Platenlabel Speakers Corner Records brengt nu ook het tweede album van de Amerikaanse rockformatie Blue Öyster Cult uit. Tyranny And Mutation stamt alweer uit 1973 en klinkt op deze herpersing verrassend fris. Het album zelf behelst onvervalste rock van een indertijd erg ambitieuze band.

Tyranny And Mutations was de opvolger van het debuut van Blue Öyster Cult, het album met de bandnaam als titel uit 1972. Op het tweede album, dat Eric Bloom en zijn band schreven tijdens de tour voor het eerste album, klinkt BÖC scherper en ambitieuzer dan op de voorgaande langspeler. Met prima uitgekiende riffs, meer snelheid en innovaties wisten de vijf leden van de band hun naam te versterken en de weg naar vele Amerikaanse podia vrij te maken.

Op de eerste kant van de plaat (die op de hoes THE BLVE ÖYSTER CVLT: TYRANNY AND MVTATION werd genoemd) startte de band met een herbewerking van het nummer I’m On The Lamb But I Ain’t No Sheep dat op hun debuut stond. De nieuwe versie, getiteld The Red And Black als ode aan de Royal Canadian Mounted Police, komt energiek bij de luisteraar binnen met snelheid, fraai baswerk en een zanger die een stuk zelfverzekerder klinkt dan op het origineel. BÖC vulde de eerste plaatkant met invloeden van rock ’n roll (O.D.’d On Life Itself), prettige rechttoe-rechtaan gitaarriffs en meer complexiteit in de melodielijnen.

Tyranny And Mutation is een echt tweeluik te noemen. Kant A (the black side) bevat onvervalste rock die zwaarder is en zelfs naar heavy metal neigt, terwijl plaatkant B (the red side) meer experimenteel klinkt. Dat komt niet in de laatste plaats door invloeden van zowel producer Sandy Pearlman als Patti Smith, die zelfs meeschreef aan het nummer Baby Ice Dog en door haar relatie met de toetsenist van de band ook latere albums zou beïnvloeden. Tekstueel wijken de vier tracks op kant B van het album ook af: de eerste plaatkant kent een soort verbale middelvinger naar de maatschappij en  laat een echte ‘attitude’ horen, terwijl de rest van de LP thematisch gaat over zaken als seksualiteit, psychedelica en andere zaken. Niet alleen vocalist/ toetsenist Eric Bloom floreerde hierdoor, maar ook het werk van toetsenist Allen Lanier en dat van bassist Joe Bouchard komt op de laatste vier tracks meer op positieve wijze naar voren.

Het resultaat was (en is) een innovatief album dat zijn tijd toch wel flink vooruit was. Her en der klinken de progressieve elementen door en laat Blue Öyster Cult horen dat er naast een onderhuids spannende sfeer meer mogelijk is, wat de band natuurlijk in een later stadium heeft laten horen. De door Speakers Corner Records gebruikte originele master (niet de geremasterde versie uit 2001) is wonderschoon verwerkt en het vinyl is niet alleen erg stil, maar laat ook een frisse, redelijk dynamische klank horen. Hoewel sommige instrumenten - ook op het origineel - best wat voller hadden mogen klinken, komt dat de weergave wel ten goede en is de gelaagde opbouw van alle elementen waaruit Blue Öyster Cult bestond goed hoorbaar. Een geslaagde herpersing, dus.

Muziek: 8 ½
Klank: 8
Kwaliteit persing: 9
Label: Columbia/ Speakers Corner Records
Speelduur: 38:11 minuten
Website: www.blueoystercult.com