Onderstaand artikel is ook verschenen in HVT #10 2007
Good Listening!
In de bijgeleverde gebruiksaanwijzing, met handige tips voor aansluiten en dergelijke, trof ik een papiertje met daarop een uitnodiging online de garantie vast te leggen, een nieuwsbrief aan te vragen dan wel de laatste productinformatie. Daaronder de wens tot ‘Good Listening!’ Dat zal ik dan maar eens gaan doen.
Maar eerst even een uitleg wie dat jongste merk op de vaderlandse luidsprekermarkt dan wel is. PSB staat voor Paul & Sue Barton. Paul, met zijn hoofd in vroege jaren meer bezig met het bouwen van luidsprekers dan bij de les van vóór in de klas, begint in 1972 met twee vrienden met het maken van luidsprekers en wordt vandaag de dag, door zijn staat van dienst, de vader van de Canadese luidspreker genoemd. Op de universiteit van Waterloo, waar de beroemde Stanley Lipshitz en John Vanderkooy een laboratorium met de meest geavanceerde technieken en meetfaciliteiten hadden gebouwd, liep hij overdag college en was hij ’s avonds bij zijn twee compagnons te vinden in de fabriek. Na bijna tweeenhalf jaar besloot hij zich geheel aan de productie van luidsprekers te wijden.*
Zijn passie voor natuurlijke weergave doet de firma groeien tot de huidige vijftig distributeurs wereldwijd die meer dan duizend winkels beleveren en ondersteunen. PSB maakt deel uit van de Lenbrook-groep, waar ook de distributie van NAD, Marantz en B&O voor Canada ondergebracht is. Met het sedert enkele maanden verkrijgbaar zijn van PSB luidsprekers op de Nederlandse markt, leek het me een moment daar met deze test bij stil te staan.
PSB GB1
In een eerdere PSB recensie op HiFi.nl schreef René van Es: “Samengevat schaar ik de PSB Image T55 onder de luidsprekers die een jong publiek zullen kunnen bekoren.” Toen ging het om een luidspreker uit een populaire serie, de Image-lijn. De GB1 komt echter uit de G-Design-lijn en is van het monitor/boekenplank-formaat. Het is een tweeweg van het bas-reflextype met de refexpoort aan de voorzijde, direct onder de mid/bas-unit. Deze mid/bas-unit heeft een 6,5” fiberglas conus in een weefstructuur. De tweeter is een 1”aluminium dome. Aan de achterzijde bevinden zich de solide luidsprekerterminals met bi-wiring mogelijkheid. De luidsprekerkast, met een voetprint van een A4-tje, is prachtig afgewerkt in gepolitoerd zwarte lak, waarbij de baffle een fraaie ronding vertoont. De luidspreker is bijna veertig centimeter hoog.
Technisch is de GB1 een uitgekiend concept. Het zijn van een tweeweg in deze prijsklasse en bij dit formaat maakt het ontwerpen van een goed filter een stuk eenvoudiger, met slecht één kantelpunt (bij 2.200Hz), en met de gevoeligheid van 88dB door een goed ontworpen versterker tot boven het aangename niveau (sic) te brengen.
Luisteren
Bij het uitpakken werd me toch wel snel duidelijk dat de GB1 ‘vers’ was. Op de digitale radio van Argon, de ‘DAB adapter’, hoorde ik Sinatra op Radio5 – wat een leuk station overigens! – zingen: ‘I did it my way’. Een vlugge omschakeling naar mijn elektrostaten maakte duidelijk dat de GB1-en nog ingespeeld moesten worden.
| Hoe dit moet gebeuren heeft auteur Nico de Vries reeds enige tijd geleden beschreven (HVT december 2006, pagina 21), maar kortweg: op witte ruis – tussen twee FM-zenders afstemmen – in mono uit fase aansluiten op de luidsprekers welke met de baffle’s tegen elkaar aan komen te staan. Na een nachtje doorspelen weer in fase aansluiten en de versterker weer in stereo zetten. En je hebt een ander en beter geluid! |
* Een interessant interview met John Atkinson van Stereophile uit 1997 is te vinden op hun website
