In de jaren negentig besloten pionier van de elektronische muziek Klaus Schulze en Pete Namlook samen om een onconventionele, maar belangrijke collaboratie binnen het genre te starten. Geïnspireerd op de space muziek uit de jaren zeventig, maar aangevuld met nieuwe elektronische technieken werd een serie albums geboren die de naam The Dark Side Of The Moog meekreeg. Music on Vinyl bracht de eerste vier delen opnieuw op vinyl uit.

The Dark Side Of The Moog

Het was 1992 toen een radiostation Klaus Schulze verzocht om een andere artiest mee te nemen, zodat Pete Namlook (de jonge elektronische muziekartiest Peter Kuhlman) samen met hem in beeld kwam. Twee jaar later, in 1994, was het pas dat Schulze (onder meer bekend als mede-oprichter van Tangerine Dream, Ash Ra Tempel en van zijn vele solo albums) inspiratie vond in het werk van Namlooks album Air II. Het was echter Namlook die het voortouw nam. Hij wilde Schulze te overtuigen van een samenwerking, wetende dat zijn muziek met typische jaren zeventig-invloeden van analoge space muziek (Schulze/ Tangerine Dream) gecombineerd met Schulzes interesse voor de flink in opkomst zijnde nieuwe digitale manieren om elektronische muziek te maken (samples en drumcomputers) de veertiger wel moesten raken.

Aldus geschiedde en The Dark Side Of The Moog-serie was geboren. Klaus Schulze, die met deze serie zijn ‘digitale periode’ afsloot en aangespoord door Namlook de analoge roots terugvond waaraan hij nog steeds verknocht was, nam de belangrijke beslissing om zijn drang naar controle los te laten. Er was nooit de intentie om The Dark Side Of The Moog een serie te laten zijn. Het enige doel was om de release(s) niet als typische ‘Schulze-albums’ te laten klinken, wat alleen kon geschieden als Namlook de uiteindelijke mix voor zijn rekening zou nemen. Zo begon het, en Dark Side Of The Moog werd een serie van maar liefst elf albums, tot aan de vroege dood van Namlook in 2012.

Geen typefout

De naam van de serie is een verhaal apart. Schulze had altijd moeite met het verzinnen van titels en samen kwam het duo er (bij wijze van grap) uit om gewijzigde Pink Floyd titels voor het project te gebruiken. Dat is dan ook de enige verwijzing naar die progressieve rockers, want het steekwoord in de titelreeks is ‘Moog’, het synthesizermerk dat Namlook en Schulze verbond. Niet voor niets was het eerste deel van de reeks dan ook opgedragen aan Robert Moog zelf.

The Dark Side Of The Moog Vol. 1 – Wish You Were There

Het eerste deel van de collaboratie tussen Pete Namlook en Klaus Schulze zag nog in 1994 het levenslicht. Een uur lang genieten van de fijne combinatie van oude en nieuwe elektronische stijlen. Space-muziek pur sang, maar dan met een progressieve twist van drone en ambient en duidelijke invloeden van ouder Schulze werken zoals Timewind en Moondawn, zonder directe referenties te laten horen.

The Dark Side Of The Moog Vol. 2 – A Saucerful of Ambience 

A Saucerful Of Ambience laat nog meer progressie horen. De eigenschappen van het eerste deel zijn aanwezig, maar lijvige natuurlijke elementen en diverse samples maken dit een meer avontuurlijk deel van de serie. Nergens op de plaat komt een beat voor, maar dat is geen gemis aangezien de enorme diepgang van de muziek en gebruikte synthesizers die rol overneemt.

The Dark Side Of The Moog Vol. 3 – Phantom Heart Brother

Op Phantom Heart Brother gaan Schulze en Namlook duidelijk de diepte in. Misschien is dit wel het donkerste deel uit de reeks. Spookachtige elementen, muzikale duisternis worden aangevuld met melodieuze elementen en semi-klassiek toetsenwerk. De wat afwijkende technieken op het album uit 1995 zorgen voor een toename van afwisseling in de sound, terwijl de duistere en minimalistische composities en bijvoorbeeld de (dansbare) beats de atmosferische ambient sfeer ten goede komen.

The Dark Side Of The Moog Vol. 4 – Three Pipers At The Gates Of Dawn

De vierde dubbel-lp uit de Dark Side Of The Moog serie (Three Pipers At The Gates Of Dawn) zet het gebruik van beats voort, maar klinkt een stuk vrolijker dan het voorgaande deel. Met de toevoeging van producent en multi-instrumentalist Bill Laswell aan het gezelschap kreeg dit vierde deel uit de serie invloeden uit onder andere jazzrock mee, zonder dat deze de boventoon voerden. Subtiele verwerkingen in combinatie met diepe technobeats en duidelijk geëvolueerde digitale mogelijkheden om elektronische muziek te maken van deel vier uit de reeks misschien wel het meest toegankelijke deel.

Zoals gezegd volgden na deze vier delen nog zeven albums in de The Dark Side Of The Moog Serie. Bill Laswell bleef na Three Pipers At The Gates Of Dawn nog enkele delen participeren aan het project. Music On Vinyl gebruikte waarschijnlijk de digitale reissue uit 2015 voor deze releases, die vanaf vinyl prima tot hun recht komen. Zoals we van Music On Vinyl gewend zijn, zijn de vier dubbel-lp’s prima uitgevoerd en elk deel bevat dezelfde sheet met liner notes.

Klankmatig zijn de albums erg sterk en levendig. Wat betreft de persingen, alle vier delen zijn goed behalve het eind van kant twee van Vol. 2, waar in het geval van mijn recensie-exemplaar ineens een hinderlijke ruis de laatste seconden van de muziek vergezelt. En tijdens het masteren van Vol. 3 heeft duidelijk iemand zitten slapen in Haarlem, aangezien er in het midden van Phantom Heart Brother Part I een tweetal duidelijke digitale foutjes hoorbaar zijn*. Zonde en waarschijnlijk op de gehele eerste persronde aanwezig.

Desalniettemin is Klaus Schulze & Pete Namlook – The Dark Side Of The Moog Vol. 1-4 een fijn bezit en een absolute luisterbeurt waard voor liefhebbers van de elektronische genres. Beied heren waren pioniers binnen hun eigen tijd en vormden samen een uniek verband. Laat de muziek je meevoeren en geniet.

The Dark Side Of The Moog Vol. 1 – Wish You Were There
Muziek: 8
Klank: 8
Kwaliteit persing: 8 ½
Speelduur: 51:08 minuten

The Dark Side Of The Moog Vol. 2 – A Saucerful Of Ambience
Muziek: 8
Klank: 8
Kwaliteit persing: 6 ½
Speelduur: 61:02 minuten 

The Dark Side Of The Moog Vol. 3 – Phantom Heart Brother
Muziek: 9
Klank: 8 1/2
Kwaliteit persing: 8 ½ (*Mastering: 4)
Speelduur: 59:02 minuten 

The Dark Side Of The Moog Vol. 4 – Phantom Heart Brother
Muziek: 9
Klank: 9
Kwaliteit persing: 8
Speelduur: 60 minuten