Het is alweer meer dan anderhalf jaar geleden dat ik het debuut van The World Of Dust recenseerde voor dit online magazine. Na dat album is het project van de Utrechter Stefan Breuer terug met een tweede langspeler. Nou ja, ik kan het album echt niet als langspeler betitelen, maar de acht composities op Womb Realm laten wel een heel andere kant van de singer-songwriter horen.



Waar Breuer op het sterke debuutalbum annex kunstproject Bhava wist te imponeren met een kunstzinnige muzikale reis waarin veel elementen in een lo-fi progressief jasje gegoten waren, geven de eerste klanken van Womb Realm al meteen bloot dat we te maken hebben met een heel andere kant van het project. Een veel intiemere kant, welteverstaan. Allereerst is het album met nog geen eenentwintig minuten nogal aan de korte kant, maar toch kan het geen E.P. genoemd worden. Ten tweede is het album compleet anders van opzet, wat aangeeft dat de artiest een flinke portie durf bezit. 

Autobiografisch
Op Womb Realm is het Stefan Breuer zelf die zich op autobiografische wijze blootgeeft, middels acht kleine tracks die allen voorzien zijn van zang, compacte instrumentatie en een minimalistische invulling. Stefan Breuer schreef het album in de Auvergne en liet al zijn onzekerheden en emoties weerklinken in tracks die hij naar vriend, labelgenoot en voorbeeld Todd Tobias stuurde. Deze vulde de tracks
aan met arrangementen en zorgde gelijk voor de invulling van toetsen en percussie. Een vriendschap om zuinig op te zijn, dus. 



De muziek
De muziek op Womb Realm kenmerkt zich door ingetogen composities, waarin Stefans vrij zachte vocalen worden ondersteund door minimalistisch en ingetogen klinkende instrumenten, lichte soundscapes en bijna niet op te merken achtergrondzang. Naast Todd Tobias hielpen (Breuers I Am Oak-bandmaat) Thijs Kuijken, Julien Pras (Mars Red Sky) en Helen Ferguson (Queen Of The Meadow) mee om de gastzang in te vullen. Toch klinkt Womb Realm alsof je naar een persoonlijk en autobiografisch verhaal van de hoofdpersoon zit te luisteren. 

Intimiteit
Het is juist een gevoel van intimiteit, waarin de kracht van het album ligt. Zelfs de wat ruimer bezet klinkende tracks op Womb Real (zoals Gospel) lijken nog op een persoonlijke biecht of overpeinzing, zonder in desolate melancholie te verdrinken. Kleiner, maar zeker even pakkend zijn nummers als Return Of The King, waarin Stefan met retoriek en een post-rock geluid zijn ziel blootlegt. Terwijl Hyenas op zich vrolijker voor de dag komt met frivoler akoestisch gitaarspel, is de dreiging in de compositie en de in de tekst verwoorde onzekerheid van een zanger en artiest des te sterker dankzij het arrangement van de track. 

Monotoon
Womb Realm lijkt na een enkele luisterbeurt wat eentonig, zeker dankzij het wat monotone stemgeluid van Breuer. Deze is zich er dan ook bewust van dat zijn vocalen niet ieders ‘cup of tea’ zullen zijn, waar overigens niets mis mee is. Het geluid waarmee Breuer het moet doen leent zich namelijk prima voor de minimalistische invulling met een folky twist waarmee het tweede album zich aan de oplettende luisteraar presenteert. Daarbij leent het album zich perfect voor het aankomende seizoen, jezelf warmend aan een haardvuur met een goed glas, en muziek hopelijk afgespeeld op een goede hifi-installatie.

Want ondanks de minimalistische setting van Womb Realm levert The World Of Dust een rustig album af dat toch vol blijkt te staan met kleine details die het ontdekken waard zijn. Het album moet wat groeien, met slechts een enkele luisterbeurt kom je er simpelweg niet. En dat verdient de man achter dit tweede album ook niet, want ondanks verhullingen middels retoriek en prima composities geeft hij zijn ziel toch maar flink bloot. Een goede luisterbeurt waard, dus.

Muziek: 7 ½
Klank: 8
Label: Snowstar Records
Speelduur: 20:42 minuten
Website: www.theworldofdust.nl