Liefhebbers van genadeloos hard metaal, leg uw oor te luister. Het vijfde album van Asgrauw is namelijk uit en het trio klinkt weer venijnig sterk. Op Façade verkent het driekoppige gezelschap op onnavolgbare wijze het gebied tussen leven en dood en trakteert het de luisteraar op een vuig, maar briljant werk dat beklijft.
Ik schreef het al eerder, het gaat goed met de Nederlandse en Vlaamse metal scene. Zeker NLBM (Nederlandse black metal) doet het erg goed in binnen- en buitenland en het lijkt of er geen einde komt aan de kwaliteitsacts die ineens massaal boven het spreekwoordelijke maaiveld uitsteken. Middels collectieven vinden artiesten en labels elkaar en ook deze band behoort toe aan zo’n cirkel van gelijkgestemden: Zwotte Kring.
Asgrauw timmert al zo’n 14 jaar aan de weg en bracht naast demo’s en een split al vier albums uit, waarvan de sterke platen Gronspech en IJsval de meest recente vormen. Daar komt nu dus Façade bij. De drie heren waaruit Asgrauw bestaat (Vaal, Batr en Kaos) nemen elk een flinke hoeveelheid inspiratie en ervaring mee, gezien hun werk binnen andere bands als Meslamtaea, Schavot en Sagenland. Maar Asgrauw heeft een eigen identiteit: al het goede van de Scandinavische helden uit de negentiger jaren, aangevuld met atmosferische invloeden, moderne sentimenten en een flinke dosis punk.
Façade verkent de grens tussen leven en dood. Het onbekende en onverklaarbare, soms zijn dingen niet wat ze lijken. Van schijndood zijn door ziekte tot de wanhoop van levend begraven worden. De strijd tussen de dood wensen en er bang voor zijn. Van het verliezen van je autonomie of zelf, tot aan het offeren van je ziel. Allemaal thema's op de dunne lijn tussen de twee werelden. Is er wel een verschil? Of hechten we teveel waarde aan ons lichaam? Het onbekende houdt mensen al sinds het begin der tijden bezig, zo ook de band wiens basis in Groesbeek ligt.
Façade is een echte post-pandemische plaat geworden. Asgrauw heeft zichzelf de tijd gegund om het album te perfectioneren en zette frustraties hoorbaar om in energie en melancholie. Dat is meteen hoorbaar wanneer je albumopener en eerste single Versplinterd Hout opzet. Zonder intro of opbouw neemt Asgrauw je mee in de agressie met een snelheid en intensiteit die staat als een huis. Hier ligt de speelkwaliteit hoog, terwijl de punky riffs, het meer dan gedegen slagwerk en de tweekoppige zang de energie blijvend voortstuwen.
Dat voortstuwende karakter is op veel tracks van Façade te vinden, zelfs op de meer mid-tempo delen van het album. Het verschil tussen perfecte razernij en atmosferische elementen wordt versterkt door de schreeuwzang die de typische black metal vocalen van repliek lijken te dienen. Een vrij uniek gegeven, dat binnen Asgrauw versterkend werkt. De aanvullingen in de vorm van gesproken woord is ultiem gevonden, wat op een track als Offerande prachtig tot uiting komt. Net als de donkere synths op het album. Balans is iets wat dit trio snapt.
De echte liefhebber likt echter vooral de vingers af bij toptracks als Tussen Willen En Kunnen, Geketend, Levenswaan of As Van De Doden. Divers, snijdend en mede dankzij slimme composities allen uniek en herkenbaar. Maar toegegeven, vullers of matige tracks kent Façade niet. Met een passende, vuige en harde productie en erg fraai artwork weet Asgrauw de lat voor zichzelf nog hoger te leggen. En de Nederlandse eer op het wereldtoneel der zware metalen met verve hoog te houden. Warm (of eigenlijk ijskoud) aanbevolen.
Muziek: 9,6
Klank: 4
Label: Death Prayer Records
Speelduur: 37:46 minuten
Website: asgrauw.bandcamp.com
