Vals Paradijs is de titel van het nieuwe album van Caroline in ’t Veld, dat onlangs in haar woonplaats werd gepresenteerd. Op het verfijnd klinkende album, dat is gevuld met Nederlandstalige popmuziek met een maatschappijkritische ondertoon, is een coherente band te horen die durft te innoveren.
Bijna twee jaar na het vorige album Tot De Zon Opkomt is het een wel erg fraai uitgevoerde grote digipack waarmee Vals Paradijs meteen al opvalt. De band Caroline in ’t Veld, want van alleen een artiest met begeleiding is hier geen sprake, heeft de afgelopen tijd geïnnoveerd en geïnvesteerd in een nieuw geluid met nieuwe invloeden. Het album leunt minder op het accordeonspel van In ’t Veld, maar is verrijkt met diepere composities en nieuwe instrumenten.
De komst van bassist Joost van den Akker in 2017 luidde voor de band/het collectief Caroline in ’t Veld tevens een nieuwe manier van componeren en het schrijven van teksten in. Dat werd namelijk ook een gezamenlijke bezigheid, die vaak ook op locatie plaats mocht vinden. Vaste gitarist Johan Fransen zag zijn rol uitgroeien tot componist en arrangeur, ook buiten de muziek zelf om. En slagwerker/percussionist John Kakiay heeft ook een grotere rol in mogen nemen op Vals Paradijs. Daarnaast spelen op Vals Paradijs Lars Posthumus de saxofoon en Joost van Es viool op enkele tracks.
Caroline zelf zag haar eigen invulling aan het album en de muziek dus ook veranderen, dankzij de grotere rol van de band als collectief. Fransen, Van den Akker en In ’t Veld hebben nu allen composities op hun naam staan , die verspreid over Vals Paradijs te vinden zijn. Het album werd bewust analoog opgenomen door André van den Bunt, die tevens verantwoordelijk was voor de mix, productie en mastering.
Het resultaat dat op cd werd uitgebracht en binnenkort ook op vinyl zal verschijnen laat feilloos het resultaat van de groei binnen het collectief Caroline in ’t Veld horen. Want ondanks de diverse invloeden die voortkomen uit het componeren tijdens bijvoorbeeld symposia of voor afscheidsrecepties en de artistieke vrijheid die iedereen binnen de band geniet - zelfs de gastmuzikanten konden hun arrangementenredelijk vrij interpreteren -, is het muzikale resultaat niets minder dan coherent. Zelfs tekstueel is het album uitgebalanceerd. In ’t Veld schrijft voornamelijk over gebeurtenissen of het leven in en rondom Almere, haar thuisstad. Soms maatschappijkritisch, soms vol verwondering. Maar zelfs zonder tekst en uitleg in het begeleidende boekje staan de teksten volledig op zichzelf en kunnen door de luisteraar volledig zelf geïnterpreteerd worden.
En zo klinken de elf tracks volwassen en uniek. On-Nederlands sterk, mag ik zelfs stellen. Met popmuziek die af en toe op fijne wijze schurkt tegen jazz of latin, aangevuld met het ijzersterke spel van Johan Fransen en de degelijke ritmesectie. Virtuositeit is hoorbaar in de invulling van diverse arrangementen en bijvoorbeeld het vioolspel van Joost van Es voegt zoveel toe dat tracks als De Lente Zal Niet Anders Zijn of het erg fraaie Honderdguldenprent de popmuziek simpelweg ontstijgen.
Caroline zelf klinkt op de een of andere manier meer zelfverzekerd, overtuigd en natuurlijker. Het resultaat van een goede samenwerking, vermoed ik. Haar krachtige vocalen spreken de luisteraar aan en hebben een hoge mate van herkenbaarheid, waardoor de refreinen snel bijblijven. Naast eerdergenoemde tracks zijn het de nummers Als Ik De Dag Kon Zien (met een duidelijk herkenbare compositie door Johan Fransen), Van Heinde En Verre en Utopia die mij het meest bij zullen blijven, maar dat is natuurlijk persoonlijk. Verhalende, swingende en zelfs licht melancholische klanken, harmonieus en in verhouding. Het album biedt genoeg tekst, muziek en magie om te ontdekken en genieten.
En zo bewijst Caroline in ’t Veld als collectief dat men de niche die kleinkunst is kan overstijgen. Vals Paradijs past weliswaar even goed op een theaterpodium als op de bühne van een café of poptempel, maar heeft een mix van intrinsieke kwaliteiten die ook thuis de moeite van het ontdekken waard zijn. De cd klinkt niet commercieel en ook niet extreem dynamisch, maar wel open, gelaagd en met een groot live-gevoel. Je luistert naar de band, zonder dat zang of individuele instrumenten een hoofdrol innemen. Een eerlijke vertaling van het collectief, dus. Persoonlijk had ik misschien nog iets meer druk in het laag toegevoegd en hadden de vocalen prominenter in de mix mogen staan, als ik echt kritisch ben. Desalniettemin is Vals Paradijs geslaagd en laat het album horen dat de kwaliteit van Nederlandstalige muziek zoveel verder gaat dan wat de gemiddelde radiozender ons voorschotelt…
Muziek: 8 ½
Klank: 8 ½
Label: InnerCircle Records
Speelduur: 38:02 minuten
Website: www.intveld.net
