De Tour One M3 is JBL’s nieuwste én beste draadloze hoofdtelefoon met noise-cancelling. Zoals altijd kun je rekenen op weer nieuwe features en een opwindend geluid. Maar deze keer zit het grote nieuws niet bij de koptelefoon, maar elders in de doos.
Als je gaat shoppen voor een draadloze hoofdtelefoon met noise-cancelling uit de topklasse, kom je sinds kort de Tour One M3 van JBL tegen. Je moet geen grote kenner van hoofdtelefoons zijn om te weten dat dit de opvolger is van de Tour One M2, het vorige vlaggenschip van het Amerikaanse merk. Eén cijfertje verschil verhult echter grotere veranderingen dan je zou verwachten.
Op technisch vlak zijn er heel wat zaken geüpgraded, onder meer op vlak van drivers en noise-cancelling. De ruisonderdrukking vertrouwt nu op vier microfoons per kant, voor een totaal van acht. Zoveel zijn zeldzaam en zouden zowel NC effectiever moeten maken als spraak helderder bij telefoongesprekken. Interessant voor een audiominnend publiek is een lossless modus via de USB-kabel en de derde generatie van Personi-Fi, een functie die het geluid aanpast aan jouw persoonlijk gehoorskarakteristieken.
Of je hem nu koopt met of zonder Smart Tx (zie verder), je spreekt hier over een premiummodel dat concurreert met de beste noise-cancellinghoofdtelefoons op de markt. De Sony WH-1000XM5, Bose QuietComfort Ultra en Bowers & Wilkins Px7 S2 mogen daar zeker bijgerekend worden. Met een autonomie van 40 uur met NC ingeschakeld neemt de JBL in elk geval op dit gebied al een voorsprong op dat drietal.
Met of zonder extra zender?
Een van de eerste zaken die opvallen is dat er meer edities van de Tour One M3 bestaan dan je zou verwachten. Naast drie kleurversies die voor 349 euro in de winkel liggen, ga je de Tour One M3 eveneens te koop zien voor 399 euro. Wat is er aan de hand? Bij de iets duurdere uitvoering krijg je de Smart Tx meegeleverd, een klein apparaatje ter grootte van een luciferdoosje met een klein aanraakscherm en voorzien van een aantal interessante functies.
Bijzonder, en volgens ons ook de eerste keer dat zoiets bij een over-ears koptelefoon wordt geleverd. De Smart Tx ziet er uit als een smart case zoals je bij bepaalde draadloze oordoppen van JBL krijgt, met een scherm waarop je allerlei opties kunt vinden. Zoals de Tour Pro 3, JBL’s topmodel op vlak van Bluetooth-oortjes die vorig jaar al op HIFI.NL/.BE getest werd.
De menu’s op het scherm van de Smart Tx zien er zelfs hetzelfde uit als bij de Smart Case van die oortjes. Het is niet echt enorm groot, natuurlijk, dus je swipet om van een functie naar het andere te gaan. Verrassend wel hoeveel schermpjes je zo te zien krijgt. Een twintigtal zijn het, waarbij je af en toe moet tikken om iets te veranderen. Een geluidspreset bijvoorbeeld. Maar dat is niet alles: je kunt er media en volumeniveau mee bedienen, de noise-cancelling instellen, ruimtelijke audio selecteren en nog veel meer. Je kunt zelfs het schermpje op de case als zaklamp gebruiken, wat handig lijkt als je ’s nachts op de camping de weg naar de sanitaire blok moet vinden. Gimmick of niet – en opnieuw: het is een optionele aankoop – je kunt er wel veel mee. Bij eerdere tests van JBL-oortjes van TWS’en vond ik het schermpje op de case wél handig, zelfs om het volume te regelen. Als je rustig in de tuin wat zit te lezen en je wil snel het volume aanpassen zonder weer de smartphone te moeten vastgrijpen, bijvoorbeeld. Maar het hangt wel heel erg af van je gewoontes.
Auracast!
De Smart Tx kan bovendien functioneren als een zender, waardoor het méér wordt dan een soort afstandsbediening voor je hoofdtelefoon. Je kunt het dus verbinden met een apparaat met USB-uitgang of hoofdtelefoonuitgang om audio draadloos naar de Tour One M3 te brengen. Dat laat toe om de JBL One M3 te gebruiken met bronnen met een hoofd-telefoonuitgang, zoals een mediasysteem op een vliegtuig.
Dit kon al met de Smart Case van sommige JBL-oortjes en met high-end TWS’en van andere merken, zoals de Pi8 van Bowers & Wilkins. De extra stap die het Amerikaanse merk nu zet is de Smart Tx te voorzien van Auracast. Dit is een nieuw Bluetooth-functie waarmee audio kan gestreamd worden naar alle compatibele hoofdtelefoons en oortjes in de buurt, zonder dat je eerst alles moet koppelen. Een scenario dat vaak wordt bovengehaald is dat je in een museum gewoon met je eigen koptelefoon snel verbindt met de uitleg die bij een bepaald kunstwerk hoort. Hoef je niet met een aftandse audiogids op sjok te gaan.
Hier is de Smart Tx een Auracast-zender, wat betekent dat je bijvoorbeeld het doosje kunt verbinden met je tv en dan met twee of drie personen via een hoofdtelefoon ’s avonds laat een film kunt meepikken. Omdat je niet het gebruikelijke Bluetooth-gedoe hebt, kun je het makkelijk gebruiken voor een onverwacht videogesprek. Gewoon snel de Smart Tx via USB met je laptop verbinden en je kunt meteen je hoofdtelefoon gebruiken, zo gaat de belofte. En, eerlijk is eerlijk, zo vlot werkt het ook echt.
Licht op je hoofd
De Tour One M3 ziet er niet enorm anders uit dan de M2. Het blijft een heel strakke verschijning, met een mattere afwerking en een hoofdband met scharnieren die verstopt zijn in de driverbehuizingen. Als je hem op je hoofd plaatst, merk je dat er meer dan genoeg bewegingsvrijheid is om snel de juiste pasvorm te vinden. Ik vond hem vederlicht aanvoelen. Het gewicht van 278 gram is geen record, maar plaatst de JBL toch wel in de pluimgewichtcategorie.
De oorkussens en de zachte binnenkant van de hoofdband zijn voldoende dik om heel comfortabel op je oren te rusten. Het materiaal is een soort namaakleder dat heel goed zit, ook dankzij het schuim er net onder. Wel een tikje warm, dat wel, en de matzwarte versie toont de zweterige vingertjes wel wat.
Een case met plaats voor de zender
Het is altijd moeilijk inschatten hoe duurzaam een hoofdtelefoon op lange termijn écht is. Maar na een paar weken de Tour One M3 overal mee te sleuren en er echt niet aardig tegen te zijn, lijkt het nog altijd fonkelnieuw. Wringen en sleuren ontlokte geen gekraak of gepiep, het geeft de indruk dat deze hoofdtelefoon wel tegen een stootje kan. Bij de hoofdtelefoon wordt trouwens een hardere en best mooie case geleverd.
De Smart Tx – die zoals gezegd optioneel is – lijkt op zich ook wel stevig genoeg. Er is wel de bekommernis dat je dit klein doosje snel kunt kwijtspelen. In de case is er wel een apart zakje voorzien, samen met ruimte voor de extra USB-kabels die bij het verhaal horen. Maar als je het meeneemt in de broekzak zou het doosje wel eens er uit kunnen glijden. Gelukkig is er wel Zoek mijn case-functie in de app die de Smart Tx een hoge pieptoon laat maken. Handig als je het ding thuis verliest, dat wel, maar buiten op straat gaat het niet veel helpen.
Tikken voor meer
Net zoals zijn grootste Sony-rivaal (en helemaal niet zoals de Bowers & Wilkins-koptelefoons) zit de JBL Tour One M3 propvol functies. De belangrijkste bedien je via de headset zelf, die fysieke knoppen en touchcontrols bezit. Het is een betere touchbediening, die ook trefzeker werkt. Naargelang de gewenste functie moet je wel tot drie keer tikken achter elkaar. Niet altijd de beste manier om een koptelefoon te bedienen, maar met wat oefening lukt het wel. En als je de versie met Smart Tx kocht, heb je ook dat doosje.
Over het algemeen levert JBL een goede ondersteuning voor z’n draadloze producten. Ook de toestellen die in het verdere verleden werden getest krijgen nog vlot updates. Wat je wel helpt bij de Tour One M3 met Smart Tx-doosje? Ook dat klein ding moet (apart) geüpdatet worden. Bij de hoofdtelefoon gaat het snel, bij de Smart Tx ga je best een kopje koffie halen en mag je gerust de komende vakantie bespreken met je collega.
Een rijke app
De volle rijkdom qua functies moet je echter in de JBL Headphones-app gaan zoeken… en je bent er wel even mee zoet. Niet omdat de app complex of ingewikkeld is. Gegeven wat er allemaal wordt geboden is het zelfs een zeer sterk staaltje interfacedesign. Op het hoofdscherm kun je wel even scrollen om alle opties onder ogen te krijgen. Om dan te ontdekken dat je enkel de instellingen onder hoofding ‘Algemeen’ hebt gezien. Er is ook nog ‘Audio’ en ‘Overige’, met daaronder weer nieuwe zaken. Een unieke functie is Personi-Fi, inmiddels aan versie 3.0. Door middel van een gehoortest die je per oor doorloopt, creëert de app een filter die de klank aanpast aan jouw gehoor. Aangezien een zekere lichte terugval al vanaf 20-30 jaar gewoonweg biologisch onvermijdelijk is, geen slecht idee. Er zijn ook andere fabrikanten die iets gelijkaardig bieden, de JBL-versie vind ik zelf toch niet heel geslaagd. De test houdt in dat je op het scherm blijft drukken zolang je een toon hoort. In mijn geval wou de app een paar keer enkel verder als ik het losliet terwijl ik de toon toch nog hoorde, met als resultaat een aangepaste klank die het geluidsbeeld helemaal naar links trok en heel nasaal klonk. Nu goed, je kunt de test nemen en de Personi-Fi-filter in/uitschakelen naar eigen wens, dus kwaad kan het niet.
LDAC vs andere functies
We moeten nog ook niet overdrijven over hoe uitgebreid de app is, maar toch: er zijn weinig concurrenten die zoveel opties bieden. Voor wie kritisch luistert zijn er een paar die de moeite zijn om uit te proberen.
De overstap van de AAC-codec naar LDAC bijvoorbeeld, zou betere audiokwaliteit moeten opleveren. De keerzijde is wel dat LDAC (aptX-codecs ondersteunt JBL niet) selecteren heel wat zaken uitschakelt. Personi-Fi bijvoorbeeld of Spatial Sound. Al is ruimtelijke audio misschien een optie die een muziekliefhebber liever links laat liggen. Zelf ben ik er ook zelden een fan van omdat het gauw onnatuurlijk klinkt. Dat was ook zo bij vorige JBL’s, bij de Tour One M3 zet JBL wel stappen in de richting van een betere geluidskwaliteit. Bij films en games is het nu echt wel een aanrader, bij muziek blijft het toch wat van de specifieke playlist en voorkeuren afhangen. Een aflevering van ‘The Day of the Jackal’ meepikken met spatial audio plus headtracking (zodat je een ‘echte’ surroundervaring krijgt met het beeld altijd als ‘vooraan’) is best fijn. De Tour One M3 levert met z’n Studio-stand het geluid van deze reeks meeslepend aan.
Huisgeluid met controle
JBL zit nog altijd op het spoor van de grootste gemene deler die de Harman Curve is, plus wat extra bas. Het is een goede keuze. En vooral: de nieuwe 40-mm Mica-drivers hebben veel controle waardoor de basextensie present maar niet dominant is. Zo vond ik het alvast heel boeiend luisteren naar ‘III’ van Moderat, met name op de Studio-stand. Ook op dit vlak zet de M3 een stap ten opzichte van de M2, met de dikke lage synthesizer van ‘Eating Hooks’ of ‘Ghostmother’ die heel vet maar ook precies weerklinkt. Wie echt nog een extra portie laag zoekt, kan dat makkelijk toevoegen met de Extra Bass-preset. Persoonlijk vond ik dat net té, maar dat is een smaakding. Wat trouwens niet het geval is, is dat bassen heel wollig en ongedefinieerd zijn. Dat mag een beetje het imago van goedkope JBL-hoofdtelefoons zijn, het merk zit al langer bij z’n betere modellen op een gecontroleerder en evenwichtigere pad – zonder dat je weer over een 'bas light'-hoofdtelefoon kunt spreken.
Door de gekantelde plaatsing van de drivers (een bekende techniek bij hoofdtelefoons) heeft de JBL Tour One M3 sowieso een iets luchtigere klank dan vele goedkope draadloze hoofdtelefoons. Het zit minder ‘tussen de oren’. Al neigt het huisgeluid van JBL eerder in de richting van intensiteit, wat het onderscheidt van een ruimtelijkere ervaring die je bijvoorbeeld bij Bowers & Wilkins krijgt. Helemaal prima voor de recente ‘Blue Moon Safari’ Vegyn-interpretatie van Air’s ambientklassieker maar even zeer voor de angstige progrock van ‘Fear Inoculum’ van Tool. Via de equalizer in de app kun je makkelijk zelf de klank tweaken, dat verdraagt de Tour One M3 probleemloos. Een beetje meer midhoog bijvoorbeeld, doet veel muziek (zeker gitaargedreven tracks) wat meer open klinken. Dus een bekende track erbij nemen en wat spelen met die equalizer kan wel nuttig zijn.
Wat ook goed werkt is de USB-kabelmodus, waarbij je de One Tour M3 aansluit op een laptop of mobiel apparaat. Je krijgt dan lossless audio (tegenover lossy via Bluetooth), maar of je dat altijd bij deze koptelefoon zal merken? Het zal afhangen van het bronmateriaal en je oren, het werkt probleemloos en ik vond het prima om zo uren aan een stuk te luisteren. Als je de Smart Tx erbij hebt, kun je op dat moment nog altijd de hoofdtelefoon bedienen. Handig, want zo kun je nog altijd zaken als de audiopresets of ruimtelijke audio instellen.
Pure stilte
Over-ears zijn meestal beter qua noise-cancelling dan oortjes. Niet alleen houden de kussens die over je oren passen beter lawaai buiten (passief), de grote behuizing laat betere plaatsing van microfoons toe én de afstand naar het oor is groter. Dit geeft het brein van de NC-hoofdtelefoon net iets meer milliseconden om antigeluid te genereren. De Tour One M3 is een topmodel, dus we verwachten echt heel goede afsluiting van de omgeving. Dat het bovendien beschikt over acht microfoons (vier per kant), wat twee meer zijn dan de norm, klinkt nog beloftevoller. Maar hoe doet deze JBL het? Om te beginnen blijf je zonder NC al van heel wat herrie bespaard. De zachtere oorkussens zorgen voor een goede afsluiting en dat doet al heel veel.
Bij het thuiswerken of als je film meepikt terwijl de eega op de tv kijkt ga je hierdoor misschien zelfs de ruisonderdrukking niet moeten inschakelen. Met ruisonderdrukking zet de JBL Tour One M3 een referentieprestatie neer. Het houdt heel veel lawaai tegen, zonder het drukkende gevoel dat de Sony WH-1000XM5 soms heeft. Of anders gezegd: je bent veel minder gewaar dat er NC in het spel is, ook qua tonaliteit van je muziek. Je hebt natuurlijk heel wat opties (zoals een adaptieve modus maar ook een volledig handmatige), maar in de maximale stand werkt het echt heel goed. Hiermee kan je een vlucht nemen of studeren terwijl de buur verbouwt – tenzij hij per abuis door de muur boort. JBL deed het nooit echt slecht als het over ruisonderdrukking ging, maar nu promoveren ze naar de eerste klasse.
Conclusie
Neen, de JBL Tour One M3 zet qua design geen grote stappen zet ten opzichte van zijn voorganger. Maar op audiovlak is-ie een stukje volmaakter. De Tour One M3 mag je gerust een heel universele hoofdtelefoon noemen. Het klinkt goed, zowel met populaire als minder populaire genres, maar ook met films en games. De noise-cancelling is van absoluut topniveau. Een beetje spijtig dat JBL geen aptX Lossless ondersteunt, maar tegelijkertijd is die lossless codec nog altijd een nicheding.
Dat je de Smart Tx niet verplicht moet aankopen is een gewaardeerde zet van JBL. Het bestaan van edities van de Tour One M3 mét en zonder zender betekent dat je wel even goed moet opletten bij het aankopen. Zeker als er promoties opduiken. Het hangt uiteraard af van hoe je de hoofdtelefoon gaat gebruiken, maar er zijn wel scenario’s waarbij die Smart Tx echt een meerwaarde is. Naast het gebruikscomfort haal je met het doosje meteen een handige Auracast-zender in huis waarmee je ook geluid naar andere Auracast-compatibele hoofdtelefoons en speakers kunt sturen, incluis van andere merken.
JBL Tour One M3
Vanaf 349 euro | www.jbl.com
Beoordeling 5 op 5
