Boz Scaggs is terug met het album Memphis. En dat staat bol van de zuidelijke soul met veel invloeden die in het begin van de jaren zeventig niet hadden misstaan. Daar horen puike covers bij, moet de bijna zeventigjarige gedacht hebben. Hij komt er nog mee weg ook.
Scaggs is onterecht minder bekend bij het grote publiek. De in 1944 in Ohio geboren William Royce Scaggs speelde in de zestiger jaren bij de Steve Miller Band en startte in het begin van de jaren zeventig als solo-artiest. Het album Silk Degrees uit 1976 mag toch als zijn grootste hitalbum gelden, met hits als Lido Shuffle en What Can I Say. Ook in Nederland gelden deze twee singles als enige bekende tracks, hoewel mijn collega’s Max en Marc ervoor hebben gezorgd dat tijdens vele hifishows de fijne track Thanks To You van het album Dig uit 2001 bekend is geworden als demonummer - dus ook bij veel bezoekers en importeurs. In de perfecte originele albumuitvoering, wel te verstaan.
Maar goed, het heeft tien jaar geduurd sinds het laatste album van Scaggs. De jaren zijn hem genadig geweest, zo lijkt het. Ondersteund door Steve Jordan op drums, Willie Weeks en Ray Parker Jr. (inderdaad, de man die bijna dertig jaar geleden een monsterhit had met het thema van Ghostbusters) heeft Scaggs twaalf tracks samengesteld en verzameld die het wat warmere zuiden van de States in de jaren zeventig in gedachten doen oproepen. Er wordt af en toe fijn geassisteerd door Wurlitzervirtuoos Spooner Oldham, niemand minder dan Keb’Mo, Jim Cox en Jim Hungate (ex-Toto bassist). Soul evergreens vliegen de luisteraar om de oren, van de bekendere hits als het intieme Rainy Nights In Georgia (Brook Benton) tot aan de jaren twintig bluesy track Corinna, Corrina. Ook de Steely Dan cover Pearl Of The Quarter is een warm genot voor het oor met de fraaie strijkersectie, terwijl Mixed Up, Shook Up Girl of Cadillac Walk (Willy DeVille) meer leven in de brouwerij brengen. So Good To Be Here had zo van Al Green zelf kunnen wezen. Scaggs bedient zich van een licht obscure mix van geselecteerde nummers op Memphis maar gaat nergens de mist in met de interpretaties. Zijn kenmerkende stemgeluid is door de technici van de Royal Recording Studios te Memphis goed gepreserveerd en ondanks dat het album af en toe een tikje té dynamisch geproduceerd lijkt te zijn, is de warme sound van het begin van de jaren zeventig prettig om in te zwelgen. Memphis is dus niet perfect, mist af en toe een eigen gezicht, maar is wel erg prettig om naar te luisteren. En Scaggs lijkt er op zijn negenenzestigste nog erg veel plezier in te hebben, waarvoor niets dan lof!
Label: 429 Records
Speelduur: 47:35 minuten
Website
