In de luisterruimte staan een Marantz SR-12 S2 receiver en DV-12 S3 DVD speler opgesteld die een aantal Piega luidsprekers uit de C-serie gaan aansturen.
Deze keer ben ik gewapend met een setje CD’s, DVD’s en SACD’s van onder andere Eric Clapton (One more car, one more rider, DTS DVD), de DTS CD’s van Don Henley (End of innocence), Sting (Brand New Day) en de HDCD opname van Chris Isaak (Baja Sessions). Ik ben de eerste die toegeeft een beetje bevooroordeeld te zijn m.b.t. alles wat electrostaat, magnetostaat of ribbon heet. Vanaf het eerste moment dat ik dit soort luidsprekers hoorde, vond ik de levendigheid en snelheid fantastisch en op vele punten superieur aan dynamische systemen. Na het bezitten van diverse electrostaten en magnetostaten begin je ook de nadelen ervan te zien, zoals de omvang en het beperkte afstraalgedrag (beperkte ‘sweet spot’). Een ribbon is een goed alternatief, dat de snelheid en detaillering van een electrostaat evenaart of zelfs overtreft, maar wel de omvang, lineariteit en afstraalgedrag van een dynamische luidspreker heeft.
Zonder dat ik exact weet welk type Piega ik aan het beluisteren ben, schakelen we tussen het grootste en één na grootste type dat bij BSA opgesteld staat heen en weer. Wat me direct opvalt, is iets wat ik een coherent geluid zou willen noemen: de integratie tussen midden en hoog is voorbeeldig en ook het laag is erg goed. Heel open, snel en dynamisch. Het is een beetje als het genieten van een glas erg goede wijn dat je eerder geproefd hebt, maar waarvan je de smaak een beetje vergeten bent. Zodra je het weer proeft, weet je direct ‘dat is ‘m!’. De perfecte integratie van midden en hoog zit in het feit dat in de LTD serie een speciale coaxiale ribbon driver toegepast wordt. Het maken van het membraan van deze driver gebeurt volledig met de hand en er is één medewerk(st)er van Piega 4 uur mee bezig. Het woord ‘limited’ blijkt ook gerechtvaardigd: er is sprake van een beperkte oplage die zich onderscheidt van de gewone serie door het toepassen van de coaxiale driver. We wisselen een paar keer tussen het grootste type en de een na grootste luidspreker. Een beetje bevooroordeeld door het ‘groter is duurder’ vooroordeel probeer ik Bouke voorzichtig te vertellen dat ik de iets kleinere luidspreker, eerlijk gezegd, beter en strakker vind klinken. Geen wereld van verschil maar op alle aspecten gedetailleerder en strakker in het laag. Gelukkig landt mijn mening goed omdat de ‘kleinere’ luidspreker de C40 blijkt te zijn met 5 in eigen beheer ontwikkelde woofers. Ook in prijs is de C40 beduidend boven de C10 LTD gepositioneerd en dus moet hij ook beter klinken dan de C10 LTD (die grootste dus).
Wat opvalt aan de aluminium behuizing van de luidsprekers is de fantastische afwerkingskwaliteit ervan. Bouke laat een foto zien van de machine die de aluminium behuizingen produceert en als hij had verteld dat het het een prototype ruimteschip was, had ik hem ook geloofd: een immens groot, honderden miljoenen dollars kostend ding dat de aluminium behuizingen in één fabriceert. Niet alleen geschikt voor de fabrikage van luidsprekerbehuizingen, maar iedere vorm die je wilt.
De aansturing van de Piega luidsprekers gebeurt door een Marantz combinatie van de SR12 S2 receiver en DV-12 S3 DVD speler, beide producten uit de premium series van Marantz. De combinatie was ook al te beluisteren op de Doelen Lente Hifi show dit voorjaar. De SR-12 is een reciever met een vermogen van 7 X 160 Watt RMS en alle gangbare surround processing formaten zijn aanwezig, inclusief HDCD processing, iets wat de DVD speler DV-12 niet heeft. Omdat de opname van Chris Isaac HDCD gecodeerd is, luister ik eerst via de analoge uitgang van de DV-12 en daarna via de digitale uitgang van de DV-12 naar de SR-12. Bij gewone CD opnames ontdek ik weinig verschil, bij HDCD is het verschil absoluut merkbaar. Zelf zou ik dus de DV-12 digitaal via de receiver gebruiken voor CD-weergave. Beide apparaten presteren uitstekend en controleren de Piega’s goed.
