Drie maanden stage bij Xingo zitten er alweer op. Veel gebeurd, veel geleerd en veel in de praktijk gebracht.. Van de dagelijkse dingen tot concerten van onder andere Jamie Lidell.

Bijna dagelijks Radio Paradise op de achtergrond. Ik was er nog niet bekend mee, maar ik kan het riedeltje ‘This is Radio Paradise, listener supported, commercial free radio’ nu wel dromen. Met voornamelijk muziek van ‘bijna dode mannen’ als Neil Young en af en toe een nummertje die ik me kan herinneren uit mijn vaders collectie. Niet altijd mijn muziek dus, maar zeker goed voor mijn muziekontwikkeling.

Eeuwige discussies tijdens de lunch, over van alles en nog wat. Politiek, auto’s, voetbal en natuurlijk muziek. Af en toe gooide ik er maar een wat vrouwelijkere discussie in over bijvoorbeeld nagellak of iets dergelijks. Deze duurden meestal minder lang, maar zorgden wel voor mijn aandeel in de lunchdiscussies.

Werkzaamheden die voornamelijk bestonden uit het plaatsen van nieuwsberichten, teksten van auteurs en nog meer nieuwsberichten waren van dagelijks belang. Daarnaast heb ik veel nieuwe muziek leren kennen door onder andere alle albums die binnenkwamen. Op eigen initiatief mocht ik ook af en toe zelf een album recenseren. Een hele nieuwe ervaring voor mij, dus dat vond ik wel een uitdaging. Net als de paar concertverslagen en verslagen van albumpresentaties die ik heb mogen schrijven waren hele leuke bijkomstigheden die zorgde voor de nodige afwisseling. Op den duur was ik zo ongeveer omgedoopt tot Amsterdam-correspondente. Een groot voordeel van wonen in onze hoofdstad.

Op de redactie waren bepaalde zaken aan de orde van de dag, denk aan; het vervloeken van de straatmuzikanten in hartje Tilburg, af en toe een walm kroketlucht die voorbij kwam van de Febo op de hoek, het eeuwige getimmer op de etage boven ons, de oude editor die vaak voor een hoop gemopper zorgde en later de nieuwe die het gemopper verving door een vreugdekreet. Allemaal dingen die ik me maar voor lief heb genomen, aangezien ze ook wel zorgden voor een beetje sfeer in de tent.

En dan nog het ‘geluk’ van het WK. Ja, het zijn nou eenmaal allemaal mannen op de redactie, dus er moest voetbal gekeken worden. Mijn belangrijkste taak de vrijdag voordat Nederland moest spelen, was dan ook om de redactie ‘voetbalproof’ te maken. Dat wil zeggen; oranje slingers, chips en nog meer lekkere – en gezonde, voor degenen die aan hun zomerfiguur dachten – versnaperingen. Waar een stagiaire al niet goed voor is…