Het heeft door diverse omstandigheden lang geduurd, maar eindelijk staat hij er: een Linn Sondek LP12 met Dynavector element. De Linn in de nieuwste uitvoering, met een Lingo voeding. Het element, eveneens de nieuwste uitvoering, vakkundig gemonteerd door de importeur.
Een werkje waar ik hem niet om benijd gezien de geheel open body van de Dynavector. Iets wat het element een spectaculair doch kwetsbaar aanzien geeft. De arm haal ik uit de steun, dan zakt de cantilever zachtjes richting groef, tot de eerste tonen weerklinken.
Dynavector Te Kaitora Rua.
Het is lang geleden dat ik een Dynavector in handen had. Te lang realiseer ik mij als ik een bekende vuurrode vorm zie in de folder waarin ik meer te weten hoop te komen over de Te Kaitora Rua. Het onderhanden element heeft geen plastic behuizing maar is “naakt”. Opgebouwd op een blokje titanium treffen we een Alnico magneet die samen met uit puur zilver gewikkelde spoeltjes de motor van het element vormt. Naar voren steekt een boron cantilever met een lengte van 6 mm waarop een line contact geslepen diamant is gezet. Een “Pathfinder” diamant noemt Dynavector dat.
Een mooie naam als je bedenkt dat Te Kaitora vertaalt uit het Maori “ontdekker” betekent. De Te Kaitora Rua is een low output moving coil en geeft 0,25 mV af bij een snijsnelheid van 5 cm/sec. Het meegeleverde meetrapport laat een frequentieverloop zien dat recht is tussen 20 Hz en 20 kHz binnen 2 dB. Vrijwel perfect recht tussen 100 Hz en 10 kHz. Volgens opgave is de kanaalbalans beter dan 1.0 dB en de kanaalscheiding meer dan 30 dB. De compliance is laag met een waarde van 10 x 10-6 cd/Dyne. De naaldkracht om het element correct door de groef te sturen ligt tussen de 1,8 en 2,2 gram. Ingesteld in de onderhanden Linn Ekos arm op 1,8 gram. Het eigen gewicht van het element is 9,8 gram. De gewenste afsluitimpedantie voor het element moet groter zijn dan 30 Ohm, iets waaraan mijn Van Medevoort voldoet met zijn 330 Ohm.
Linn Sondek LP12
Exact 33 jaar geleden kwam de eerste Linn Sondek LP12 op de markt. Een platenspeler ontwikkelt door Linn baas Ivor Tiefenbrun, die samen met wat vrienden platen draaide op een Thorens. De Thorens kon hij niet betalen en hij besloot hem na te bouwen. Het resultaat klonk nergens naar en zo begon de lange weg: zoeken naar de juiste wijze om een draaitafel te bouwen. Met als resultaat een Sondek LP12 die in 1972 op de markt kwam. Daarna volgden upgrades en verbeteringen als Cirkus, Solid Base en Trampolin Kit. Verbeteringen aan het lager en het subchassis resp. een verend subchassis. En voedingen voor de motor met namen als Basik, Valhalla en Lingo. De Linn Sondek LP12 die voor mij staat is het resultaat van de vele verbeteringen die in de loop der jaren zijn aangebracht. Het plateau is een zink aluminium legering van 4.1 kilo waarop een viltmat ligt. Het lager is een enkelpunt lager uit gehaard staal. Werkend in een olie bad. De onderplaat is een Solid Base.
De motor is een 24 polige synchroonmotor, muurvast onder de topplaat gemonteerd. Aan de topplaat zitten ook de veerpoten, het subchassis staat namelijk óp de veren. De veren worden door de dealer zeer zorgvuldig getuned in stand en spanning. In die vering heeft de arm kabel een stabiliserende functie. De solid base vormt een gecontroleerde uitweg voor de overtollige energie die bij het afspelen overblijft, met als resultaat minder kleuring. Het sub-chassis is niet getuned om de beweging van een hifi rek te vereffenen als je er tegenaan loopt, maar om de element/plaat interface te isoleren van zowel vloer als “air born“ feedback. Als voeding voor de motor is een Lingo meegeleverd. Op de speler is een Linn Ekos arm gemonteerd, tegenwoordig standaard voorzien van een T-Kable. De rijke historie van een Linn Sondek LP12 is nog veel verder uit te diepen, maar liever luister ik naar de muziek die hij maakt.
