Op HiFi.nl kom je zeer regelmatig recensies tegen, die allen feitelijk hun oorsprong vinden in (de weergave van) muziek en film. Of het nu een korte cd-bespreking is, of een zeer uitgebreide test met een nieuwe luidspreker of versterker betreft, de fundering in audio en video is nooit ver weg.
Om maar een voorbeeld te noemen...
De website Recensiekoning daarentegen bespreekt álles: van de plaatselijke Albert Heijn tot de schoenen van je buurman, en van het concept kraanwater tot de kleuren van een stoplicht. Het succesvolle platform heeft sinds een jaar of twee ook een vaste rubriek in de Volkskrant, waar dagelijks een recensie uitgelicht wordt. Gisteren spotten we een recensie met de titel 'Een slecht speakertje', die logischerwijs onze aandacht trok. Een dag later is het VK-artikeltje traditiegetrouw ook op de website te vinden. Nu is 'een slecht speakertje' an sich geen vreemd verschijnsel, er zijn immers voldoende onder-de-maatse audioweergevers op de markt te vinden, maar in dit geval gaat het om bewust slechte speakers.
Emerson - over een heel ander soort speakers, overigens
Het nut van slechte speakers zoals in deze context bedoeld kan het beste geduid worden vanuit het voorbeeld van Recensiekoning. De film Once draait om muzikanten, die na een scène waarin ze in een studio een plaat opnemen in de auto van de producer duiken voor een 'car-speaker-test': als de muziek goed klinkt in een auto, dan klinkt het overal goed. Los van het feit dat de gemiddelde middenklasser -of kleiner- tegenwoordig al behangen is met genoeg audiogeweld om de Ziggodome overhoop te blazen, natuurlijk, om Recensiekoning te parafraseren.
Dat zal wel klinken...
Dus waarom een slechte speaker? Omdat de monitoren in de studio, zoals de klinkende speakers van bijvoorbeeld Dynaudio of PMC, simpelweg te goed zijn om te ervaren hoe de muziek het gemiddelde oor zal bereiken - via (auto)radio, oordopjes of een simpel setje thuis. Het idee is zoals gezegd dat wanneer je een opname maakt, het eindresultaat voor zoveel mogelijk sets goed moet klinken - en in de 'buitenwereld' zijn er nogal wat BSS'en, ofwel Bewust Slechte Speakers.
Zo is er de Yahama NS-10M, of een nog beter voorbeeld, specifieke modellen van Auratone -laten we ze de Auratone BSS noemen- die bewust gebruikt worden in studio's wereldwijd om met een slecht paartje speakers te ervaren hoe de muziek elders beluisterd zal worden. 'Reference Serie' crappy speakers, zo u wil.
Zelfs het beeldmateriaal ruist...
Overigens en tot slot: diverse Auratone-modellen en andere BSS'en zijn eigenlijk maar ten dele geschikt voor het doel waarvoor ze 'slecht' ontworpen zijn. De reden daarvoor is weer dat slechte speakers in het dagelijks gebruik om zo veel verschillende redenen slecht zijn -omdat fabrikanten op verschillende manieren concessies doen op het vlak van budgetspeakers-, dat je geen eenduidig model kunt ontwerpen om dat na te bootsen. Dus ook een waardeloze speaker ontwerpen is zo makkelijk nog niet!
