“Wansmakelijk en schandalig”. Dit bondige citaat uit de ‘nul sterren’ recensie in NRC staat als aanbeveling op de blu-ray editie van New Kids Turbo. Een wanstaltige opeenvolging van denkbare en ondenkbare groteske smakeloosheden, vormgegeven als bewust knullige slapstick met veel grof geweld. Dit vind je of vreselijk of je ligt dubbel, iets ertussen bestaat niet. Mannenhumor.
Na de succesvolle reeksen korte sketches die via Comedy Central en YouTube hun weg vonden was de eerste lange speelfilm over de vijf aso’s uit het Brabantse gehucht Maaskantje een onverwacht groot succes in de bioscoop. Discussies over de verderfelijke, vandalisme versterkende invloed op het vrijwel uitsluitend uit schooljongens bestaande publiek werkten alleen als extra publiciteit. Kopieergedrag dat slim uitgebuit werd door in de bioscoop speciale snacks ("Knoeperts") en de kwistig rondspuitende halve liter blikken Schultenbräu uit de film ter beschikking te stellen. New Kids Turbo werkt het best als hij in een gelijkgestemd gezelschap bekeken wordt dat openstaat voor een uitgelaten melige stemming. Dat kan nu doe ook thuis.
Er is zowaar zelfs sprake van een verhaal. De vijf besnorde dorpelingen raken allemaal werkeloos. Daar genieten ze stevig van, tot er al snel geen geld meer uit de muur komt en de uitkeringen stopgezet worden. Als protest besluiten ze nergens meer voor te betalen. Dat trekt de aandacht van de regionale televisie, waarop de revolutie met veel mitrailleurvuur om zich heen grijpt. Reden voor Den Haag om met grove middelen in te grijpen, wat de superheld wakker roept in de immer in trainingspakken gehulde sukkels. Want: niemand komt aan Maaskantje!
New Kids Turbo is een parade van clichés. Zo over the top dat het vanzelf leuk wordt. Kut en homo zijn de vaste aanspreekvormen, seksisme, vreemdelingenhaat, lachen om geestelijk gehandicapten: geen taboe wordt overgeslagen en de eetgewoonten zijn verre van smakelijk. Verder natuurlijk veel happy hardcore (van de legendarische Paul Elstak), een gifgroene Opel Manta, witleren bankstellen, totale chaos en talloze doodgereden bejaarden. Gortdroog gefilmd, vanuit een statisch, frontaal camerastandpunt, voor de optimale vervreemding. Simpel maar dodelijk effectief: ik lig voortdurend dubbel.
Brabantse meesters van de grove humor, Theo Maassen en Hans Teeuwen, hebben minuscule maar grappige rolletjes. Cameo’s van wijlen Antonie Kamerling en producent Reinout Oerlemans zijn minder geslaagd, op het pijnlijke af. Een hoogtepunt is de ultrakorte versie van Jordy Bernal’s hit Que si, que no.
De talrijke extra’s op deze blu-ray zijn in stijl maar alleen uit te zitten door de echte liefhebber. Voor mij gaat het clubje hier wel over de grens van wat nog leuk is. In het melige commentaarkanaal van de cast, een meer dan een uur durende making of vol scheten en boeren, waarin de cameraman voortdurend bespuugd en belaagd wordt en een reeks ultrakorte clips is het zelfkritisch vermogen zoek en vervalt men tot gemakzuchtigheid. Jammer dat de populaire Duitse nasynchronisatie niet meegeleverd is.
Tot slot is er nog een metalen hanger van het plaatsnaambordje van Maaskantje bijgevoegd, en dingen kopers van dit schijfje mee naar een rol in de voor eind van het jaar aangekondigde opvolger.
Aanvullende informatie:
Nederland, 2010
Speelduur: 82 minuten
Regie: Steffen Haars en Flip van der Kuil
Productie: Hans de Weers, Reinout Oerlemans
Muziek: Tom Holkenborg
Met: Bart de Rijk, Flip van der Kuil, Huub Smit, Nicole van Nierop, Ruud Matthijssen, Steffen Haars, Tim Haars, Wesley van Gaalen
Extra’s: Audiocommentaar van de New Kids, Making of (68 minuten), talloze korte items.
Beeld: 1080P HD 2,35:1, Brabants gesproken
Geluid: DTS HD Master 5.1
Uitgave: Video/Film Express
Website
