Als er één audiomerk voor mij al sinds het begin van mijn hobby synoniem staat voor consistent muzikaal klinkende audioproducten, is dat Marantz wel. Deze legendarische onderneming timmert inmiddels alweer 60 jaar onvermoeibaar aan de weg en heeft in die periode een indrukwekkende reeks prachtig klinkende producten vervaardigd. Net als bijvoorbeeld de Engelse luidsprekerfabrikant Bowers & Wilkins, is ook Marantz zo’n typisch kwaliteitsmerk dat eigenlijk iedere muziekliefhebber wel kent. Een merk waar ook vaak met bewondering en respect over wordt gesproken en dat velen onder ons zelf in bezit hebben gehad. Met de onlangs geïntroduceerde PM6006 geïntegreerde versterker en CD6006 cd-speler probeert dit (in iedere prijsklasse veel waar voor het geld biedende) merk wederom onze muzikale harten te veroveren.
Hoewel mijn laatste test van een Marantz product (Legendary serie) alweer uit 2008 stamt, is het bijna net zoals je bij hele goede vrienden of familie thuiskomt. De herkenbare eigenschappen zijn zo duidelijk en, in geval van Marantz, zo consistent aanwezig dat je ze zelfs met je ogen dicht nog zou herkennen. Hoewel we het misschien nauwelijks beseffen, is zo’n opmerkelijk consistent gevolgde rode draad zeker in de snel wisselende technologische omstandigheden van vandaag de dag natuurlijk een geweldige prestatie! Want ga er maar aan staan…
Ken Ishiwata
Toch is er iemand bij Marantz die hier daadwerkelijk aan gaat staan. Ik heb het dan natuurlijk over niemand minder dan de wereldberoemde Marantz merk-ambassadeur Ken Ishiwata. Al meer dan 30 jaar combineert hij al zijn liefde voor muziek met een diepgaand conceptueel ontwerp en design. Een werkwijze waarin zowel ruimte voor verbeteringen als bewaking van het Marantz erfgoed zorgvuldig tot een naadloze eenheid zijn samengesmeed. Verder vereist het enorm veel ervaring, geduld, passie en zeker niet te vergeten talent, om dit bij letterlijk ieder nieuw ontwerp, steeds maar weer opnieuw voor elkaar te krijgen. Wanneer Ken tenslotte bij een bepaald product een reeks aan zeer specifieke eigenschappen waarneemt, weet hij dat het in potentie na een zeer ingrijpende ‘tuning periode’ om een ‘KI product’ zou kunnen gaan. Zover is het bij de hier besproken PM6006 en CD6006 nog niet. Maar het zou mij niet verbazen wanneer ook Ken de potentie in deze twee apparaten direct zou herkennen. Dus wie weet wat we in de toekomst nog meer voor moois van zijn hand mogen verwachten.
PM6006
Eén van de aspecten die ik in dit merk zo waardeer, is de zeer hoge herkenbaarheid. Dit in het licht van het feit dat mijn laatste Marantz test inmiddels al weer acht jaar geleden heeft plaatsgevonden en ik bij het zien van het testduo al vanaf het eerste moment meteen weer dat nog immer zo fraaie, karakteristieke lijnenspel uit duizenden herken. Een vormgeving die naast een opmerkelijk raffinement bijna op het geniale af een guldensnedeverhouding combineert met het immer veranderende spel van licht en donker. Veroorzaakt door de uitgekiende radius van de twee gebogen flanken van het voorpaneel.
Ook bij het onderwerp van deze test, de opmerkelijk prijsgunstige (slechts 549 euro) PM6006 (44 cm breed, 37 cm diep en 10,5 cm hoog), wordt deze beproefde vormgeving weer toegepast. Wel is ten opzichte van de duurdere modellen (uiteraard) op de nodige constructieve details bespaard. Zo bestaat de verder eenvoudige kast uit vrij dun ‘standaard’ gevouwen plaatstaal en zijn de twee gebogen panelen van het front dit keer van kunststof in plaats van massief aluminium vervaardigd. Tja, als je zoals Marantz graag wilt dat je wel goede (onderhuidse) onderdelen kunt gebruiken, dan moet je natuurlijk ergens anders op besparen.
Toch merk ik duidelijk dat ze wel hebben geprobeerd om ondanks de lage prijs, alles toch een bepaald kwaliteitsaura mee te geven. Zo draaien alle draairegelaars, ondanks hun (deels) kunststof origine, wel mooi soepel en zelfs met een bepaald gewicht en hebben de aanwezige drukknoppen een mooi precies drukpunt. Ondanks de conservatieve uitstraling blijkt deze PM6006 toch wel degelijk van veel markten thuis te zijn en qua mogelijkheden zelfs nog uitgebreider dan de veel duurdere high-end producten die ik normaliter voor tests in huis heb staan. Wat namelijk te denken van de moderne aansluitmogelijkheden die naast een vijftal analoge ingangen, waaronder een platenspeler (MM) en één paar analoge uitgangen, ook nog twee digitale ingangen telt! De luidsprekeraansluitingen zijn volgens Japanse traditie dubbel uitgevoerd, hoewel ze helaas alleen maar blanke draad en banaanstekkers kunnen verwerken en spades hier buiten de boot vallen. De eerlijkheid gebiedt mij verder wel te zeggen dat deze luidsprekerconnectoren door hun kunststof basis, niet bepaald tot de meest solide exemplaren behoren. Bij normaal gebruik zal het allemaal niet zo’n vaart lopen en is de degelijkheid voldoende. Maar bij het bevestigen van de wat zwaardere luidsprekerkabels zie ik de connectoren toch meer doorbuigen dan ik eigenlijk graag had willen zien.
Naast het bovengemiddeld grote aantal aansluitingen, is ook de rest van de uitrusting meer dan compleet en doet mij sterk aan de ‘gouden’ jaren zeventig en tachtig denken. Met andere woorden is de overzichtelijke voorzijde van de PM6006 naast de bronkeuze en volumeregeling, voorzien van het overbekende viertal uit die jaren. Te weten balans, bass, treble en loudness, die naar wens ook eenvoudig met een ‘source direct’ knop eenvoudig kunnen worden omzeilt voor een nog puurdere weergave.
Techniek
Doordat ik bij binnenkomst van de apparaten er allereerst naar ben gaan luisteren, had ik eerlijk gezegd geen flauw idee hoeveel vermogen de PM6006 zou kunnen leveren. Het gewicht van slechts 7,6 kg liet vooraf al weten dat hier geen wonderen verwacht zouden kunnen worden. Maar dat bleek al snel toch reuze mee te vallen. Bij aansturing van luidsprekers van zeer verschillend pluimage, bleek ik in geen enkel geval bij lage tot middelluide volumes wat te kort te komen. Zelfs bij serieus luider spelen gaf de PM6006 nog steeds opmerkelijk weinig stressverschijnselen en nam ik eigenlijk vooral een opmerkelijke rust en autoriteit in combinatie met een heel natuurlijk overkomende egale tonale balans waar.
Qua wattage gokte ik op iets van 70 Watt aan 8 Ohm en daarin bleek ik rijkelijk te hoog te hebben ingezet. Want dit bijzonder aangenaam klinkende apparaat bleek het uiteindelijk maar tot ‘slechts’ 45 Watt aan 8 Ohm en 60 Watt aan 4 Ohm te schoppen. Geen duizelingwekkende waardes, maar naar wat ik gedurende de testperiode heb gehoord beslist voldoende voor veel normale huiskamersituaties. Of het nu komt door de kwalitatief hoogwaardige ringkerntransformator, de schakeling met Current Feedback technologie of de door Marantz zelf ontwikkelde HDAM ‘super op-amps’ weet ik natuurlijk niet, maar deze versterker heeft beslist niet dat opgesloten en kunstmatige, vlakke en gestreste geluid, wat ik doorgaans vaak bij lager geprijsde componenten associeer. Het is dus meteen aan eigenlijk alles waarneembaar dat het Marantz ontwikkelteam bijzonder goed weet waar het mee bezig is.
Kers op de taart is de bijzonder goed klinkende CS 4398 DAC van chipmaker Cirrus Logic. Kwaliteitsonderdelen die ik normaliter niet zo snel in producten binnen deze prijsklasse tegenkom, wat goed aantoont hoeveel belang Marantz ook in deze prijsklasse hecht aan een zo hoog mogelijke geluidskwaliteit. De CS 4398 heeft trouwens een multibit Delta-Sigma architectuur en kan 192 kHz/24 bit resolutie en PCM en DSD signalen verwerken.
