Easy van Sass Jordan en Whole Lotta Rosie van AC/DC. De betere schreeuw- en smijtnummers.”
Yoko-setje
“Hoe ik zelf naar muziek luister, maakt niet veel uit. [lachend] Ik ben, zeg maar, het tegenovergestelde van een geluidspurist. Ik kan gerust naar een radiozender luisteren die niet goed is afgesteld. Mijn eerste vakantiegeld ging op aan een drie-in-één-setje van Yoko. Zes jaar heb ik daar naar geluisterd. ‘Hoe kan je als muzikant nou op zulke rommel luisteren?’, vroeg een vriend van me die hifi-freak is. ‘Bovendien kan het helemaal niet’, zei hij, ‘zo’n setje had na maximaal drie jaar al kapot moeten zijn’. Hoe muziek precies klinkt, maakt voor mij niet zo veel uit. Muziek is gevoel voor mij, het appelleert aan iets wat binnenin je zit. Iets onbenoembaars en mystieks. Zoals de plaat X&Y van Coldplay. Hoe die plaat begint… Je wordt meegenomen naar een wereld tussen hemel en aarde. Datzelfde gevoel krijg je ook als je die plaat op een Yoko-setje beluistert.”
