Totem Mani 2

Totem Mani 2; een veeleisende schoonheid

Op de meest recente Doelen hifi show raakte ik in gesprek met Martijn Lavrijsen van de firma Joenit over een luidspreker die me al geruime tijd boeit; de Totem Mani 2. Het is een luidspreker die gerust als niet een van de gemakkelijkste getypeerd kan worden, maar Martijn uitte het vertrouwen dat ik de speaker op de juiste manier tot zijn recht zou laten komen en enige tijd later mocht ik een set ophalen bij Multifoon in Rotterdam.

Beschrijving

De Mani 2 is ogenschijnlijk een tweewegsysteem van redelijk compacte afmetingen, maar binnen die afmetingen heeft een tweede woofer een plek en een functie gevonden in de vorm van het aansturen van de poort in de diepe kast. Die poort bevindt zich aan de achterkant van de kast wat betekent dat die ruimschoots vrij van zij- en achterwanden moet worden opgesteld om fase problemen en ongewenste laagopbouw te voorkomen. De achterwand van de kast zit met forse inbusbouten in de kast geschroefd. Misschien esthetisch niet zo mooi, maar gezien de kastconstructie onvermijdelijk. Op de achterwand de WBT aansluitklemmen, apart voor hoog en laag om te kunnen bi-wiren of zelfs te bi-ampen. De ogen in de klemmen vond ik wel wat klein, te klein voor mijn 4 qmm kabel, zodat ik banaanstekkers moest toepassen om de kabel aan te sluiten. Ik heb er voor gekozen om niet te bi-wiren. Het lijkt soms wel mode, maar ik zie bi-wiren niet per definitie als beter dan single-wiren. De discussie hierover wil ik graag op een andere plek voeren, maar vooralsnog is het dus nu mijn keus geweest om de Mani 2´s single wired aan te sluiten.

De techniek

Zoals ik in de inleiding al meldde is de Mani 2 geen gemakkelijke speaker om aan te sturen. De nominale impedantie van 4 Ohm is daarbij niet het probleem, maar wel dat die impedantie bij sommige frequenties in het laag tot minder dan 2 Ohm zakt en dat het rendement gemiddeld maar 85 dB/1W/1m is. Dat vraagt dus om een forse en stabiele versterker.

Herinnert u zich nog mijn verhaal over de modificatie van mijn Sansui BA3000? Wel, de test van deze Mani 2 leek mij dé gelegenheid om de BA3000 eens grondig aan de tand te voelen. Daarnaast heb ik nog een fors gemodificeerde 2 x 240 Watt Inkel MD2200 MOSFET eindtrap om op safe te spelen. Aangezien ik ongeveer twee jaar geleden mijn zelfbouw buizenvoorversterker verkocht heb, moest ik op zoek naar een goede voorversterker en vond die in het voorversterkerdeel van mijn Sansui AU5900 uit 1969. Licht gemodificeerd met wat polypropyleen condensatoren op de voeding en in de signaalweg bleek deze versterker dus onverwacht goed te klinken. Heel rustig, transparant en toch zeer dynamisch. Sansui had de gewoonte om ook voorversterkers een behoorlijk forse voedingsspanning te geven, zodat er altijd ruim voldoende headroom voor het signaal zou zijn.

Aansluiten

Met mijn eigen Alesis speakers heb ik uitgebreid geexperimenteerd om een optimale positionering qua akoestiek in mijn woonkamer te vinden en omdat de Mani 2 maar weinig groter is en eenzelfde opstelling van speakers en poort kent leek het mij logisch om dezelfde positie aan te houden. Dat bleek inderdaad een prima keus.

Mijn woonkamer is vrij langwerpig en ik heb de speakers zodanig neergezet dat ik in feite twee luisterposities heb. De een is een behoorlijk eind van de speakers verwijderd waardoor de akoestiek van de woonkamer een vrij grote rol speelt. Dat is heel lekker bij ruimtelijk klinkende muziek. De andere plek is juist erg dichtbij, er valt net geen gat tussen de speakers en het stereobeeld speelt zich grotendeels in je hoofd af. Dat is heel lekker met live concerten of Q-Sound opnames. Klassiek is in beide posities mooi, het hangt een beetje van mijn stemming en de soort muziek af hoe ik dan ga zitten. In de ´verre´ positie heb je een heel groot ruimtelijk stereobeeld en in de ´nabije´ positie heb je een prachtige accuratesse en plaatsing.

Totem Mani 2

Luisteren

Mijn muzieksmaak is heel breed en ik heb dus van alles en nog wat op de Mani 2´s losgelaten. Om te beginnen is de 9e symfonie van Dvorák altijd een soort ijkpunt van waaruit ik ga beslissen wat ik verder wil horen. Een prachtige uitvoering door de Wiener Philharmoniker op Decca Eclipse.

Al na een paar maten werd duidelijk dat mijn Sansui BA3000 geen enkele moeite had met de Mani2´s; (de Inkel MOSFET versterker heb ik eigenlijk maar zeer kort gebruikt, de Sansui bleek duidelijk beter te klinken en is gedurende de hele test de referentie geweest.) De prachtig heftige tromroffels bleven perfect strak en de dynamiek bleef volkomen intact.

Als tweede heb ik Simply Baroque deel 1 gedraaid. Een opname die ik erg goed ken omdat een klant van mij die gemaakt heeft met mijn buizen microfoonvoorversterker en een stel prachtige Neumann buizen microfoons. Een heerlijke opname met prachtig cellospel door Yo Yo Ma. Ook nu weer rust en beheersing, rijke detaillering en dynamiek zonder een spoortje agressiviteit. Tijd voor muziek met wat meer punch.

Jan Akkerman live; een dubbel cd met de titel 10.000 clowns. Onder extreme omstandigheden opgenomen, maar wel met een verbluffende kwaliteit. De track ‘Virgin Mary” heeft een ongekende dynamiek en impact. Opnieuw perfect beheerst en gedefinieerd laag; basgitaarloopjes zijn noot voor noot te volgen en staan volkomen los van de andere instrumenten. De fel tinkelende gitaar van Jan Akkerman is aanwijsbaar aanwezig en heeft een tastbare impact. De bassdrum en snare voel je op je borst. De interactie tussen mijn BA3000 en de Mani 2´s doet beiden topprestaties leveren; de een elektrisch, de ander akoestisch; een genot om naar te luisteren.

Door naar een zompig stuk blues; Lucky Peterson en zijn album Double Dealing bevat zeer goede opnames en is een aanrader voor iedere bluesliefhebber. De Mani 2´s waren ook hiermee helemaal in hun element; een vette punch van bas en drums bereikte mijn borstbeen en de doorrookte stem van Lucky Peterson was zo duidelijk aanwezig dat je bijna zijn whisky-adem rook. De snijdende gitaarsolo´s plaatsten zich strak tussen mijn ogen en alweer was een avondje genieten ten einde.

Ik probeer mijn buren later op de avond toch een beetje te ontzien en zet dan meestal Classic FM op. (De Sansui TU7900 tuner, passend bij de AU5900 klinkt echt niet verkeerd hoor!) Niet de meest audiofiele signaalbron, ik weet het, maar wel heel relaxed om naar te luisteren met een glas wijn erbij. Opnieuw viel me de rust en vanzelfsprekende beheersing op waarmee de Mani 2´s hun werk doen. Opnieuw muziek; rustiger van volume en duidelijk minder dynamiek, maar wel met een muzikaliteit die een eigen dimensie aan luistergenot geeft. Ik heb regelmatig speakers gehoord die pas tot leven komen bij een flink aantal dB´s. Dat is natuurlijk onwerkbaar als je in een gehorig huis woont of gewoon niet van grote geluidssterktes houdt. De Mani 2 heeft daar geen last van; ook op achtergrondmuziek volumes zet de Mani 2 een levendig geluidsbeeld neer wat nauwelijks aan detaillering verliest ten opzichte van een wat forser luistervolume.

Een laatste luistertest

Recentelijk bij een vriend op bezoek geweest en wetende dat hij niet zo’n liefhebber van klassieke muziek is, maar wel erg veel cd’s heeft, vroeg ik hem of hij klassiek cd’s had die hij eigenlijk toch nooit luisterde en die ik wellicht van hem over kon nemen. Dat was zo en één daarvan is een Philips cd en wel een speciale gouden cd met allerlei prachtige barok stukken. Dit dus ook nog even gedraaid om de Mani 2’s te testen. Het verschil met een ‘gewone’ cd hoor je dus echt wel; plaatsing, diepte en beheersing in het laag ervoer ik ineens als duidelijk beter. Orgel is altijd een soort ijkpunt voor laagweergave en vooral een test voor wat betreft geloofwaardigheid van impact. Op de gouden Philips cd staat een track getiteld: “Jesu, meine Freude” van Bach, gespeeld door Daniel Chorzempa en dit gaf mij werkelijk een behoorlijk geloofwaardig gevoel daadwerkelijk bij het orgel te staan. Nog een stuk van Bach, “Ich ruf’ zu dir, Herr Jesu Christ,” maar dan op piano, eveneens uitgevoerd door Daniel Chorzempa had een prachtige ingetogenheid en detailrijke rust die perfect werd neergezet door de Mani 2’s.

Totem Mani 2

Samengevat

De Mani 2 is zeker geen allemansvriend; het lage rendement en moeilijke impedantieverloop vragen om een forse versterker, ik zou 2x100 Watt, geproduceerd door een kwaliteitsversterker, zeker als minimum aanhouden. Wie daarnaast ook aandacht besteedt aan een goede plaatsing in de luisterruimte en de akoestiek ervan, wordt beloond met een rijk gedetailleerd en impactrijk geluidsbeeld. Strakke plaatsing en beheersing van elke dynamiek zonder agressief te worden zijn verder kenmerken van de Mani 2.

Apparatuur

Hoewel waarschijnlijk in het verhaal duidelijk gebleken is welke apparatuur gebruikt is, nog even op een rijtje:

CD-speler: Denon DCD 1700, fors gemodificeerd.
Voorversterker: Sansui AU5900, alleen voorversterkerdeel, licht gemodificeerd.
Eindversterker: Sansui BA3000; zowat opnieuw gebouwd naar eigen specificaties.
Kabels: Van Damme OFC Blue, Monacor professional en 2 x 4qmm OFC koperlitze speakerkabel.

Gedraaide muziek

Dvorák, Symfonie no 9 Wiener Philharmoniker olv Krill Kondrashin op Decca Eclipse.
Simply Baroque, Bach en Boccherini gespeeld door Yo Yo Ma op Sony Classical
Jan Akkerman, 10.000 clowns Live
Lucky Peterson, Double Dealing
Golden Baroque, diverse stukken op Philips gold.