Saxofonist en bandleider Benjamin Herman (9 mei 1968, Londen) is niet alleen een van de acht best geklede en Greatest Men van Nederland, hij is ook de meest productieve muzikant van de Nederlandse jazzscene. En misschien ook wel de beste. We ondervroegen hem voor onze serie De Muziekbeleving Van….
Benjamin Herman begon op zijn tiende als drummer, maar switchte onder invloed van de Britse 2 Tone-ska op zijn dertiende naar de saxofoon, die hij kreeg voor zijn bar mitswa. Een jaar later begon hij professioneel te spelen. Op zijn zeventiende stond hij voor het eerst op het North Sea Jazz Festival. In 1994 richtte Herman de (inmiddels wereldberoemde band) New Cool Collective op, waar hij nog steeds muzikaal leider van is. Hij maakte vijftien soloplaten en nam er negen op met New Cool. Ook speelde hij met artiesten als Misha Mengelberg, Pete Philly & Perquisite, Tony Allen, C-Mon & Kypski, Hans Teeuwen en Paul Weller, zijn meest memorabele muzikale ervaring. Speciaal voor de 65e verjaardag van zijn vriend Jules Deelder nam hij vorig jaar een 10 inch-plaat op, inclusief gratis cd.
Benjamin Herman groeide als jongste van zes (naast een tweelingbroer, twee oudere broers en zussen) op in Noord-Londen, als zoon van een (joodse) Engelse vader en Nederlandse moeder. In 1977 verhuisde het gezin naar Zaandijk in de Zaanstreek. Kort hierna overleed Benjamins zusje Susannah op dertienjarige leeftijd bij een verkeersongeval, een gebeurtenis die een enorme impact had op het gezin Herman. Momenteel pendelt muziekfreak Benjamin Herman op en neer tussen Rotterdam en een Amsterdamse appartementje. HiFi.nl zocht hem op thuis in Rotterdam, en sprak met hem - onder het wakende sensuele oog van Debbie Harry in matrozenpak - over zijn muzikale herinneringen, zijn roots (punk en ska), de beste jazz en hoe je die moet beluisteren.
Jazzmuzikant & rabbijn
“We speelden allemaal een instrument thuis. Mijn broers gitaar, mijn moeder piano. Iedereen kon wel Für Elise spelen. Mijn vader was voor hij ging trouwen jazzmuzikant, zong en speelde trombone. Hij trad op met saxofonist Ronnie Scott, die in Londen de beroemde jazzclub Ronnie Scott’s begon. Maar hij deed er ook allerlei baantjes bij. Werkte in z’n vaders koosjere slagerij, totdat hij voor rabbijn ging studeren en ook nog in de psychologie terecht kwam als therapeut. Mijn moeder was vooral heel druk met het opvoeden van zes kinderen. Nadat ze uit elkaar zijn gegaan heeft mijn moeder zich ontpopt als organisator, eerst in de vrouwenbeweging en later als oprichter van een sociëteit. Regelen heb ik niet van een vreemde.”
78 toeren & Sex Pistols
“Mijn vader is vorig jaar overleden. Sommige platen uit zijn 78-toerencollectie draai ik nog wel eens. Flamenco, tango, jazz en opera. Mijn oudere broers waren bezig met de Beatles en Queen, voor mij begon het pas met de punk. Never Mind the Bollocks Here’s the Sex Pistols was mijn eerste plaat, zo rond 1977. Een kado voor mij en mijn tweelingbroer van mijn oudste broer die nog in Engeland woonde. Waanzinnige plaat, helemaal geweldig.”
