Is er leven na de audiofiele dood? Een, wellicht, bizarre vraagstelling zo aan het begin van een my.hifi.nl verslag maar net zoals in het daadwerkelijke leven kan het audiofiel leven ook onderverdeeld worden in verschillende stadia die doorlopen moeten worden alvorens “het einde” bereikt wordt. Vrijbuiters plukken de dag en bekommeren zich maar weinig om het hiernamaals maar zij die gedenken te sterven, streven het hogere goed na, de ‘audiofiele rust’ of het ‘Audiofiele Walhalla’ zoals het ook wel eens genoemd wordt in de audiominnende wereld.
Anders dan in het dagelijkse leven zijn vrijbuiters vaak weinig geluk geschonken in de audiofiele wereld, verdoemd tot de eeuwige upgradedrang en de innerlijke onrust die ermee gepaard gaat. Het lijkt haast wel een ware hel en het ontkomen aan dit vagevuur kan een moeilijke taak zijn wanneer men dit pad eenmaal aan het bewandelen is. Alhoewel het pad naar de audiofiele rust ook voldoende momenten van een ware hel kan bevatten, maakt het eenmaal bereiken van die audiofiele rust alles meer dan goed. Het bereiken van die rust staat gelukkig niet gelijk aan een fysieke dood maar symboliseert het audiofiel sterven, het audiofiele levenspad is bewandeld en men treed binnen tot de “Asgard” van de audiominnende wereld. Eervol wacht een leven vol muzikaal genot op de “audiostrijder”, alleen zij die gedachten te sterven maken de opwachting naar het hogere, audiofiele goed. 
Tussen de eerste aanzet voor het my.hifi.nl luisterbezoek en het daadwerkelijke bezoek heeft een ruime periode gezeten. Reden voor dit uitstel was het in zicht zijn van de audiofiele rust en Toine Dingemans wilde mij graag deelgenoot laten worden van hetgeen hij in het vooruitschiet had liggen. Met de aanschaf van een set Apogee Duetta Signature’s, zo’n dikke twee jaar geleden, werd het pad ingeslagen die de uiteindelijke rust zou gaan bieden. Dat het echter nog zo’n lange periode zou gaan duren alvorens het eindpunt bereikt zou worden, had Toine in al zijn stoutste dromen niet durven te voorspellen. Een periode waarin het audiofiele levenspad vele momenten van onrust kende en veel verschillende, fysieke opstellingen in zijn luisterruimte zijn gemaakt. En niet alleen voor wat betreft de fysieke opstelling maar ook hardwarematige upgrades , tweaks en akoestische experimenten zijn in deze periode uitgevoerd, allen steeds met hetzelfde uitgangspunt, namelijk het bereiken van die audiofiele rust. Naar eigen zeggen heeft deze periode Toine meer dan eens de spreekwoordelijke nachtmerries bezorgt waarbij de vraag of de status van audiofiele rust überhaupt ooit bereikt zou gaan worden meermaals door zijn gedachte heeft gesprongen. Elke verandering in de opstelling, hardwarematige upgrade of akoestisch experiment brachten andere resultaten aan het daglicht. En wanneer die resultaten zouden leiden tot eenduidige conclusies dan was er in principe nog weinig aan de hand geweest, maar dit bleek helaas niet het geval te zijn. Was de laagweergave in orde dan bleek er in het lage middengebied weer teveel akoestische energie aanwezig te zijn. Werd het tonale karakter in het middengebied rechtgetrokken samen met de laagweergave dan bleek de ruimtelijkheid weer niet te kloppen. Elke andere plaatsing van de Apogee’s in het driedimensionale vlak leverde andere resultaten op. Dit, gecombineerd met een gelijke resonantiefrequentie van de laagmembranen en de luisterruimte, is het perfecte scenario voor vele kopzorgen dat elke audiofiel bekend in de oren zal klinken. 
Maar niet alleen de correlatie tussen de Duetta’s en de luisterruimte bleek van grote invloed te zijn op de muzikale presentatie, ook tussen de Apogee’s en de overige hardware bleek een onderlinge beïnvloeding te bestaan die een stevige stempel drukt op het eindresultaat. Zoveel bleek wel weer toen de Krell KSA50 eindversterker werd vervangen door een Aziatisch exemplaar, de Usher R1.5. Waar de Krell al van zijn eigen in staat was om een breed beeld neer te zetten en de diepte zich pas openbaarde bij een goede plaatsing van de Apogee’s, bood de Usher al direct een tunneldiep dieptebeeld maar moest de luidsprekeropstelling verder verfijnd worden om juist de breedteplaatsing te openbaren. En dus kan het spel van de fysieke plaatsing weer opnieuw beginnen. Nadat ook de Audio Research LS-7 buizenvoorversterker onder handen was genomen, en voorzien van een viertal nieuwe buizen, begon het einde, waarover ik hierboven al sprak, dan toch in zicht te komen.
