Net na de opkomst van de vroege gothicstroming in het midden van de jaren tachtig bracht het gezelschap The Sisters Of Mercy hun tweede album uit. Floodland bleek het succes te ontketenen voor de band, die eigenlijk uit één man bestond in 1987. Mobile Fidelity Sound Lab heeft de LP opnieuw uitgebracht in hun Silver Label serie.
Na het eerste album van The Sisters Of Mercy (First And Last And Always uit 1985) viel het collectief uiteen. Bandleader Andrew Eldritch bleef tijdens de voorbereidingen van een tweede album alleen over met zijn drumcomputer en was eigenlijk al klaar met de bandnaam. Toch belde hij bassiste Patricia Morrison (ex-Gun Club, echte naam Anne Rainone) om hem te ondersteunen en toen zij instemde kwam er in 1986 de single Giving Ground uit, onder de naam The Sisterhood.
Later dat jaar volgde een solo-album van Andrew - getiteld Gift - dat enorm flopte. Een E.P., die Eldritch nog steeds onder de naam The Sisterhood wilde uitbrengen, kreeg van tevoren al wat aandacht in de pers, maar zag nooit het levenslicht. In plaats daarvan besloot de Brit om The Sisters Of Mercy opnieuw op te richten en met de eerder geschreven single This Corrosion als uitgangspunt terug te keren naar de mix van post-punk, gothic en new wave. Een tweede album kwam er toch nog van.
Floodland kwam dus tot stand met de resten van een min of meer geflopte solocarrière van de frontman van de herrezen band, de toegevoegde baslijnen van Morrison en de slimme keuze voor Jim Steinman als producent. Deze had dankzij zijn werk met en voor Meat Loaf wat macht en wist een budget los te peuteren bij het platenlabel, al dan niet in opdracht van de excentrieke frontman van The Sisters Of Mercy. Zelfs een koor (The New York Choral Society) werd graag betaald. Het resultaat van de uiteindelijke studiosessies in zowel Engeland als de V.S mocht er zijn. Na de release van de eerste single This Corrosion in september van 1987, kwam het hele album uit in november. De ontvangst was goed, zowel door het publiek als in de pers.
Floodland opent met de dubbele track Dominion/ Mother Russia en zet meteen de toon. Een galzwarte, met elektronica doordrenkte new wave toon, wel te verstaan. De stijl is meer coherent dan op het wat rommeliger klinkende eerste album en de afwisseling tussen de diverse tracks werkt versterkend voor de sfeer die Eldritch (en diens producer) op wilde roepen. Dan zijn nummers als Flood of het fraaie, door fragiel pianogeluid ondersteunde 1959 rijk en functioneel voor het hele album.
Extra noemenswaardig als pluspunt is de track Lucretia My Reflection, dat de synergie tussen goth en new wave goed onderstreept. De theatrale klanken worden afgewisseld met sterke refreinen en ondanks de duistere ondertoon wordt Floodland geen album dat ondergaat aan zijn eigen bombast en beoogde grandeur. Het album is bij fans nog steeds één van de meest geliefde. Wie anno 2013 de muziek van Depeche Mode tot Moonspell begeert, zou deze LP zeker moeten beluisteren.
Mobile Fidelity Sound Lab brengt de op hun eigen systeem geremasterde Amerikaanse Elektra-persing opnieuw uit op dat fraaie vinyl, dat door RTI wordt geperst. Klankmatig is de persing dik in orde, ondanks dat de door The Sisters Of Mercy gebruikte drumcomputer indertijd niet erg diep ging. De tonen van Floodland zijn rijk en ruimtelijk, evenals de muziek. Dit album beluister je niet, je ondergaat het.
Muziek: 8 ½
Klank: 8
Label: Mobile Fidelity Sound Lab Silver Label
Speelduur: 49:24 minuten
Website
