Voor de test prik ik de M4U 2 achterin de bijzonder fraaie AudioQuest DragonFly USB-DAC op mijn iMac. Als muziekbron dient de combinatie van Audirvana en iTunes, waarbij ik via de Mac alleen lossless gecomprimeerde of ongecomprimeerde bestanden beluister. Daarnaast luister ik via de iPhone naar lossy gecomprimeerde AAC en lossless AIFF bestanden.
Een goede test voor de weergave van de hoge tonen vormt de titeltrack van het Bruce Springsteen album The Ghost of Tom Joad. Met een mondharmonica die direct op je trommelvliezen wordt ingeplugd is de volumeknop meestal je beste vriend. Zeker omdat dit ingetogen en uiterst sfeervolle album uitnodigt tot intensief en ontspannen luisteren...totdat de mondharmonica binnenkomt. De M4U 2 laat het instrument zijn emotionele lading recht op je afvuren, echter zonder daarbij schade aan te richten. Geladen, doordringend en fel. Maar de volumeknop blijft onberoerd, het idee om het volume te verlagen komt zelfs niet bij me op. De detaillering is fantastisch: iedere beweging in de studio is hoorbaar, evenals het speeksel op Bruce’ lippen. Ook is iedere handbeweging over de snaren van de gitaar uitstekend te volgen. Tot nu toe luister ik met de schakelaar van de hoofdtelefoon op passief.
Met de schakelaar op actief (maar zonder Noise-Cancelling) verandert de weergave duidelijk: het volume gaat iets omhoog, de detaillering neemt nog wat toe, maar het is vooral de laagweergave die meer impact krijgt. Niet alleen is het laag meer aanwezig, het heeft ook duidelijk meer snelheid en gevoel voor ritme.
Als ik de schakelaar nog een standje verder zet en daarmee de actieve noise-cancelling inschakel, verandert er opmerkelijk weinig aan de muziekweergave. Het verschil tussen de actieve stand mét en zónder actieve noise-cancelling is absoluut te verwaarlozen. Wel werkt het noise-cancelling systeem uitstekend: als het grasveld naast mijn kantoor gemaaid wordt, verdwijnt het monotone geluid van de elektrische maaier als sneeuw voor de zon.
Dobro #1 van het David Sylvian album Dead Bees On a Cake laat overduidelijk horen dat het ook met middengebied in de M4U 2 wel goed zit. Sylvian’s stem heeft een overduidelijke maar zeer aangename rafel, en staat haast levensecht in mijn hoofd, terwijl ook de aanslagen op de dobro uiterst dynamisch en met een mooie gloed worden weergegeven. Na slechts 1.30 minuten staat de track Midnight Sun alweer te trappelen om de volgende gang in het muzikale menu te vormen. Korte droge tikken op een woodblock worden als pistoolschoten in m’n oren afgevuurd. De mix loopt langzaam vol met instrumenten, maar de Sylvian’s stem en de woodblocks blijven als een rode draad door de muziek lopen. De M4U 2 blijft het overzicht houden en geeft het geheel met een uitstekend gevoel voor timing, detail en timbre weer.
