Als je met enige kennis van zaken naar de hifi-markt kijkt zie je dat het aantal ‘ouwe rotten in het vak’ langzaam minder aan het worden is. Dat heeft gelukkig slechts in weinig gevallen te maken met ‘natuurlijk verloop’, zoals we het maar even eufemistisch zullen noemen, maar vooral met het bereiken van die fase in het leven waarop het verstandig of zelfs noodzakelijk wordt om het wat rustiger aan te gaan doen. En eerlijk is eerlijk, het is slechts een handvol mensen gegeven om decennialang aan het werk te blijven in deze handel, waarin periodes van voorspoed en soms nog grotere tegenspoed elkaar net zo snel kunnen afwisselen als de seizoenen. Dus om je 40-jarig jubileum te halen moet je ten eerste uit het goede hout gesneden zijn, maar ook over een enorme liefde voor het vak én muziek beschikken. Ziedaar de beknopte profielschets van de hoofdpersoon van dit verhaal. Paul Hattink, 65 jaar, ondernemer in de hifi (én muziekliefhebber, dat mag ik niet vergeten erbij te zeggen!) die dit jaar dus die vrij zeldzame 40 jaar vol maakt en nog lang geen zin heeft om achter de geraniums te gaan zitten…

Als Paul me aan het begin van onze ontmoeting enthousiast de hand schudt zie ik meteen dat de pretlichtjes in zijn ogen nog even helder twinkelen als toen ik hem aan het begin van mijn eigen loopbaan in de hifi voor het eerst ontmoette. We keuvelen eerst wat bij een kop koffie, en blijken veel muzikale liefdes te delen, waardoor het interview al meteen dreigt te ontaarden in een lange opsomming van bandjes die we allebei te gek vinden. Paul is namelijk eerst en vooral muziekliefhebber, dat blijkt uit alles. Dat zal ook als een rode draad door het interview lopen als we later in zijn radiostudiootje plaatsnemen. Paul is namelijk niet alleen importeur van een paar zeer fraaie hifimerken, hij is ook de drijvende kracht achter Hi On Line, het online hifi-radiostation dat in amper vier jaar tijd uitgroeide tot een internationaal succes. Maar daarover later meer. Eerst hebben we het over zijn werk in de hifi. Daar is, zeker na 40 jaar, zo ontzettend veel leuks over te vertellen dat ik al snel besluit dat we ons het beste kunnen beperken tot de grotere lijnen in zijn carrière.

In den beginne
“Mijn eerste werkervaring in de hifi begon in september 1975,” herinnert Paul zich. “Ik was al geruime tijd bezig met muziek en hifi, maar ik kon daar mijn draai niet goed in vinden. In de hifi-bladen van destijds werden apparaten aangeprezen die ik, als ik ernaar ging luisteren, vaak nogal vond tegenvallen. Dat leverde aardig wat frustratie op, en dat is voor mij altijd een drijfveer om het heft dan maar zelf in handen te nemen. Alsof het zo bedoeld was stond er op een dag een advertentie in de krant waarin een weekendhulp werden gevraagd voor Van Leest Grammofoonplaten in Breda. Die hadden in die tijd op de bovenverdieping een grote hifi-afdeling waar ze mooie spullen verkochten, zoals Tandberg, Scott, Revox en Harman Kardon. Daar heb ik een paar jaar met heel veel plezier gewerkt en ik voelde me er als een kind in de snoepwinkel. Boven hifi en beneden muziek, in die tijd heb ik echt ontzettend veel geleerd. Omdat ik het zo naar mijn zin had wist ik het uiteindelijk tot bedrijfsleider van de hifi-afdeling te schoppen, maar op een kwade dag besloot Van Leest om de verkoop van hifi te gaan afstoten. Ik heb toen heel snel mijn knopen geteld en ben met een collega als compagnon een eigen hifi winkel begonnen op de Ginnekenmarkt hier in Breda, onder de naam Hi-Fine.

Het was daar dat ik voor het eerst kennismaakte met Accuphase. De vertegenwoordiger van Amroh liep op een dag binnen met een tuner van dat merk onder zijn arm. Ik dacht eerst: ‘wat moet ik ermee?’ want ik vond het maar een duur ding, 1500 gulden voor een tuner. Maar die vertegenwoordiger verstond zijn vak en ik stemde er uiteindelijk mee in om hem uit te proberen. En dat was me toch een openbaring! Dat ding klonk zó goed en ik kon er zóveel zenders loepzuiver mee oppikken, gewoon met zo’n simpel T-draadje als FM-antenne, dat ik er meteen drie bestelde: eentje voor de winkel, en de andere twee voor mijn collega en voor mijzelf. Ik wist toen natuurlijk nog niet dat die eerste kennismaking zo’n belangrijke invloed zou gaan hebben op mijn latere loopbaan. Na vijf jaar zijn mijn collega en ik uit elkaar gegaan en toen heb ik in mijn eentje nog tien jaar de winkel gehad. Na vijftien jaar moest ik het daar door omstandigheden voor gezien houden, en toen heb ik een tijdje voor diverse hifi-importeurs gewerkt. Dat beviel op zich goed, maar uiteindelijk kwam Amroh, toen nog steeds de importeur van Accuphase, met de vraag of ik voor hen als vertegenwoordiger met dat merk aan de slag wilde. En ik heb die kans met beide handen aangepakt. Dat liep goed, maar op een bepaald moment ging ook Amroh kopje onder, en zo kwam ik als partner bij een ander bedrijf terecht dat Music2 heette (niet het bedrijf dat tegenwoordig onder diezelfde naam opereert, Red.) en daar heb ik toen geholpen om de totale Accuphase-voorraad van Amroh uit het faillissement over te nemen om zo de markt te beschermen. In ruil daarvoor mocht ik contractueel vastleggen dat ik, als mijn collega met pensioen zou gaan, zelf het merk Accuphase mocht gaan voeren, en in 2006 geschiedde aldus. Daar heb ik tot op de dag van vandaag nog geen seconde spijt van gehad. Nu heb ik, naast Accuphase, ook nog het elektronicamerk Leben in mijn programma, en de topluidsprekers van Verity Audio. Daar heb ik voldoende aan om lekker mee te werken.”