REVIEW

The Beatles

Jan Luijsterburg | 12 februari 2004

The Beatles - Let it be... Naked

The Beatles - Let it be... NakedThe Beatles, dat was best een aardig groepje. Niet alleen maakten ze mooie liedjes, ze maakten er in de paar jaar dat ze bestonden ook vreselijk veel. Zelfs  toen de groep eind jaren zestig uit elkaar aan het vallen was bleven de liedjes als appels uit een overvolle boom vallen.

Op het album The Beatles, beter bekend als The White Album, was duidelijk dat ieder lid zijn eigen ontwikkeling doormaakte en de boel op springen stond. Daarna wilden ze in januari 1969 eventjes een plaat opnemen die vooral een spontaan bandgeluid moest kennen. Geen poespas, maar terug naar de puurheid van een bandje met twee gitaren, een bas en een drumstel. Repeteren, en dan een optreden. Door dat allemaal te filmen hadden ze meteen de vierde Beatles film.
 
Het verliep allemaal moeizaam. Yoko Ono en John Lennon waren aan de heroïne en derhalve niet zo aanwezig, George Harrison was het kotsbeu dat zijn songs niet serieus genomen werden en McCartney deelde de lakens uit. Pas toen van studio gewisseld werd, de jonge pianist Billy Preston mee kwam doen en de camera`s de kamer uitgegooid waren werd het toch nog wat. Over een spectaculaire locatie voor het afsluitende concert werd veel gefantaseerd. Uiteindelijk werden de spullen simpelweg op het dak van de Apple studio gezet, met historische gevolgen. Mooie beelden, files in de straat en de politie die de stekker uit het stopcontact kwam trekken.
 
Omdat het allemaal de soundtrack bij de nog te vervaardigen film moest worden bleven de opnames liggen, al was er al wel een ruwe versie die als de bootleg Get Back het licht zag. In juli en augustus werd Abbey Road opgenomen, dat in september uitgebracht werd. Zo snel ging dat destijds. Er werd nog wel gesleuteld aan de film, waarvan de titel, toen duidelijk was dat de band niet meer bestond, van het optimistische Get Back veranderd werd in Let it be: laat maar zitten.
 
Tegen de tijd dat de film klaar was en de plaat afgemaakt moest worden had geen Beatle meer zin naar de banden te luisteren. Zo werd Phil Spector, die net een single voor Lennon geproduceerd had, gevraagd er iets van te maken. Het resultaat was een allegaartje van studiogebabbel, onaf aandoende niemendalletjes en een aantal overgeproduceerde nummers waar Spector een vette strijkersaus overheen gestrooid had. Hoewel het album goed verkocht kreeg het nooit de status van de andere Beatle-albums. McCartney was vooral het arrangement van The Long and Winding Road een doorn in het oor.
 
Let it be... Naked pretendeert het album te zijn zoals het had moeten zijn. Of het dat is is vijfendertig jaar na dato natuurlijk nauwelijks te bepalen. Naast het gebabbel werden twee songs geschrapt, Dig it en Maggie Mae. Don`t let me down, oorspronkelijk de B-kant van single Get Back, werd toegevoegd. Alle tapes werden afgeluisterd, op zoek naar de beste versie van de nummers, die volledig opnieuw gemixt werden. Overdubs werden zo weinig mogelijk gebruikt, zodat het oorspronkelijke idee van een live band zonder poespas weer in ere hersteld werd. Het resultaat is indrukwekkend. De plaat is niet wezenlijk veranderd, maar toch veel beter geworden. Een consistent geluid in plaats van een vergaarbak van rijp en groen, en het klinkt werkelijk alsof ze bij je in de huiskamer staan te spelen: fantastisch.
 
Is het geklets van de plaat verdwenen, op de bijgeleverde bonus-CD mag wie daar zin in heeft ruim twintig minuten als een vlieg op de muur zitten, dank zij de tapes die continu liepen. Bovendien bevat het boekje naast een uitleg over de totstandkoming vele pagina`s uitgeschreven gesprekken.

Aanvullende Informatie :
10 tracks, 35:02 + bonus CD Fly on the wall, 1 track, 21:58
Label: Apple/Parlophone
Distributie: EMI
www.thebeatles.com
 


EDITORS' CHOICE