Als je op zoek gaat naar een Bluetooth-hoofdtelefoon met premium-allures, kom je al gauw uit bij Sony’s MDR-1ABT. Met zijn riante afwerking en hi-reslabel belooft hij heel wat luisterplezier.
Sony is al een tijdje bezig met zijn volledige lijn audiotoestellen te vernieuwen, een operatie die zich eveneens laat voelen in de afdeling hoofdtelefoons. De nieuwe toestellen dragen stuk voor stuk het etiket ‘Hi-res Audio’, en dat is ook het geval voor deze in MDR-1ABT. Met een prijskaartje van circa 380 euro kan je hem gerust beschouwen als een topmodel, al heeft Sony nog de MDR-Z7-vlaggenschip die nog een stukje hoger geprijsd is. Maar de Z7 is een ander beest, een echte hifi-hoofdtelefoon. Mét een kabel, terwijl de MDR-1ABT met een draadloze Bluetooth-verbinding werkt.
Zwaar voor het oog, licht voor het hoofd
“Bluetooth”, dan denk je vast aan een mobiel gebruik. Dat kan met de MDR-1ABT. Maar we moeten toch zeggen: als je hem voor het eerst uitpakt, denk je toch eerder met een zwaarder hifi-model te maken te hebben. De constructie van de Sony-hoofdtelefoon oogt solide en het is ook geen kleine headset. Tegelijkertijd zal je snel merken dat de MDR-1ABT vrij licht in de hand ligt. Driehonderd gram zeggen de specificaties, en dat is zeker niet te zwaar voor mobiel gebruik. Een mooie hoofdtelefoon is het, beschikbaar in een zwarte uitvoering met rode toetsen of een zilverkleurige met bruine leder afgewerkt. Hij lijkt sterk op de goedkopere MDR-1A en andere recente Sony-hoofdtelefoons, maar is toch wat rianter afgewerkt.
Een van de zaken die de MDR-1ABT ‘zwaarder’ doet lijken, zijn de relatief dikke oorkussens. Die zijn bekleed met leer, en liggen behoorlijk zacht op de oren. We hebben de MDR-1ABT getest tijdens de recente zomerse hittegolf en hoewel een zekere mate van onvermijdelijke oorbroei optrad, viel het toch reuze mee. We hebben zeker hoofdtelefoons in onze teststal die het op dat vlak slechter doen. Kortom, de MDR-1ABT is zeer comfortabel om te dragen en door de asymmetrische vorm van de oorkussens houdt hij ook heel wat omgevingsgeluid tegen. Actieve ruisonderdrukking is niet present, maar in dit geval is de passieve geluidsisolatie voldoende om de hoofdtelefoon bruikbaar te houden in zelfs redelijk luide omgevingen. Knap werk van Sony, want hoofdtelefoons die vertrouwen op passieve isolatie klemmen vaak (te) hard – maar de MDR-1ABT zat perfect op ons hoofd.
Vingervlug bedienen
Net zoals de recent geteste Parrot Zik 2 heeft de MDR-1ABT een handige innovatie aan boord: een touchpad op de rechtse driverbehuizing, zodat je door te vegen het volume aanpast, muziek pauzeert of tracks laat verspringen. Eens je het gewoon bent een praktisch iets, maar bij ons testtoestel reageerde de touchpad toch minder vlot dan bij de Zik 2. Je moet bijvoorbeeld vrij vaak vegen om het volume in heel kleine stapjes te veranderen. Geen dealbreaker dit, maar het mocht net iets responsiever zijn.
In de doos vind je trouwens ook een kabel van 1,2 meter, te gebruiken als de batterij leeg is. Je kan dan de MDR-1ABT inzetten als een reguliere bekabelde hoofdtelefoon. Daar zijn we heel blij om, want het is een regel des levens dat een Bluetooth-hoofdtelefoon zonder batterij valt net als je er naar wil luisteren. In dit geval is er nog een reden om naar de kabel te grijpen: tijdens het opladen werkt de Bluetooth niet. Dus als je achter je pc op kantoor even wat stroom wil bijtanken, kan je niet draadloos verder luisteren naar muziek. Dan is die kabel best nuttig.
Instellen via Bluetooth
Sony besloot de MDR-1ABT uit te rusten met 40 mm drivers, met een liquid crystal polymeer-diafragma bekleed met aluminium. Streefdoel bij het ontwerpen van deze drivers was het bekomen van een vlakke frequentierespons en een hogere nauwkeurigheid. Het frequentiebereik is ook bijzonder breed - 4 Hz tot 100 KHz – wat vereist is om die hi-reslabel te mogen dragen. Over de zin en onzin van hi-res zullen we het hier even niet hebben, wel is het algemeen aanvaard dat het goed is dat een driver een hoger frequentiebereik aankan om te zorgen dat de respons in de hoorbare frequenties volwaardig is, dus dat de driver alle frequenties die je kan horen goed weergeeft. We verbinden de MDR-1ABT eerste met onze iMac, dan met een Sony Walkman NWZ-A15. Bij het eerste zal de muziek gecodeerd worden met de AAC-codec, bij het tweede via de nieuwe hoge kwaliteit LDAC-codec die Sony promoot. We nemen het 24-bit/96 KHz-versie van het album ‘In This Light And On This Evening’ van Editors er bij, een beetje uit nostalgie. Vorig jaar hadden we immers de kans om Editors in de Metropolis Studios in London aan de slag te zien, waarbij de band zijn steun voor hi-res uitsprak. ‘Bricks and Mortar’, met zijn stevig tempo en bezwerend synth wordt meeslepend neergelegd, met een baslijn die vrij vol klinkt, net niet té vet. WE hebben een lichte voorkeur voor de LDAC-codec.
Een echte aanrader is ook ‘Everybody’s Gone To The Rapture’ - jawel, een bloedmooie soundtrack van een game, van de hand van de bekroonde componist Jessica Curry en uitgebracht door Sony Classical. Met het weergeven van de strijkers en de ijle sopraanstem heeft de MDR-1ABT geen probleem, meer zelfs: het klinkt beter dan menige Bluetooth-hoofdtelefoons. Vergeleken met de (bekabelde) AKG Q701 klinkt het wat donkerder en zit er wat minder ruimtegevoel in de weergave, maar dat is wat eigen aan de gesloten en op mobiel gerichte constructie. Bij rock, hip-hop en EDM is dat zeker geen erg en ook met veel jazzmuziek voelt de MDR-1ABT zich goed thuis.
Conclusie
De MDR-1ABT is op comfortvlak een echte aanrader. Hij is licht en zit heel zacht op de oren, wat fijn is als je onderweg bent maar ook als je de hoofdtelefoon achter de computer of als hoofdtelefoon bij de tv wil gebruiken. Steeds meer televisies en AV-receivers hebben een Bluetooth-zendmodule, dus dat is ook een optie. Hij klinkt ook lekker, maar wat ons helemaal overtuigd is de uitstekende autonomie die (in combinatie met een Bluetooth 4.0-toestel) gemakkelijk de 24-uren dag overstijgt.
