En zo gebeurt het dan dat ik ergens eind oktober de verlossende e-mail van Toine ontvang, de audiofiele rust is gevonden en de set presteert op een niveau waarop het binnen de gegeven situatie niet meer beter kan. Het ideale compromis, want hoe we het ook wenden of keren compromissen zullen er ten aller tijde gemaakt blijven worden, was bereikt. De definitieve afspraak is dan ook snel gemaakt en midden november bevind ik mij in de woonwijk waar Toine gehuisvest is, op zoek naar het audio walhalla dat er tussen de rijtjeshuizen verscholen ligt. Van buiten, maar ook bij het betreden van de woning, zal niemand de indruk kunnen opdoen van de aanwezigheid van een uitgebalanceerde stereoset. De woonkamer is gereserveerd waarvoor het bedoelt is, wonen. Het “Asgard” van Toine is gelokaliseerd op de zolder welke omgebouwd is tot een dedicated stereo luisterruimte. Een typische zolderruimte is het ooit geweest, pakweg 7,5 meter breed, 5,5 meter diep en de nok van het zadeldak op 2.4 meter hoog. Ik zeg bewust: “een typische zolderruimte is het ooit geweest” want ondanks dat er niets aan de fysieke zolderconstructie verbouwd is, is de zolderruimte wel volledig akoestisch behandeld en daarmee verre van typisch te noemen. Bij het betreden van de luisterruimte valt dan ook direct de aanwezige akoestiek op, zelfs zonder maar een noot gehoord te hebben bemerk ik dat deze ruimte akoestisch volledig anders is dan andere kamers waar de akoestiek niet behandeld is. Wanneer het gesprek vervolgt openbaart het klankkarakter van de ruimte zich dan ook meteen, beheerst maar absoluut niet doods...eerder aangenaam net zoals de warme uitstraling die de ruimte uitademt. 
Pontificaal in de ruimte staan de twee Apogee ribbon luidsprekers opgesteld, geplaatst op Callas soundboards. Deze Duetta’s zijn geen kleine verschijning maar het grote membraanoppervlak is dan ook wel vereist om een zo volledig mogelijk frequentiespectrum neer te kunnen zetten. Met een bereik van 30Hz –3dB is de noodzaak voor het inzetten van een ondersteunende subwoofer geen vereiste meer. Mocht dit al een vereiste zijn natuurlijk want net zoals bij veel hybride elektrostatische luidsprekers, waarbij de laagweergave voor rekening komt van een conventionele conus, blijft een volledig nauwkeurige overgang toch vaak achterwege. De Apogee’s worden aangestuurd door een transistor eindversterker, de Usher R1.5, welke grote overeenkomsten toont met de oudere Threshold eindversterkers van Nelson Pass. Met een vermogen van 260 Watt aan 4 Ohm per kanaal ruimschoots voldoende om de Apogee’s onder controle te houden. De Audio Research LS-7 buizenvoorversterker mag de muzikale signalen van de, als een tank geconstrueerde, Marantz SA-1 SACD/CD-speler voorversterken. Zowel de Usher alsook de Audio Research en de Marantz zijn low-profile geplaatst op elk hun eigen soundboard, waarbij enkel de Audio Research voorversterker ontkoppelt is middels de bekende Masterbase blokjes. De low-profile plaatsing is een duidelijk bewuste en misschien ietwat onconventionele manier van plaatsing, want veelal ziet men toch dat de apparatuur in een audiorack in de hoogte wordt geplaatst, mooi tussen de luidsprekers in. Daarmee vormt, de met zorg samengestelde, audio set echter ook direct een akoestische blokkade en kan het de opbouw van de diepte in het driedimensionale vlak blokkeren. De low-profile opstelling van de audio apparatuur voorkomt een dergelijke belemmering natuurlijk doeltreffend, resultaat gaat hier voor het gebruikelijke gemak. De ruimte is behandeld zodat een correcte nagalmtijd is verkregen, een essentieel aspect binnen de akoestische behandeling daar een verkeerde nagalmtijd op elk gebied in de geluidsweergave zijn stempel zal drukken. 
Een akoestische behandeling stopt uiteraard niet bij het realiseren van een correcte nagalmtijd, ook op het gebied van reflectiebeheersing heeft Toine dus ruimschoots aandacht geschonken. Zo vinden we bijvoorbeeld in de eerste reflectiezones op de vloer en de wand achter de luidsprekers een klein aantal skyline diffuser en een groot aantal WaveWeaver diffusers. De WaveWeaver is een eigen ontwerp van Toine en gebaseerd op de klassieke QRD7 diffuser. Door de andere opbouw van de segmenten heeft de WaveWeaver hetzelfde diffusiebereik als de klassieke QRD7 bij een gelijk grondoppervlak maar met een minder diepe paneeldiepte en kan uiteindelijk ook met zo’n 30% minder materialen vervaardigd worden. Vooral de wand achter de Apogee’s is rijkelijk voorzien met WaveWeaver diffusers om enerzijds de reflecties van het dipolaire afstraalgedrag van de Apogee’s te behouden maar anderzijds diezelfde reflecties zo veel als mogelijk te verstrooien zodat ze niet kunnen interfereren met het directe geluid. Kortom wel de baten, de ruimtelijke afbeelding, maar niet de lasten, het mogelijk versmeren van geluid doordat direct en indirect geluid met elkaar interfereert.
