Eindelijk heeft Tina een vriendje gevonden en kan ze weg bij haar vreselijke moeder. Haar nieuwe vlam Chris is een man met een missie: hij gaat een boek schrijven. Hij heeft veel in zich en Tina gaat dat er allemaal uit persen, in haar nieuwe rol als muze. Een kampeervakantie is daartoe het middel bij uitstek.
Ben Wheatley kiest voor een aanpak die vergelijkbaar is met zijn vorige film Kill List. Hij start als een sociaal realistisch drama in Ken Loach-stijl, met een meer komische toon dan Kill List. Zeg maar gerust slapstick.
Eenmaal op vakantie blijkt Chris er nogal vergaande sociale gewoonten op na te houden zodra iets hem stoort. De tocht langs toeristische attracties als het Crich Tramway Museum, het potlodenmuseum in Keswick en het Ribblehead Viaduct levert een niet aflatende stroom van lijken op. In grotesk geweld steekt Sightseers bijna onze New Kids naar de kroon. Denk aan de langsrijdende auto die mensen tjoep ineens laat verdwijnen. Tina is aanvankelijk geshockt, maar past zich snel aan. Dat is voor Chris nu ook weer niet de bedoeling. Zo gaat het van kwaad tot erger.
Het scenario van Sightseers werd geschreven door de hoofdrolspelers, Alice Lowe, Steve Oram, die hiervoor ook daadwerkelijk samen gingen kamperen. De elementen, sketches bijna, werden aan elkaar gesmeed met Wheatleys partner Amy Jump, maar ook op de set werd nog veel geïmproviseerd, zo legt de regisseur uit in het als extra meegeleverde interview van Hans Maarten van den Brink dat onder het motto Big Talk voorafgaand aan de Nederlandse première van de film in Rotterdam voor het publiek gehouden werd.
In Engeland was de film zowel bij pers als publiek een enorm succes, en ook in Nederland was de kritiek bijna eensluidend positief. Wheatleys ongebruikelijke, ver van subtiele mix van genre-elementen verrast en wordt door velen als verfrissend ervaren.
Dat de makers lol gehad hebben is te zien, maar persoonlijk ervaar ik Wheatleys films vooral als leeg. De plot is onderhoudend en er zijn volop grappen die doen lachen (he’s not a person, Tina, he’s a Daily Mail reader), hoe wrang ze ook zijn, maar er blijft weinig hangen. Verder dan entertainen of shockeren lijken de films geen bedoeling te hebben. Als het daar om gaat, dan vind ik de New Kids toch leuker, misschien omdat je daar niets anders verwacht dan je krijgt. Wheatleys spel met genres suggereert meer dan het uiteindelijk oplevert. Kortom, een typisch geval van ‘je moet er van houden’.
Aanvullende informatie:
VK 2012
Speelduur: 85 minuten
Regie: Ben Wheatley
Scenario: Alice Lowe, Steve Oram, Amy Jump
Productie: Claire Jones, Nira Park, Andrew Starke,
Camera: Laurie Rose
Montage: Robin Hill, Amy Jump, Ben Wheatley
Art Direction: Jane Levick
Muziek: Jim Williams
Met: Alice Lowe, Steve Oram
Extra: interview (22 minuten)
Uitgave: Cinéart
Distributie: TWIN Pics
