REVIEWSpendor

Spendor S3

Rene Smit | 05 juli 2002 | Spendor

Muziek

Naast de vaste cd’s die eigenlijk voor ieder te recenseren product gebruikt worden is er ook heel veel naar andere muziek en bronnen zoals draaitafel en tuner geluisterd omdat de Spendor’s wat langer konden blijven logeren dan normaal voor een recensie het geval is omdat importeur Dimex tevens een Cambridge cd-speler had meegezonden voor een beoordeling. In het testgedeelte zal ik me wel houden aan een selectie van mijn vaste recensie cd’s.

Test

Spendor S32Hoewel er nog steeds een levendige discussie gaande is over het inspelen van apparatuur en speakers, sommige mensen menen dat inspelen onzin is en dat slechts bewerkstelligd wordt dat je oren wennen aan de “fouten” die de desbetreffende producten maken zoals kleuring etcetera, heb ik de speakers enige dagen laten spelen met de tuner als bron en niet serieus geluisterd naar cd en elpee.

Na enige dagen ben ik er eens lekker voor gaan zitten met een stapeltje favoriete cd’s en lp’s. Het eerste wat opvalt is dat deze speaker ontzettend makkelijk te plaatsen is en zich weinig aantrekt van de afstand tot de achterwand. De basweergave blijft strak en evenwichtig en aanpassen van het kantelpunt van de Klipsch subwoofer is nauwelijks nodig. Wel neemt de ruimtelijkheid toe naarmate de afstand tot de achterwand groter wordt terwijl deze bij plaatsing nagenoeg tegen de achterwand al niet misselijk is. Al met al zijn het de puntjes op de i en kan in het gros van de gevallen zeer goed geleefd worden met een plaatsing nabij de achterwand wat in een hoop huiskamers als prettig ervaren zal worden zeker in een surround opstelling waar nog meer speakers (in de weg) staan. Door de makkelijke plaatsing in combinatie met het fraaie uiterlijk is dit een speaker met een zeer hoog WAF gehalte.

Om een indruk te krijgen van de prestaties van de S3 heb ik een avond lang geluisterd naar een beperkt aantal cd’s en regelmatig gewisseld tussen de S3 en mijn eigen referentie, de Monitor Audio Studio 2se die ik al jaren als vaste speaker gebruik. Wat me al opgevallen was tijdens het luisteren naar de S3 werd tijdens de vergelijkende luistersessie eigenlijk alleen maar bevestigd, de S3 en de MA 2se ontlopen elkaar slechts op kleine details en het is aan de gebruiker om vast te stellen waar hij of zij de voorkeur aan geeft eventueel in combinatie met de al in gebruik zijnde apparatuur.

Luisterend naar de track Suzanne van Herman van Veen klinkt de stem via de S3 wat voller en warmer, de breedteplaatsing is iets minder extreem en kleine percussie instrumenten zijn fractioneel minder goed te volgen.

Een all time favourite van mij is My Hometown van Bruce Springsteen welke track staat op het album Born in the U.S.A., beluisterd via de MA’s klinkt de stem wat feller dan via de S3 die duidelijk rust brengt. Waar de MA’s het accent leggen op de weergave van metalen instrumenten zoals beatring etc. laten de S3’s meer horen van houten instrumenten zoals een woodblock en claves.

Bij de track Yulunga van het album Into the labyrinth van Dead Can Dance komen dezelfde zaken naar voren, iets minder breed stereobeeld en een voorkeur voor houten instrumenten ten opzichte van de MA’s, wel is de stem weer aangenamer om naar te luisteren en worden alle instrumenten buitengewoon fraai in de ruimte geplaatst.

MERK

EDITORS' CHOICE