Het was in 2021 dat Nederland en de rest van de wereld kennis mocht maken met Schavot. Het eenmansproject van Floris Velthuis, dat met het debuut Galgenbrok hoge ogen gooide in de metalen wereld. Nu, twee jaar later, is daar het vervolg in de vorm van Kronieken Uit de Nevel. Dat wederom van grote klasse blijkt te zijn.

Wie Floris Velthuis’ naam roept, weet dat die onherroepelijk verbonden is met andere Nederlandse projecten die elk hun eigen genre bedienen. Meslamtaea, Sagenland, Asgrauw zijn daar de grootse voorbeelden van, maar duizendpoot Floris produceert, fotografeert en musiceert nog meer. Een druk mens, dat zijn grootste roeping in de ondergrondse klanken van het Nederlandsch Metaal heeft gevonden.

Schavot is, net als elk project waarin Floris zijn energie en passie steekt, voorzien van een eigen geluid. Een ware missie voor iemand die zo druk is met verschillende projecten, want kruisbestuiving ligt altijd op de loer, wat de signatuur van een project of band kan ondermijnen. Schavot kwam voort uit de lockdowns en positioneert zichzelf met een muzikale stijl die diep in de beroemde Scandinavian second wave van black metal wortelt en het infoblad dat bij het tweede album gevoegd is vermeldt dan ook referenties als Emperor, Obtained Enslavement, Ancient en het vroege Dimmu Borgir.

Tekstueel bedient Floris/Schavot zich wederom van verhalen uit de Nederlandse geschiedenis, folklore en fictionele entiteiten. Wat op Kronieken Uit de Nevel overigens op extra fraaie manier wordt onderstreept door het prachtige artwork, dat afkomstig is van Bram Bruyneel. Met titels die slaan op het vermeende heksenbestaan van weleer (Heksenwaan), de van oorsprong Griekse hellehond met drie koppen (Kerberos), een Leidse vrouw van goede status die haar klanten vergiftigde om geld van verzekeringen op te strijken (Onmens) en meer biedt Kronieken Uit de Nevel een waardig thematisch vervolg op Galgenbrok.

Net als de Scandinavische grootmeesters uit de eerste helft van de jaren negentig, zijn de vocalen van Schavot geheel in de moedertaal , dus in het Nederlands, uitgevoerd. Iets waarin Floris ook een eigen stijl heeft ontwikkeld, die snijdende, vileine screams combineert met wat gesproken woord en meer harsh vocals. Natuurlijk schatplichtig aan het genre, net als de tremolo spelstijl, de beukende ritmesectie en de toetsen die nooit in overdaad aanwezig zijn maar wel een belangrijke ondersteunende rol innemen.

Vernieuwend is het werk van Schavot dus niet, daarvoor heeft Floris andere bands waarin hij actief is. Maar wat, net als op de voorgaande Schavot langspeler, op Kronieken Uit de Nevel ten beste wordt gegeven is van meer dan prima kwaliteit en heeft ook anno 2023 absoluut bestaansrecht in de niche van muziekliefhebbers die dit genre omarmd hebben. Hoewel de tweede langspeler her en der wel wat meer diepgang lijkt te bieden in de tracks en iets meer coherentie en wellicht zelfs durf of gemoedsrust laat doorklinken. Daarnaast wordt het spreekwoordelijke gaspedaal op Kronieken… nog wat dieper ingetrapt.

De afwisseling tussen de tracks in hevigheid en agressie houdt de luisteraar geboeid, terwijl kleine verfijningen in de vorm van rustpunten, vrouwelijke etherische zang en een bezwerende melodielijn met kille riffs het niveau hoog weten te houden. Met een werkelijk meesterlijke afsluiter van het album die de luisteraar snakkend naar adem, maar ook naar meer achterlaat. De Laatste dans gedanst is wat mij betreft al een toekomstige klassieker die je terug doet verlangen naar de tijd dat Ulvers Bergtatt, of Dimmu Borgirs For All Tid voor het eerst door je luidsprekers klonken.

Zo is Kronieken Uit de Nevel een waardige opvolger voor Galgenbrok gebleken. Of eigenlijk meer een verlenging van het debuut, dat meegroeide naarmate het project ouder werd. Bewuste muzikale keuzes vallen mooi samen met een licht organische klankkleur die ondanks de obligate gecomprimeerde productie mooi naar voren weet te komen. Passend, hoewel het geheel wat mij betreft net wat meer fundament had mogen hebben, maar dat is natuurlijk ‘not done’ als je trouw blijft aan de typische sound die in Scandinavië van weleer werd omarmd. Dus mag Floris mijn beoordeling voor de klank als compliment beschouwen. Voor liefhebbers van het genre is het album verplichte kost, in elk geval.

Muziek: 9,1
Klank: 4
Label: Void Wanderer Productions/ War Productions
Speelduur: 38:04 minuten | Website