De liefhebbers hadden waarschijnlijk de hoop al opgegeven maar het is dan toch zover: 10 jaar na zijn laatste plaat US verschijnt de nieuwe Peter Gabriel: UP. Schrik niet als je een foto van de man ziet: Peter Gabriel is een stukje ouder geworden en lijkt op zijn 52e meer op een Tibetaanse monnik dan een popster. Maar daarvan is niets te horen, de stem van Gabriel is in de loop der tijd weinig veranderd.
De loopbaan van Gabriel is natuurlijk al behoorlijk lang. En misschien ben ik niet de meest geschikte persoon om een eerlijke recentie te schrijven, want ik ben nu eenmaal al geruime tijd een liefhebber. Wanneer dat ontstaan is? Als tiener luisterde ik naar Genesis met Phil Collins aan het roer, totdat mijn grote broer me fijntjes meedeelde dat die Collins er niet veel van brouwde. En daarbij drukte hij me “and the lamb lies down on broadway” in de handen . Grote broers hebben soms gelijk, dat bleek, want Phil Collins kwam niet meer uit de kast.
De eerste solo LP’s van Gabriel werden rap opgenomen, later werden So en Us aangeschaft en toen werd het stil . Maar liefhebber, dat bleef ik en dus was ik erg benieuwd wat er na 10 jaar van die ouwe Gabriel geworden was.
Verwacht zeker geen wereldschokkende veranderingen op UP; zijn 12e solo album. Het is gewoon weer een erg herkenbare Peter Gabriel plaat geworden. De man heeft natuurlijk zo’n beetje zijn eigen genre gemaakt, zijn muziek valt niet in hokjes te stoppen. Zoals op zijn oude platen hoor je ook hier weer vele wereldmuziek invloeden terug. Maar hoeveel Afrikaanse ritmes je ook hoort, het is nooit overdadig en altijd subtiel toegepast. Wel is de plaat wat minder een geheel als de voorganger US, die vooral over relaties ging. De verklaring is simpel: Gabriel heeft de afgelopen 10 jaar veel gereisd en tijdens die reizen schreef hij. Blijkbaar niet alleen de nummers voor UP, maar gigantische hoeveelheden. UP is dus maar een hele kleine samenvatting van 10 jaar.
Gabriel vond wederom heel wat mensen bereid mee te werken aan zijn project: wijlen Nusrat Fateh Ali Khan, the Blind Boys of Alabama, Daniel Lanois en Peter Green. Dochter Melanie Gabriel is bezig met haar eigen plaat maar zingt ook bij vader een paar nummers mee.
De titel van het album is overigens ronduit misleidend, want het is echt geen vrolijke plaat. Enkele titels: Darkness, No Way Out, I Grieve….. Voor wie de teksten zoekt: deze zijn niet op het hoesje te vinden maar de CD bevat een CD-rom gedeelte met daarop teksten en foto`s. Meestampers als Sledgehammer en Big Time zijn er op UP niet te vinden en dat is absoluut een vooruitgang: Gabriel is op zijn best in de donkere en melancholische nummers. Wel moet UP groeien en dat heeft nu eenmaal wat tijd nodig, maar daarna heb je ook wat. Ik ben wederom verkocht.
Meer informatie: www.virginmusic.nl
