Als er ook maar één artiest is die goed is geweest voor de verkopen van Mobile Fidelity Sound Lab persingen, dan moet het toch wel Patricia Barber zijn. Veel van de door het label geremasterde albums van de Amerikaanse artieste zijn ‘instant classics’ en genieten een hoog aanzien in zowel audiofiele als verzamelaarskringen. Het is dan ook niet vreemd dat het label uit de thuisstad van Barber er als de kippen bij is om haar jongste studio-album gelimiteerd uit te brengen op sacd.

Het album Smash is wellicht één van de meest toonaangevende eigentijdse jazzalbums van 2013. Op dit eerste studioalbum sinds 2008, dat origineel wordt uitgegeven op Concord Records, gaat Barber dieper dan ooit tevoren. Zowel tekstueel als muzikaal. Ondersteund door haar inmiddels vaste begeleiders (ook vaak te horen op maandagavond in de Green Mill Jazzclub in Chicago, waar Barber te vinden is als ze niet aan het toeren is) legt Patricia meer emotie en talent bloot dan ooit tevoren.

Wellicht geïnspireerd door haar verkenning van klassieke werken en haar samenwerking met Kenny Werner, legt het kwartet een zee aan tonale scherpte, hoekige insteken en ultiem gebruik van de vier standaard instrumenten bloot. Iets dat ze –weliswaar als trio-  ook al tentoonspreidden tijdens het redelijk intieme concert in het Bimhuis eerder dit jaar.

Het perfectionisme, het expressionisme en de hang naar het exact volgen van maten zoals ze ooit aan papier zijn toevertrouwd zorgen ervoor dat Smash de luisteraar meevoert in de psyche van Barber en het landschap dat zij en haar kwartet uittekenen. Patricia legt graag een flink stuk persoonlijkheid in haar composities of teksten, wat naar voren komt door rust en kalmte met drukte en zelfs agitatie te combineren. Hoe autobiografisch wil je het hebben?

Op Smash is hoorbaar dat er bewust is gekozen voor de muziek, in plaats van te spelen met technieken die echo’s accentueren. Een bewuste keuze. Het album kent heerlijke funky uitstapjes (zoals Devil’s Food) en intieme en emotionele tracks (Romanesque, Scream, The Swim). Of het innemende titelnummer, dat doet denken aan het van het album Mythologies afkomstige Orpheus/ Sonnet, met een meesterlijke gitaarsolo van John Kregor aan het einde.

Patricia Barber lijkt een muzikale standaard te hebben willen zetten met Smash, en heeft meer dan ooit een eigen geluid. Voeg daar de speltechnieken van Kregor, Larry Kohut (bas), John Deitemeyer (drums) en niet in de laatste plaats de zeer beheerste spelkunsten van Barber zelf aan toe en je weet waarom Smash een hoogstandje is op meerdere vlakken.

Goed, dan kom ik aan de remastering toe. Op de originele cd (Concord Jazz 0888072336766) is de mix eigenlijk al dik in orde. Niet voor niets, want het was wederom Jim Anderson die de opnames en de mix in handen had, terwijl de productie voor rekening van Paul Blakemore van CMG Mastering kwam. Wie denken ze bij MoFi dan wel niet dat ze zijn, om vooral het werk van de laatste opnieuw te doen? Het getuigt misschien van enige arrogantie. Zeker gezien de toch wat mindere remasters van Patricia’s laatste twee studioalbums door ditzelfde label.

Een goede uitzondering bleek Rob LoVerde, die onlangs al voor de remaster van A Distortion Of Love verantwoordelijk was en daarmee een prima klus klaarde. Zo ook voor Smash, LoVerde heeft namelijk respect gehad voor de originele mix. Kleine veranderingen zijn weliswaar hoorbaar, zo zijn de her en der op het album verspreide uiterst dynamische gitaarsolo’s en het heftiger percussiewerk wat verder naar achter gemixt dan op het origineel. Maar nergens storend en –toegegeven- in dienst van de rest van de compositie.

Sterker nog, zaken als fijndynamiek en tonale balans profiteren hiervan. Het voordeel van sacd ten opzichte van gewone cd uit zich in meer rust en daardoor een beter presentatie en gelaagdheid. Het zijn echter kleine verschillen, die de perfectionist wel weet te waarderen. Net als met veel sacd’s zal de gemiddelde muziekluisteraar aan deze relatief kostbare sacd echter een broertje dood hebben, vrees ik. Ook daarvan is MoFi zich bewust, gezien de niet van marketing gespeende tekst op hun site. Ik ben benieuwd naar de tevens aangekondigde vinyl-versie van Smash en hoop stilletjes dat Jim Anderson het album ook zelf gaat persen op Premonition Records, puur ter vergelijking. Smash is en blijft nog steeds een flinke aanrader.

Muziek: 9 ½
Klank cd-laag: 8 ½
Klank sacd-laag: 9
Label: Mobile Fidelity Sound Lab
Speelduur: 55:04 minuten
Website: www.patriciabarber.com